Rondrijden
Vlak voor de kerst landde we op Tobago. Onze accomodatie was in Sherwood Park Apartments. Omdat wij zelf voor ontbijt en eventueel diner konden zorgen moesten wij nog snel iets in huis halen. Tijdens het winkelen viel het ons op hoe druk iedereen bezig was met hamsteren: zowel in de supermarkten als bij de benzinestations. Er werd ingeslagen alsof alles voor eeuwig dicht zou gaan, inclusief extra jerrycans brandstof voor de auto's.
Sherwood Park Apartments
...Supermarkt...
Al snel zouden wij er ook achter komen waarom iedereen brandstof insloeg. Ondanks dat wij volgens de benzinemeter nog 3/4 tank hadden en het eiland slechts 13 km breed en 42 km lang is bleek dit niet voldoende te zijn.
Tijdens één van onze mooie ritten langs de Caribische kust en door de bergen kwam de benzinemeter erg laag te staan en begon het lampje te branden. Maar geen benzinestation in de buurt te bekennen! Het werd een spannende rit door het regenwoud zonder dorpjes en  zonder mobiele telefoon. Berg op begon de auto te sputteren. Om benzine te sparen hebben we bergafwaarts de motor maar uitgezet. Gelukkig bedachten we net voor de bocht dat zonder motor de stuur- en rembekrachtiging niet goed werkt dus hebben we toch maar weer de motor aangezet.
De reden werd snel duidelijk: op Tobago moet alles vanaf Trinidad aangevoerd worden dus op is op en dan moet je ook maar weer afwachten tot het weer gebracht wordt. Zo ook bij de bank en bij de geldautomaat: als het geld op is heb je pech. Gelukkig hadden wij net het laatste uit de automaat want er stonden zeker 30 mensen in de rij bij de bank..
Onderaan de berg was 1 huis en daar hadden ze een “thee terras” voor de dorstige reiziger. We besloten om te vragen of ze misschien een jerrycan benzine hadden die we mochten kopen maar nee, geen benzine......Wel koekjes. Helaas had onze auto geen trek in koekjes maar wel grote dorst. Het was inmiddels al lang lunchtijd geweest en ook Wendy had dorst en was hongerig. Omdat we geen idee hadden wat benzine op de “zwarte markt” zou moeten kosten leek het Ray verstandiger om niets uit te geven tot we getankt hadden.
Sorry Wen.
...No GAS wel koekjes...
Gelukkig bereikten we snel daarna de stad Roxborough aan de Atlantische kust. Na wat gestrest rondrijden vonden wij het enige benzinestation in deze regio echter...... NO GAS: de benzine was op!!! De voorraad zou waarschijnlijk deze dag aangevuld worden maar niemand wist het zeker. We besloten naar de hoofdstad Scarborough te rijden, nog eens 45 minuten...  Zuinig rijden, airco uit en zweten maar. Onderweg hebben we nog een lifter opgepikt: een grote vent die een telefoon bij zich had en in geval van nood kon bellen of desnoods duwen!
Uiteindelijk bleek dit toch niet nodig en haalden we op de laatste druppels het benzinestation. Gelukkig was hier wel weer voldoende voorraad.