Brazilië – Binnenland

9 – 15 juni 2014
Het was nog een hele puzzel om Rio de Janeiro weer uit te komen door een wirwar van fly-overs, vele invoeg-, en uitvoegstroken, tunnels en bruggen. Veel tijd om ons te oriënteren kregen wij niet, ongeduldig reden de vele taxi’s om ons heen.

Via een prachtige kronkelweg door de bergen reden wij naar het noorden, dichtbeboste stukken wisselden zich af met mooie uitzichten over de groene vallei. Watervalletjes stroomden uit de bergen naar beneden, een oudere man was juist bezig om een aantal flessen met het verse bergwater te vullen. Vanaf een oud fort op de rand van de berg was het dal duidelijk te overzien. De rode grashalmen gaven het landschap een paars rode gloed.

Tiradentes
Een klein historisch dorpje uit de Barok tijd, voorzien van grote hobbelige keien waar paard en wagen nog volop in gebruik waren. De grote kerk lag hoger op de berg, het kleine kapelletje in het centrum leek niet langer in gebruik, t1 Tiradentes-010het kerkhof lag er wat verlaten bij. Kleine winkeltjes zonder uitzondering in zeer goede oorspronkelijke staat verkochten vooral antiek en brocante maar ook de shops met drank en ingemaakte vruchten zagen er prachtig uit. Een heerlijke verse chocoladegeur trok ons naar binnen en de lekkerste bonbons keken ons aan, deze verleiding konden wij niet weerstaan en zorgvuldig kozen wij er een aantal uit.

Inhotim
Via een geweldige route door de Serra da Moed gebergtes met schitterende uitzichten en vrij grote hoogteverschillen reden wij richting het noorden. t2 Onderweg-016Het gebied wat wij betraden stond niet langer op de kaart en onze routeplanner. In de kleine dorpjes was spaarzaam omgegaan met het plaatsen van borden, de dorpsbewoners kenden uiteraard de weg en hadden geen borden nodig. Via het kompas bepaalden wij grotendeels onze richting over de zanderige grondpaadjes, wij waren weer helemaal in ons element! Verbaasde blikken van inwoners werden ons toegeworpen: wat doen jullie hier?! Vervolgens verscheen er een grote glimlach en werd de duim omhoog gestoken. Toen we even stopten voor de lunch vroeg een motorrijder of alles in orde was en met opgeheven duim vertrok hij weer. Sinaasappel-, kokos-, en bananenbomen stonden gemoedelijk naast elkaar, de koeien scharrelden er tussendoor. Bij de supermarkt was een rail gemonteerd, het paard stond rustig te wachten tot zijn berijder klaar was en ze met de boodschappen weer verder konden.

De route van Tiradentes naar Inhotim leek niet zo lang maar nam 5,5 uur in beslag. Het gevolg was dat wij tegen sluitingstijd bij Inhotim aankwamen. Helaas kregen wij geen toestemming om op de parkeerplaats te overnachten, ook de overredingskracht van twee behulpzame Braziliaanse jongens mocht niet baten. t2 Onderweg-011Aangezien er geen campsite in de buurt was en de pousada’s in de buurt duurder waren dan ons hotel in Rio, alle stukken grond omheind en bewoond waren zat er niets anders op dan de bushalte tot wildkampeerplek te bestempelen. Na een snel noodlessoepje kropen wij onze tent in. Om 6:00 uur kwam de zon op en wandelden de eerste mensen naar het bushokje, wij waren net klaar met inpakken.

t3 Inhotim-042Inhotim bleek een geweldige ervaring te zijn. Dit openluchtmuseum bestond uit een prachtige tuin vol bijzondere bloemen en planten vol gekleurde vogels. Moderne kunstwerken stonden opgesteld in het natuurschoon of in galeries waarbij veel zorg was besteed aan de bijzondere architectuur. Een fantastische geluidsshow vanuit wel 80 speakers deed ons terugdenken aan een aantal mooie plaatsen in Afrika waar we naar het gebulder van de zee hadden geluisterd. De kruidentuin liet ons heerlijke geuren opsnuiven. Kortom: een fantastische ervaring van kleuren, vormen, geuren en geluiden in de vorm van natuur, kunst en architectuur.

Santana da Prata
We hadden zojuist besloten om vannacht maar onder een luid knetterende hoogspanningsmast te kamperen bij gebrek aan campsite of bushokje toen er een brommer rijder aankwam. Breed gebarend probeerde hij ons van alles uit te leggen waarna wij hem op goed geluk volgde, echt happy waren we niet op deze plek tenslotte. We werden naar het dorpsplein van Santana da Prata gevoerd. Een eenvoudig muziekzaaltje moest volgens de beste man uitkomst bieden: we kregen een plekje op de grond bij de bar aangeboden. Ontzettend vriendelijk maar we sliepen toch liever in ons eigen bedje op de auto voor de deur.

Aan zijn naastgelegen huis werd nog volop gebouwd maar ook werd het door een gezin met 6 kinderen en veel huisdieren bewoond. Een dochter deed de afwas in de buitenkeuken en zijn vrouw kreeg de opdracht om wat extra te koken, wij werden spontaan uitgenodigd voor het diner. t4 Santana da Prata dorp-009De oudste zoon veegde nog even wat bouwstof van zijn handen voordat hij ons begroette. De jongste dochter keek ons vanaf een afstand verlegen aan terwijl haar twee broers iedereen in het dorp attent gingen maken op onze komst. Binnen de kortste keren stonden wij omringd door talloze kinderen met handen en voeten te overleggen met onze Portugees talige gastheer. Het schoolhoofd werd erbij gehaald maar helaas beheerste zij geen Engels dus bleef het taaldilemma bestaan. Dit deed ons sterk denken aan de bijzondere ontmoetingen die wij in Sudan hadden gehad. De man wilde vooral voorkomen dat zijn gasten weer zouden vertrekken. Hij wreef over zijn armen en deed  alsof hij een ei brak boven zijn hoofd terwijl hij ons meevoerde naar binnen. Zijn dochter haalde nog even de trekker over de vloer en toen werd ons een douche aangeboden, trots demonstreerde hij het stromende water.

De grote tuin met 8 honden en de lege feestzaal waren blijkbaar niet veilig genoeg, vader’s brommer werd in de ouderlijke slaapkamer gestald, tussen het bed en de tv in. Niemand keek er van op en stoorden zich niet aan het feit dat de brommer hen grotendeels het zicht op de tv ontnam. Wij kregen de enige twee stoelen aangeboden en een van de zoons werd er op uitgestuurd om een fles cola te halen. De luxe drank werd ons in een glas gepresenteerd, anderen dronken uit een beker van een leeg blikje tomatenpuree. Helaas lukte het niet om met het gezin tegelijkertijd te eten, ze vonden het juist een eer om ons voor te laten gaan. Terwijl wij ons wat bezwaard voelden keek iedereen toe en na iedere paar happen staken wij onze duim op, we smulden van de eenvoudige maaltijd.

Een wat slungelige jongen kwam trots met zijn woordenboek aan. Hij zat barstensvol vragen en vond het maar wat interessant dat wij er waren.Verwoed bladerde hij in zijn boekje en vuurde allerlei vragen op ons af. Andere kinderen maakten dankbaar gebruik van zijn initiatief en al snel functioneerde de jongen als tolk. We werden meegenomen naar het wijkgebouwtje waar een groep van ongeveer 30 kinderen en jongeren vol spanning op ons stonden te wachten. Zodra wij op de kleine stoeltjes hadden plaatsgenomen gingen ze in een halve cirkel staan en begonnen ze te zingen. t5 Capoeira repetitieBegeleid door de berimbau, een traditioneel eensnarig slaginstrument en een grote drum. Twee kinderen knielden op de grond, knikten met hun hoofd en startte de capoeira, een sierlijke combinatie van dans en vechtkunst. Om de buurt vroegen de dansers om een plekje en de dans vloeide over van persoon naar persoon in verschillende categorieën van leeftijden en niveaus. De ouderen showden geweldige moves waarbij ze uitgedaagd werden door hun meester. Een meisje van een jaar of acht nam een beurt over en voegde zich behendig in de bewegingen van de meester, ze vormden een geweldig duo. De anderen klapten en zongen luid om het duo aan te kondigen en op te zwepen. Blij keken wij elkaar aan: wat een fantastische ervaring om deze capoeira repetitie mee te mogen maken.

Ze konden er maar geen genoeg van krijgen en wilden van alles weten over onze reis, waren we echt al 15 maanden onderweg en hadden we bijna 60.000 km door verschillende landen van de wereld gereden?! De tent was erg fascinerend en nieuwsgierig wierpen ze een blik in de auto. Het werd helemaal fantastisch toen we foto’s lieten zien van Afrika. Giechelend werd er naar de hippo’s en de apen gekeken waarna ze naar elkaar wezen. Even reageerde het kind wat met het dier vergeleken werd wat verontwaardigd maar daarna schoten ze allemaal in de lach. Aangetrokken door het vrolijke gelach kwam er nog een groepje aan en al snel werd het dringen om een plekje rondom het beeldscherm. De waterval en andere foto’s van Brazilië vonden ze niet zo interessant, ze wilden nog meer dieren zien! Trots noemden ze de Portugese namen als ze de dieren herkenden. Ze proesten het uit toen ze de charmante foto’s zagen van de kamelen in Egypte en wezen naar de oudste dochter van ons gastgezin. ‘Camela, Camilla!’ Pumba en Zazu bleken internationaal dankzij de Disney films. Onze gastheer keek van een afstandje toe en mompelde voor de zoveelste keer hoe fantastisch blij hij was met de gasten die hij opgepikt had.

World Cup
‘Bom Dia!’ (goedemorgen) het was 12 juni: de opening van de World Cup waar iedereen erg naar uitgekeken had. Al vroeg liepen ze rond in hun geel groene tenue. Spuitbussen werden leeggespoten op de zwarte haren en nagels en ogen werden voorzien van dezelfde kleuren. T6WKVO~1Wij hadden de kinderen beloofd om naar hun feest op school te komen. Wekenlang oefenden ze op de dansjes en muziekstukken. Fietsen waren prachtig versierd en de zaal was mooi aangekleed, vandaag was de presentatie. Wij waren waarschijnlijk de eerste toeristen ooit in dit dorp en dat we ook nog extra lang bleven om hun optredens te bekijken vonden ze echt fantastisch. Om de beurt kropen ze dicht naast ons op de kleine stoeltjes en raakten ons voorzichtig aan. We zagen wat kinderen naar de redelijk goed Engels sprekende Camilla toegaan. Ze was meegegaan om als tolk op te treden. Vervolgens liep een groepje mooi opgemaakte meisjes van een jaar of 10 naar Wendy toe en fluisterden in haar oor: ‘you are beautiful, are you happy here?’ Een meisje van een jaar of vier die ons sterk aan Mara deed denken brabbelde er lekker op los en in de pauze trok ze ons mee om haar klas te laten zien. Trots toonde ze de tekeningen aan de wand en wees aan welke zij gemaakt had.

Na een heleboel knuffels, foto’s en zwaaien werd het tijd om te gaan. We reden nog een ererondje om het dorpsplein waar iedereen zich verzamelde. ‘Goodbye, tchau, thank you, obrigado, obrigada!’ Een geweldige ervaring rijker verlieten wij het dorp. Die middag won Brazilië de eerste voetbal wedstrijd en de volgende dag won Nederland van Spanje, wat zal iedereen in Santana da Prata trots geweest zijn!

Kilometers
De route tussen Inhotim (vlakbij Belo Horizonte in het oosten) en Cuiaba (de entree voor de Pantanal in het westen) bedroeg 1750 kilometer. t8 Camp Suikerriet+trucks-022Het werden asfalt kilometers vreten over een eenbaanssnelweg tezamen met veel gevaarlijk inhalend vrachtverkeer. Veel vrachtwagens met dubbele aanhangers en lengtes tot wel 38 meter. Een route waar wij in totaal 5 dagen over deden. Het landschap veranderde van heuvelachtig en bosrijk met af en toe een verstedelijkt gebied naar vlakkere landbouwvelden en drogere stukken waar leeuwen en olifanten niet mistaan zouden hebben. Vanaf ca 500 km voor de Boliviaanse grens zagen we steeds meer Chileense tegenliggers. Enorme campers en rijk versierde auto’s vol enthousiaste voetbalsupporters onderweg naar de wedstrijden in Brazilië

t8 Camp Suikerriet+trucks-016Het vinden van een geschikte kampeerplek vormde iedere dag weer een uitdaging, nergens op de route waren campsites beschikbaar. Behalve op het dorpsplein overnachtten we op het open veld en tussen het hoge suikerriet. Wij voelden ons als miertjes tussen het hoge gras. Vanuit de daktent keken wij boven het maaiveld uit en zagen we de zon opkomen. Tussen de truckers op de modderige en stinkende parkeerplaats was het een stuk minder rustig. Komende en vertrekkende vrachtwagens en ronkende motoren gedurende de hele nacht maar het leek op dat moment de enige mogelijkheid.

Bij de wegrestaurants schepten we grote borden vol salade en verse groenten van het buffet. Toen deodorant en vochtige doekjes niet genoeg meer uit konden richten en we behoefte kregen aan grote parfumflessen zoals in de 17e Eeuw namen we een warme douche bij het benzinestation.

Foto album Brazilië Binnenland:

Brazilie Binnenland
Brazilie Binnenlandjun 12, 2014Google Maps Location Photos: 51
 

Wij gaan naar de Mato Grosso Pantanal in Brazilië….