Brazilië – Paraná

27 – 30 mei 2014
Een hobbelige keien weg langs weilanden en boerderijen werd de inleiding voor het vervolg van onze reis door Brazilië oostwaarts. Na een tiental kilometers werd het asfalt compleet met tolpoortjes wat vervolgens ongeveer 600 km aanhield. Plotseling stonden er pionnen op de weg, een politie post. Geen controle maar een opslag van zwaar beschadigde auto’s en motoren, het gevolg van heftige aanrijdingen. Van een aantal was slechts het verbrande karkas over. Door iedereen hier langzaam voorbij te laten rijden werd de aandacht op mogelijke ongelukken gericht maar of de pionnen midden op de weg hier nou zo handig waren vroegen wij ons af. Dit tafereel herhaalde zich een aantal keren op de route door dit land.

t1 onderweg-001Het landschap wisselde af tussen soja en maisplantages en helder groene grasvelden met bomen. De afwezigheid van vee was opvallend, koeien en paarden langs de weg waren inmiddels een vertrouwd beeld geworden. Het werd heuvelachtiger en ging over in een bosrijke omgeving met slingerwegen. Ondertussen sjeesde het verkeer om ons heen. Niemand scheen zich iets van de steeds wisselende maximale snelheid aan te trekken. Een enorme tankwagen met brandstof kleefde achter ons aan, meer dan een meter zat er niet tussen dit gevaarte en ons. Voor ons een grote wagen met aanhanger. De tankwagen haalde ons in op de eenbaansweg precies toen de scherpe bocht naar beneden leidde, om daarna sloom voor ons te gaan rijden omdat hij de vaart naar boven niet vol konden houden, dit ging maar net goed.

Na een flink aantal uren op deze manier gereden te hebben waren wij toe aan een stop. Nergens een campsite te bekennen dus tijd voor een nieuwe ervaring, een stop bij het wegrestaurant. Toen we de volgende ochtend vanuit ons tentje naar buiten keken bleken we niet de enigen te zijn op dit enorme parkeerterrein: we waren compleet ingebouwd door talloze vrachtwagens. Een aantal van hen maakte aanstalten om weer te vertrekken maar bij de meeste waren de gordijntjes nog dicht. Het is heel gebruikelijk onder overlanders op dit continent om zo te overnachten maar wij moesten er nog wel even aan wennen hoewel het restaurant met uitgebreide toilet en douche voorzieningen er duidelijk wel op ingericht was dat men op de parkeerplaats overnachtte.

Curitiba
Een wat armoedige woonwijk, het asfalt was in stukjes aan elkaar geplakt. t3 Curitiba-032Op een braakliggend terreintje had een ondernemer een waterslang en wat oude banden neergelegd: een auto wasserij annex bandenplakservice. Aan de overkant stond iemand zijn huisraad te verkopen: een bureaustoel, een kastje wat waarschijnlijk ooit van oma was geweest, een recycle matras en een verbleekt schilderij. Verderop sjorde een man een grote ijzeren kar vol dozen en plastikzakken de heuvel op, dit was de huisvuil ophaaldienst van Curitiba.

t3 Curitiba-023De grote kathedraal en de gekleurde pandjes vormde het oude centrum van de stad. Op het plein klonk vrolijke muziek van een groep hout- en koperblazers. Een deel van de gebouwen was inmiddels door Akzo Nobel onder handen genomen en in oude luister hersteld maar er zullen de komende jaren nog wel een aantal verfpotjes nodig zijn om alles op te knappen. De rest van de stad onderscheidde zich niet van vele andere grote steden, grote hoge en lelijke betonblokken streden om een plekje. Het stedenplan was niet ingericht op zoveel verkeer en de vele kronkelstraatjes maakten het voor ons erg ingewikkeld.

Oscar Niemeyer
Middenin een grote vijver lag het prestigieuze museum van de architect Oscar Niemeyer. t2 Oscar Niemeyer-020Een combinatie tentoonstelling van diverse moderne kunstenaars en een afdeling met maquettes en tekeningen van andere gebouwen van de architect. Oscar Niemeyer was een van de bekendste architecten van Brazilië en het modernisme. Zijn gebouwen met sterke welvingen in betonconstructies maakten hem beroemd. Hij ontving meerdere prijzen, oa de Pritzkerprijs, de Nobelprijs voor de architectuur. In 2012 overleed Niemeyer op 104-jarige leeftijd in Rio de Janeiro. Zijn naam is voor eeuwig verbonden met Brasilia, waar hij de hoofdarchitect was van de openbare gebouwen. Deze nieuwe, modernistische hoofdstad van Brazilië is op initiatief van de Braziliaanse president Juscelino Kubitschek de Oliveira omstreeks 1960 in slechts vier jaar tijd gebouwd.

t2 Oscar Niemeyer-016De bewegende sculpturen van Abraham Palatnik fascineerde ons maar ook de verschillende houtbewerkingen en schilderingen van Eduardo Frota en de vrolijk gekleurde veren tentoonstelling trokken onze aandacht. Er werd nog volop gebouwd aan nieuwe presentaties. Helaas werd er ook in de bovenzaal hard gewerkt waardoor we het effect van het speciale ronde dak niet echt konden ervaren. Dit gedeelte van het museum wordt ‘het oog’ van de stad genoemd.

Serra Verde Express
Toet, toet, toooeeet….. tijd om het spoor te verlaten, de Serra Verde Express komt voorbij…. De spoorbewoners hadden hun tentjes gelukkig net buiten het bereik van de trein gebouwd dus konden rustig doorslapen. t4 Serra Verde Express-038Het stedelijk gebied van Curitiba werd vervangen door moeras en weilanden. Een aantal roofvogels cirkelden boven een poel, hun prooi goed in de gaten houdend. Rustig sjokte de trein door de groene omgeving, de begroeiing werd dichter en talrijker. Plotseling werden wij opgeschrikt door een luide Braziliaanse stem, enthousiast probeerde een dame diverse goederen in het Portugees aan te prijzen. Waren wij soms in een Tupperware trein terecht gekomen?! Toen bleek dat niet veel toeristen interesse in de kaartspellen, sleutelhangers en video’s had gaf ze het op en liet ons weer verder genieten van de prachtige omgeving.

t4 Serra Verde Express-074Vandaag maakten wij een spectaculaire treinrit van Curitiba naar Morretes. Het traject dateert uit 1885 en slingerde langs groene berghellingen en watervallen, door tunnels en over ontelbare bruggen. Vanaf een hoogte van 55 meter keken we de steile afgrond in en leken even in het niets te hangen. Vele planten en bomensoorten groeiden naast en door elkaar, een weelderige jungle vormde het Atlantisch regenwoud in de prachtige bergen van Serro do Mar.

In Morretes gingen wij van boord, een klein historisch dorpje met kleurrijke huizen, gelegen aan de Nhundiaquara rivier. We genoten van een heerlijke lunch, opgebouwd uit streekgerechten waaronder het typische stoofpotgerecht t5 Morretes-003Barreado met cassave meel maar ook krab balletjes, gebakken vis en gekruid en gebakken garnalen. Als dessert smikkelden wij van Sobre mesa, ijs met geflambeerde banaan en karamel mmmm! Ondertussen zaten we gezellig met onze Braziliaanse tafelgenoten te kletsen hoewel we elkaar niet altijd helemaal begrepen. In het dorpje Antonina kregen we een mooi uitzicht over de baai van Paranaguá, de zeilbootjes lagen te wachten op hun volgende vaart. De muziektent en de kerk vormden het centrale gedeelte van het dorp. De gekleurde huizen om het plein droegen elk een bord met een deel van de tekst van een lied van beroemde Braziliaanse muzikanten. Al met al een geweldig uitje om ons 26 jarig samen zijn te vieren!

Foto album Brazilië Paraná:

Brazilie Parana
Brazilie Paranamei 29, 2014Google Maps Location Photos: 31
 

Wij gaan naar de Braziliaanse kust….