Bolivia – Uyuni

14 – 19 Augustus 2014
Na zoveel verschillende grensovergangen dachten we het aardig door te hebben hoe de papierwinkel werkte maar bij deze grensovergang van Chili naar Bolivia ging het toch net weer even anders. Normaal gesproken moeten we eerst van de immigratiedienst een persoonlijke exit stempel in ons paspoort krijgen voordat we het exit formulier voor de auto kunnen aanvragen bij de douane. t1 Santa Ana de Chipaya_001Daarna naar de immigratiedienst van het nieuwe land om zelf toestemming te krijgen voordat we de auto in kunnen voeren. Hier dus niet, eerst de auto, daarna wij zelf. Stonden we voor niets in die lange rij te wachten… Auto check, papieren check, nog een keer naar de auto kijken, naar de paspoorten en kentekenbewijs. Erop uitgestuurd worden voor foto-kopieën en dan weer controle van het exit bewijs van Chili, steeds verzonnen ze weer iets nieuws. Even leek het er op dat ze onze voorraad lekker fruit en verse groenten in zouden nemen dus vulden wij snel onze magen met bananen, appels en peren. Toen de zoveelste beambte de binnenkant van de auto wilde bestuderen begon Ray een kletspraatje en vertelde enthousiast over onze reis. Ter verduidelijking wees hij de route aan op de kaart. Ach ja, daarvoor moest wel de achterdeur goed dicht natuurlijk. Duidelijk onder de indruk liet de man de check voor wat het was en konden wij onze groente en fruit voorraad behouden. Na bijna twee uur was het zover: we hadden alle papieren en konden onze reis door Bolivia vervolgen.

Meer dan een zandpad was het eigenlijk niet, af en toe een stukje zoutvlakte maar van een duidelijke weg was geen sprake. Toch was dit de route die we volgens de kaart en de gps de komende uren moesten volgen. Voor de zekerheid vroegen we het her en der nog even na als we al iemand tegenkwamen. t1 Santa Ana de Chipaya_018De lama’s keken ons een beetje glazig aan om vervolgens met hun grappige sprongen weg te huppelen. Santa Ana de Chipaya was het eerste grotere dorp wat we tegenkwamen. Ronde lemen hutten met rieten daken stonden her en der over het gebied verspreid. De vorm van de stenen verraadde de manier van maken: leem en stro werd in een plastic zak gevormd en gedroogd. De zon zorgde voor de laatste droging waarna de stenen klaar waren voor het bouwwerk. Helaas was de substantie niet overal even stabiel, net als bij de meeste lemen nederzettingen die we eerder gezien hadden vertoonden vele huisjes afgebrokkelde muren.

Het was druk bij de oever, twee vrachtwagens, een auto en een aantal brommers. De diepe modderlaag had de wielen van de zware vrachtwagen volledig in beslag genomen. Voorzichtig balanceerde een jongen met zijn brommer over het smalle en gammele bruggetje. Door het diepe water zag hij duidelijk niet zitten maar of dit nou zo’n goede oplossing was wist hij eigenlijk ook niet. t1 Santa Ana de Chipaya_035Een aantal dorpsbewoners stond fanatiek modder te scheppen rondom de vrachtwagen. Wat bezorgd keek de chauffeur naar de rivier en de doorwading die hem nog te wachten stond. 

Met hun wangen vol met coca bladeren waren de mannen moeilijk te verstaan maar toch slaagden ze er in om ons duidelijk te maken dat wij flink moesten betalen om de rivier over te mogen steken. Dollartekens glinsterden in hun donkerbruine ogen. Een andere oversteekplaats leek er niet te zijn: de oever was hoger, de rivier breder en dieper dus keerden wij weer terug naar de oorspronkelijke plek. Inmiddels was de oversteekplaats verlaten, op een man na. Weer begon hij over de tol die wij zogenaamd moesten betalen. Toen wij probeerden te onderhandelen over de prijs wilde hij niet toegeven. Oké, dan niet. Zelfverzekerd stuurde Ray onze IbeX de rivier in. Nog even wees de man dat we via het modderpad moesten rijden in plaats van de droge route maar tevergeefs. Zonder veel moeite en zonder betaling bereikten wij de overkant en was de onderkant van de auto gelijk weer even gewassen. Een aantal kilometers achtervolgde de man ons op zijn brommertje maar gaf daarna de strijd op.

Dakar 2014 

De weg werd slechter voor zover dat al kon, gelijkenissen met Kenia kwamen bij ons op. De auto veranderde wederom in een stoffige zandbende. Eigenlijk was er meer sprake van off-road dan road. In het donker zochten we een wildkampeerplekje. t2 Salinas de G Mendoza_002Vanaf Salinas de Garci-Mendoza kreeg de route een extra betekenis: dit was een deel van de Dakar 2014 route. Toch wel bijzonder om hier samen te rijden. Aan het begin van de Salar was duidelijk te zien hoeveel voertuigen hier kort geleden gereden hadden. Vele bandensporen tekende zich af in de zout ondergrond. Voorzichtig verkenden wij het terrein voordat we de echte grote zoutvlakte van de Salar de Uyuni op zouden rijden. Hoewel het veelal wit toonde was de ondergrond onder het zout zeer verschillend. Modderig en zacht, dan weer stevig gesteente maar ook waterig en glad. Het zout brokkelde onder de wielen en een stinkende modder kwam tevoorschijn. Het glanzende zout deed sterk aan een gladde ijsplaat denken maar toch glibberde het niet.

Salar de Uyuni 

De vele sporen waren inmiddels verdwenen. Een enkele track maar vooral het kompas volgend reden wij de Salar de Uyuni op. Met haar 9000 km2 oppervlakte was dit veruit het grootse zoutmeer van de wereld. Niet verwonderlijk dus dat er regelmatig mensen verdwalen of vast komen te zitten in dit immens grote witte landschap zonder wegen of bewegwijzering. t3 Salar de Uyuni_061Hoewel wij wel een lichte spanning voelden vertrouwden wij op het kompas en een goede afloop van dit avontuur. 

Een stralend blauwe lucht met wat witte wolkenflarden, een helder wit uitzicht zover het oog reikte. De stralende zon liet de zoutkorrels extra glinsteren, wat een fantastische omgeving! De vele grote cactussen versierden het eiland. Aan de horizon tekende zich enkele bergen af, een van hen werd onze focus qua richting.

Randen van opstaande zoutkorrels vormden een honingraad structuur. Voorzichtig braken wij een paar stukjes af en proefden van het zuivere zout. Het spoor wat wij met de auto achterlieten tekende zich alleen af op de opstaande randen, t3 Salar de Uyuni_018het zoutoppervlak zelf bleef volledig in tact. Onder een bepaalde hoek was het spoor van gebroken randen zichtbaar, een aantal graden verder was het totaal onzichtbaar. Vandaar dat het ook leek alsof wij de eerste waren die hier reden, andere tracks waren nauwelijks zichtbaar. Met een klein briesje en de warme zonnestralen voelde de buitentemperatuur heerlijk aan, toch kwam de thermometer niet hoger dan +10C. Met onze kop in de zon genoten we van deze bijzondere plek en al snel liet de zon een bruine tint op ons gezicht achter. 

Vloeiend reden we over het zout, dit was een stuk comfortabeler dan de gemiddelde weg.

t3 Salar de Uyuni_048Na een aantal uren volop genoten te hebben reden we recht op ons einddoel af: het dorp Cochani aan de rand van de Salar. Vanaf daar was het nog een klein stukje naar het dorp Uyuni. Trots keken wij elkaar aan, wederom waren wij er in geslaagd om zo’n spannende route van noord naar zuid over de Salar de Uyuni op een goede manier te volbrengen. Ook de vele toerauto’s naderden hun einddoel, ongelooflijk hoeveel toeristen zich hier bevonden. Fijn dat wij ze in het noorden niet tegen waren gekomen. Nu hadden we echt het gevoel gekregen dat wij alleen op deze bijzondere plek waren en daardoor de rust en bijzondere sfeer extra waar kunnen nemen.



Train cemetery
Het beloofde weer een koude nacht te worden, iets waar Uyuni bekend om stond. Dankbaar namen we intrek in een van de hostels in het stoffige en wat deprimerende stadje. t4 Uyuni_003Voor een warme douche moesten we wat meer geduld opbrengen maar uiteindelijk konden we ook daar van genieten. De afgelopen tijd zijn er veel protesten geweest in het dorp waarbij de verschillende toegangswegen afgesloten waren. De zwarte brandplekken en autobandrestanten op het wegdek waren de stille getuigen van deze opstanden. In het dorp ging het protest onverminderd door met spandoeken, wegafzetting en protestmuziek. Er werd nog een extra autoband op het vuur gegooid, de indringende geur verspreidde zich over het dorpsplein.

Even buiten het dorp lag het definitieve eindstation, de treinen begraafplaats. Na vele jaren dienst gedaan t5 Train Cemetry Uyuni_049te hebben waren de oude stoomtreinen hier terecht gekomen in het zandlandschap. Hun zware leven was af te lezen aan de slijtage en roest. Velen voertuigen waren inmiddels rijkelijk voorzien van graffiti versieringen. Wij klauterden in de enorme locomotieven en schommelden tussen de verschillende wagons om vervolgens in de volgende locomotief te klimmen voor een foto. Graag zouden wij hier uren met ons neefje Constantijn gespeeld hebben, hij zou het hier echt geweldig gevonden hebben!

Oruru 
Verder naar het noorden over een super slechte weg richting Oruru. Langzaam stuiterden wij vele uren voort over het wasboard terwijl wij de auto onze excuses aanboden, helaas was er geen andere route beschikbaar. t7 Oruro Flag festival_012In Oruru werden we verrast door een grote optocht door de stad, het was de vooravond van de jaarlijkse vlaggendag. Vlaggetjesdag hebben ze dus niet alleen in Scheveningen. Vele bands strak in uniform marcheerde door de straten, al dan niet compleet met majorettes. Trots liepen de vlaggendragers voorop, dit feest was tenslotte ter ere van de eerste Nationale vlag die in Oruru in gebruik genomen was. Kinderen in schooluniform liepen op de maat mee hoewel dat niet iedereen even goed verging. Stiekem zwaaide een jongetje van een jaar of 9 even naar Wendy terwijl hij langs liep waarop hij direct gecorrigeerd werd door zijn docent omdat hij stug voor zich uit moest kijken.

La Paz
De Pan Amerika route leidde naar La Paz hoewel het helaas geen directe weg betrof dankzij de vele wegopbrekingen en omleidingen. Al vanaf Uyuni hadden wij over de Andes highlands gereden op een vrij constante hoogte van rond de 3800mtr. Het landschap was enigszins afwisselend in kleur en structuur van de verder gelegen bergen. Nu reden wij echter een grote stad binnen maar tegelijk werden wij verrast toen we de afslag namen in de richting van de campsite. Steil liep de weg naar beneden, het dal in. Slingerend door een adembenemend landschap richting het dorpje Mallasa aan de rand van La Paz.

Foto album Uyuni: 



Bolivia Uyuni
Bolivia Uyuniaug 14, 2014Google Maps Location Photos: 30
 

Vanuit La Paz maakten wij een geweldig toer naar de Boliviaanse Amazone, daarna verkenden wij de stad en haar omgeving….