Chili – Azucar

17 – 22 September 2014
Wat een gedoe om de grens over te komen van Peru naar Chili, zoveel formuliertjes hadden we echt nog nooit ingevuld. Een absoluut record in bureaucratie. De auto werd onderworpen aan onderzoeken, de tent moest opengeklapt worden terwijl de speurhond binnen een rondje snuffelde. Het laatste stukje sla en de knoflook teentjes moesten we inleveren maar de coca blaadjes mochten we behouden. Ondanks alles hadden we nog best geluk, officieel moest alles uitgepakt worden en door de scanner net zoals bij alle andere auto’s en bussen het geval was. Maar dat hadden we (zogenaamd) niet helemaal begrepen in het Spaans…

t4 Salar Pedernales-003Terwijl Wendy een aantal douane beambten bezig hield met kletspraatjes over de reis en het feit dat de auto al 1,5 jaar ons huis vormde leidde Ray de ijverigere beambte rond en werd de auto slechts oppervlakkig gecontroleerd. Naast ons zagen we de bussen steeds leger worden, de enorme bulkverpakkingen toiletpapier en keukenrollen bezette de stoep. Zou er in Chili soms een toiletrol schaarste zijn?! Wij hadden nog een bescheiden voorraad van twee rolletjes, wellicht moesten we op rantsoen.

t1 Kust Chili Azucar_001-014Een afwisselend woestijnlandschap volgde, zowel uitgestrekte zandvlaktes als bergachtige duingebieden in steeds wisselende kleuren. Op de duintop schitterden ze in de zon, de eeuwenoude petroglyfen. Een stralende zon en een slingerende slang.Wederom een checkpoint, braaf gingen we maar weer aan de kant. We babbelden wat met de agenten en nog voordat ze ook maar iets gecheckt hadden mochten door, het leek ze blijkbaar niet erg waarschijnlijk dat wij de gezochte drugs vervoerden.

Fiesta Patrias
Het was doodstil in de stad, de straten lagen er verlaten bij. De huizen waren rijkelijk voorzien van blauw-wit-rode vlaggen ter ere van Fiesta Patrias. t6 San Francisco-002Op 18 september 1810 had Chili de onafhankelijkheids- papieren van de Spanjaarden ondertekend, een gedenkwaardige dag. De barbecues werden aangestoken en de magen gevuld met empanada’s en zelf gebrouwen cicha bier. Hoewel het eigenlijk maar een dag betrof was de stad ook de volgende dag nog in rust gehuld, dit was tenslotte de nationale ‘hang-over-dag’ waarna het weekend volgde. Velen besteedde hun lange weekend aan het strand, partytenten wapperden in de wind en het toilettentje werd met extra scheerlijnen vastgezet.

Route langs de kust
De nevel boven de oceaan ging over in de lucht en gaf het geheel een mysterieuze sfeer. Witte schuimkoppen sloegen tegen de asgrijze rotsen. t1 Kust Chili Azucar_001-024De zee had een bruin-grijze tint maar zodra de zon even doorbrak veranderde dit in diep blauw met turquoise golven. Een helder witte rotspoort kreeg de naam Monumento Natural la Portada en vormde een doorkijkje in zee. Een zwarte roofvogel met spitse rode kop spreidde zijn vleugels op de rots en genoot van het zonnetje. Wederom passeerden wij de Steenbokskeerkring. Nadat we de duinenrij overgegaan waren reden we door het rode woestijngebied van de Atacama. In tegenstelling tot de kust waar het vooral bewolkt en met slechts +14C niet echt warm was straalde hier de zon ons tegemoet en steeg de temperatuur naar +25C.

t2 Azucar-041Vrolijk wapperden de vele vlaggen in de wind, de kunststof bloemen gaven de plek kleur maar toch lukte het niet om het een opgewekte aanblik te geven. De grote foto’s en gedenkborden gaven aan dat er hier alweer iemand om het leven was gekomen. Twee comfortabele bankjes gaven de bezoekers de gelegenheid om plaats te nemen en wat tijd samen door te brengen. Verderop stonden zelfs acht kruizen bij elkaar, waarschijnlijk een taxibusje die van de weg was geraakt. Zwarte bandensporen op het asfalt en een miniatuur vrachtwagen bij de gedenkplaats lieten raden wie hier aan zijn einde was gekomen. Op de rots was een kapelletje gebouwd, Maria keek uit over de weg waar velen hun leven lieten.

Park National Pan de Azucar
Rotsen in sterk wisselende kleuren vormden een prachtig schouwspel. De zonnestralen speelden tussen de rood met zandkleurige bergen en lieten de groene steenvlakken schitteren als jade. t2 Azucar-005De grote zwarte lavablokken lagen als grote knikkers onderaan de terra kleurige berg. Groene cactussen nestelden zich op de asgrijze rotsen. Op het gele zand groepeerden vetplanten zich alsof ze een stapel zee-egels waren die voor een onder onsje bij elkaar op bezoek kwamen. Op de witte berg waren de zwarte lava aderen duidelijk te onderscheiden. Achter de rood met zwarte berg verscheen de met nevel bedekte oceaan. Een koele wind gleed over het landschap en liet de temperatuur een aantal graden dalen. Vlak voor de kust verrees het witte eiland Isla Pan de Azucar, een groep zwart gekleurde vogels nestelden zich op de top. Het helder witte strand lag bezaaid met zwarte lavastenen, in afwachting van de komst van de volgende golf.

Wij verheugden ons op een heerlijke vislunch bij een klein restaurantje in de baai. Helaas, de vis bleek uitverkocht te zijn vandaag. t3 Andes-006Een ander gerecht verscheen op tafel, niet helemaal wat we ons er van voorgesteld hadden maar we laten de onsmakelijke details maar achterwege. laten we het er maar op houden dat het geen succes was en dat we spijt hadden van onze bestelling. Wij vervolgden de route door een mijn- en afgravingsgebied. Zwijgzaam stonden de enorme ijzeren gevaartes langs de kant te wachten op hun volgende vracht, vele malen kruisden wij de spoorlijnen van de mijntrein. Dit was het gebied wat in 2010 veelvuldig in het nieuws verscheen toen hier 33 mijnwerkers gedurende 69 dagen vastzaten in de donkere schachten na het instorten van de mijn. Oorspronkelijk werd hier voornamelijk zilver gedolven, tegenwoordig zoekt men naar koper.

Andes
Het werd weer tijd om de Andes gebergten in te gaan. We stegen een stuk om daarna weer in een dal af te dalen en vervolgens voerde de weg verder omhoog. Omringd door schitterende rotsformaties in uitbundige kleurschakeringen. t3 Andes-014Terracotta met grijsgroen maar ook paars in combinatie met zalmtinten. Aubergine met zand en antraciet grijs maar ook diep zwart lavagesteente. Het heldere rood verraadde de grote hoeveelheid ijzererts terwijl even verderop de met koper gevulde groene rots zich liet zien. Boven de 3300mtr bereikten we de sneeuwgrens, de ijslaag op het wit schitterde in de zon. De 5069mtr hoge Cerro Dona Ines vulkaan was bovenop bedekt met een dikke sneeuwlaag die sterk afstak tegen het zwarte gesteente. Het naar beneden gesijpelde ijs en sneeuw lag als een glinsterende slinger over de vulkaan.

De stralend blauwe lucht weerkaatste op de witte ondergrond van de Salar Pedernales. Een flinterdun waterlaagje veroorzaakte een turkoois blauwe gloed over de zoutpan. t4 Salar Pedernales-029De wind gierde over de open oppervlakte en veroorzaakte een zoutstorm. In een snel ronddraaiende beweging verplaatste de tornado zich over het landschap. Een klein wild zorro vosje kwam aangerend en hield enigszins angstig maar ook verwachtingsvol vlak bij de auto stil. Veel hadden wij hem niet te bieden maar de volkoren crackers nam hij dankbaar aan. Toen zijn maagje vol driegde te raken besloot hij de laatste crackers iets verderop te begraven voor een later tijdstip.

t5 Tres CrucesEen trillende luchtlaag, veroorzaakt door temperatuur verschillen hing boven de zoutvlakte van PN Nevado Tres Cruces. Helder roze flamingo’s zochten naar voedsel. De piramide vormige rots vormde een onbewoond eiland temidden van de zoutvlakte. De wind ging onverminderd door en vloog met grote snelheden over het landschap waardoor de buitentemperatuur ijzig koud aanvoelde ondanks de zonneschijn.

45ste grensovergang
In Afrika waaiden regelmatig de papieren van het buro vanwege de ventilator in de hoop op een beetje verkoeling. Hier gierde de ijzig koude wind door het gebouw. Ramen en deuren klapperden, het systeemplafond hing half naar beneden en het golfplaten dak dreigde spoedig te volgen, het leek wel een spookhuis. t6 San Francisco-001Ons idee was om vanaf hier onze 45ste(!) grens oversteek te maken. Heftige sneeuwval verderop de route maakte dit echter onmogelijk. Er zat niets anders op dan te wachten. De uren verstreken en wij bereidden ons voor op een koude en slapeloze nacht in de auto, in deze aanhoudende storm zou het absoluut niet mogelijk zijn om ons tentje op te zetten. 
Na drie uren geduldig wachten kregen we bericht dat we mochten vertrekken, in tegenstelling tot anderen die hier al 1,5 dag gewacht hadden konden we na het benodigde papier en stempelwerk vandaag al door richting Argentinië.

Een fantastisch landschap volgde, bergen in de prachtigste kleuren. Het leek haast onwerkelijk, alsof mensen blikken gekleurde verf over de bergen leeg hadden gegoten. t6 San Francisco-043Stijf bevroren sneeuwpunten staken omhoog, door de wind in de juiste richting geblazen. Voorzichtig reden wij over de sneeuw wat zich op de weg neergevlijd had. Het was niet veel maar de douane beambtes hadden duidelijk geen enkel risico willen nemen. De hobbelige grave weg vol gaten en kuilen bleef stijgen, de temperatuur dalen. Het helder turquoise lagune Verde schitterde op 4375mtr in de zon en vormde een prachtig contrast met de omliggende gekleurde rotsen. Zwarte rotsblokken afkomstig van de vulkaan lagen aan de voet van de helder groene rots.

De zon begon te zakken, ze wierp een rode gloed over het landschap. Ook de blauwe lucht boven de bergen werd verdreven door het avondrood. t6 San Francisco-064Het wit van de sneeuw en de zoutvlaktes kleurde roze-rood. Op 4785mtr boven zeeniveau gaf de thermometer aan dat het inmiddels -3,3C was geworden. De wind liet duidelijk weten dat hij van plan was om de temperatuur die nacht nog even flink te laten zakken. In de auto was het lekker warm dus besloten we nog even door te rijden, ook toen de sterren aan de gitzwarte hemel verschenen.

Foto album Chili Azucar:

Chili Azucar
Chili Azucarsep 18, 2014Google Maps Location Photos: 27
 

Wij steken de grens over naar Argentinië Mendoza….