Terug in Cape Town

De laatste dagen van de vakantie waren we weer in Cape Town. Sliepen we de eerste dagen in Antrim Villa, nu verbleven we bij de zelfde Zweedse eigenaar in Bickley House. Beide luxe guesthouses zijn fraai ingericht met een mix van moderne en traditionele afrikaanse accenten. Het Bickley house is een bijzonder pand. Het is een van de oudste gebouwen van Sea Point en het was oorspronkelijk een jacht verblijf.

Vanaf het guesthouse maakten we een wandeling over de boulevard, langs het nieuwe stadion naar de Waterfront.

Het Victoria and Alfred Waterfront is een haven waar veel restaurants en toeristen winkels zijn. Ook vertrekken hier verschillende excusies zoals boottochten in allerlei varianten. Een catamaran gevuld met jongeren en drank, een piratenschip met kinderen, een romantische sunset champagne cruise (met 20 perrsonen) en natuurlijk de ferry naar Robben eiland. Tijdens de overtocht naar Robben eiland hebben we inderdaad robben gezien maar ook nog een paar bultrug walvissen.

De Laatste dag heben we nog bij het Waterfront  doorgebracht. Er is veel te zien maar ook te horen. Overal spelen muzikanten en de sfeer is goed.

Nog een keer een overheerlijke maaltijd en dan is de vakantie voorbij...

Robbeneiland is een eiland dat voor de kust van Cape Town ligt.

Het is een berucht eiland dat bijna 400 jaar gebruikt is voor gevangenen en bannelingen. De Vereenigde Oostindische Compagnie maakte er al in het begin van de 17e eeuw een strafkolonie van. Lastige zeelieden uit Cape Town werden hier door de VOC gevangen gezet.

Het water rondom het eiland is ijskoud door de koude golfstroom die hier voorbijkomt. Ook zwemmen er talloze witte haaien in de zee. Slechts drie ontsnapte gevangenen die naar de kust probeerden te zwemmen hebben hun vlucht dan ook overleefd.

Van 1836 tot 1931 was Robbeneiland een leprakolonie. In 1959 werd het eiland ingericht als extra-beveiligde gevangenis van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime. Robbeneiland is wereldwijd bekend geworden door de gevangenschap van Nelson Mandela en andere anti apartheidsstrijders op het eiland. Er was een kalkmijn op het eiland waar de gevangenen kalksteen moesten winnen. Door het felle verblindende licht en het fijne stof in de witte kalkmijn raakten de ogen van Mandela beschadigd. Tijdens het werk in de kalkmijn konden de gevangenen soms wel met elkaar praten, hoewel ze het van de bewakers niet over politiek mochten hebben.                                                                                    (bron: Wikipedia)

De Robben zwemmen vooral in de haven. Door het drukke scheepsverkeer zijn vrijwel alle robben meerdere keren geraakt door scheepsschroeven. Ze hebben allemaal littekens of open wonden in de nek.  Gelukkig lijken ze er niet minder om te genieten. Ze kunnen uren zonnebaden en lekker dobberen.

 

In 1991 werden de laatste politieke gevangenen vrijgelaten van Robbeneiland en in 1996 werden de laatste criminele gevangenen overgeplaatst en werd de gevangenis gesloten.

Inmiddels worden op Robbeneiland rondleidingen gegeven aan bezoekers door ex-politiekegevangenen.

Het was heel indrukwekkend om het verhaal te horen van iemand die daar echt gevangen gezeten heeft. Deze ANC aanhanger was veroordeeld tot 30 jaar celstraf vanwege een lidmaatschap van een verboden organisatie.

 

Toen in 1991 de laatste politieke gevangenen van Robbeneiland werden vrijgelaten was deze man net overgeplaatst naar een gevangenis aan land. Hij werd in 1992 vrijgesproken. Inmiddels had hij al 22 jaar uitgezeten.

De rondleiding was angstig echt door het rustige maar beladen verhaal. Bepaalde kamers, zoals die van de gevangenis directeur mochten wij wel in maar de gids ging niet eens de trap op. Die kamer had nog steeds te pijnlijke herinneringen.

De Gids vertelde bijvoorbeeld over een bijzondere manier van communiceren en vergaderen tussen de verschillende afdelingen. Tijdens het luchten speelden gevangenen een spelletje tennis waarbij een bal met een bericht erin "per ongeluk" over de muur werd geslagen naar de andere afdeling en even later kwam de bal weer terug met antwoord. De bewakers hadden niets in de gaten maar het politiek overleg ging gewoon door!

Ook sprak hij over het smokkelen van extra vlees als aanvulling op de vaak kleine maaltijden van de gevangenen. Onze gids werkte in de keuken en regelmatig kwam er een oude medegevangene met rugzak langs zijn loket en de man gaf de rugzak onopvallend af. De volgende dag kreeg de man de rugzak weer terug met daarin de vlees maaltijd die onze gids gemaakt had van de kat of pinguïn die de man eerder gevangen en gebracht had. Uiteraard waren de bewakers hier niet van op de hoogte!

Ook in de gevangenis was het apartheid systeem in volle gang. Zo kregen Aziaten en Kleurlingen meer te eten dan Zwarten.

De volgende dag werden we om 5 uur in de ochtend opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Daar aangekomen bleek dat Airberlin problemen had: de vliegreis werd 24 uur uitgesteld. We werden met bussen naar een hotel in de stad gebracht en kregen een extra vakantiedag! Hierdoor hadden we toch nog de gelegenheid om het oude VOC fort te bezoeken wat erg de moeite waard was. We hebben kennis gemaakt met een aantal kunstenaars die hier hun atelier hebben, een leuke afsluiting van deze reis.