29 juli – 2 augustus 2014
Opgetogen reden wij ons nieuwe land binnen, dit was toch wel een bijzondere dag. Dit werd niet alleen veroorzaakt door het feit dat ons neefje Ralph vandaag 2 jaar was geworden maar vooral ook door het gegeven dat Chili ons 30ste nieuwe land op deze fantastische reis was.
Wat hongerige en nieuwsgierige vosjes kwamen op de auto af, hun dikke goudgele vacht schitterde in de zon. 
Zoals we al vaker hier bij grensposten gezien hadden was er niemand van de Chileense overheid aanwezig bij de grens met Argentinië. Ruim 200km reden we door het nieuwe land zonder stempels en een invoerbewijs voor de auto. Dit scheen het landschap niet te deren en presenteerde de prachtige omgeving in haar volle glorie aan ons. Glooiende grijze bergtoppen voorzien van glanzende goudgele graspollen waardoor het leek alsof de hele berg in bloei stond. Besneeuwde bergen en een witte zoutvlakte, voorzien van een knisperende ijslaag compleet met een stralend blauwe lucht die de kleuren nog intenser maakte.
Grote stoere lavablokken en door erosie gevormde rotsen vormden een prachtig contrast met het knal turquoise meer van Aqua Caliente. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden was het water niet warm van temperatuur maar wel hartverwarmend in haar aanblik. Grote lichtblauwe ijsschotsen stonden haaks op de berg, gevormd door de stevige wind. De rode stekels van de bolcactussen glommen als rode gloeilampjes op de donkere ondergrond. Na iedere bocht verraste het schitterende landschap ons weer met een nieuwe sfeer, wij genoten volop van deze prachtige route!
San Pedro de Atacama
Tijd voor de douaneformaliteiten en stempels. De auto werd onderworpen aan een kritische blik van de douane beambte en hoge heren van de landbouwafdeling. Onze aardappeltjes, uien en zure grapefruit 
moesten we inleveren, net als het laatste restje honing wat we in Zambia gekregen hadden. Gelukkig bleef de röntgen apparatuur ongebruikt, wij hoefden niet alles uit te pakken en door de scanner te halen, iets wat vrijwel alle reizigers voor ons wel hadden moeten doen en waarvoor we al gewaarschuwd waren. De netheid en geordendheid van onze auto voorkwam wederom veel gedoe. Ondanks de vele vakantiegangers uit de omgeving maar ook uit Brazilië, Argentinië en Europa vonden we al snel een plekje in een hostel in het knusse dorpje San Pedro de Atacama. Omdat zowel de prijs als de gehorigheid en de douche wat tegenvielen verhuisden wij de volgende dag naar de eenvoudige camping in het dorp.
Rondom de Salar de Atacama
Over een hobbelige weg dwars over het ruige gebied van de Salar de Atacama. De open vlakte lag vol met rood gekleurde rotsblokken en naarmate we verder naar het midden kwamen verkleurden de brokken naar zalmroze door de invloed van het zout. 
Heldere ondiepe zoutmeren van Laguna Chaxa boden plaats aan vele oranje gekleurde flamingo’s. Hun ranke poten waren bestand tegen het zoute water en met hun grote snavels slobberden ze van het water om het vervolgens te filteren en te genieten van de kleine garnaaltjes. Hoe meer proteïne rijke garnaaltjes ze aten, hoe sterker hun oranje kleur werd. Een groep vogels steeg op, hun oranje vleugels vormden een helder contrast tegen de stralend blauwe lucht. De zon brandde lekker op onze huid terwijl we genoten van de sierlijke vogels. We onderscheidden verschillende types, sommigen met een zwarte verenkont, andere witte veren. De ene had een gele snavel terwijl de ander een zwart exemplaar toonde.
Oeps, opeens zaten ze tot de as vast in het mulle zand. Wat een mooi foto momentje had moeten worden eindigden in een gestrande auto, net naast de weg. Met geen mogelijkheid kregen ze de auto nog voor of achteruit, de wielen groeven zich steeds dieper in het zand. Gelukkig kwamen daar net de Ibexen voorbij om deze mensen te helpen. Gewapend met sleeplint en de nodige off-road ervaring hadden we de Spanjaarden zo weer uit hun benarde situatie bevrijd en konden ze weer verder.
Een weggetje langs gele zandduinen bracht ons bij drie heldere zoutmeren van Laguna de Cejar. De witte oever vormde een sterk contrast met het blauwe water. De diepste poel kleurde diep azuurblauw en de zoutwand was met haar grillige vormen duidelijk te onderscheiden. 
De verleiding om een duik in het diepe te nemen was groot maar de temperatuur van het ijskoude water weerhield ons hiervan. Kleine vogelvoet afdrukken waren op de bodem te zien. De grote berg weerspiegelde in het rimpelloze water. De imposante vulkaan op de achtergrond en de heerlijke rustige sfeer maakte deze plek extra bijzonder. Even waande wij ons op het strand op een mooie zonnige dag.
Vanaf grote hoogte keken wij het grillige dal in van Valle de Muerte.
De lage zon versterkte de structuur die de rivier en wind in de vallei hadden laten ontstaan gedurende vele jaren. De rivier stond nu droog maar de meanderende lijnen waren nog goed zichtbaar. Achter ons rezen de hoge rode rotsen op van Cordilla dela Sal. Metershoge zandduinen wisselden zich af met grove rotsen. Wij wandelden tussen de rotswanden door, de gang werd smaller. De rots boog voorover en vormde een soort overkapping. We liepen verder, het werd donkerder en nauwer, het leek alsof we een slakkenhuis in kropen. In cirkelvormen kwamen we dieper en dieper in de berg, we zagen geen hand meer voor ogen. Op de tast vervolgden wij de route tot we niet meer verder konden. Er zat niets anders op dan voorzichtig draaien en weer terug kruipen richting de uitgang en het zonlicht.
Sterk uiteenlopende vormen rotsen en duinen al dan niet voorzien van een helder witte laag zoutaanslag vormde het prachtige landschap. De ondergaande zon liet rotsschaduwen over het duinlandschap glijden. 
Geplooide vormen in de bergen werden extra goed zichtbaar door de schaduwwerking. In het zandlandschap stonden een drie tal puntvormige rotsen, alsof drie Maria’s uitkeken over de vlakte. De zon ging onder en wierp een felrode gloed over het schitterende landschap en wekte de indruk dat de enorme vulkaan weer tot uitbarsting kwam. De maan nam de plek van de zon in en wierp haar licht over de Valle de la Luna (de maanvallei).
Foto album Chili Antofagasta:
Wij gaan de El Tatio geysers in Chili bekijken….