Bolivia – Sucre

30 juni – 15 juli 2014
t1 Slang-006Slingerend kroop hij over het pad, ongeveer drie meter van onze kampeerplek: een bruin groene slang. Ondanks dat hij met zijn 40 cm niet echt groot was bleven we toch maar een beetje op afstand, zijn tong siste vervaarlijk. Nadat we de nodige foto’s hadden gemaakt verplaatste Ray hem naar de bosjes. Met twee stokken en wat chopstick ervaring wist hij hem vast te klemmen en verderop zijn vrijheid terug te geven. Snel kroop de slang onder de rotsen en liet zich voorlopig niet meer zien.

Ruta del Che
Via een modderige zandweg verlieten wij het dorp vervolgden de Ruta del Che naar het zuiden. t2 Onderweg-006Wederom een prachtige mooie slingerweg door de bergen. De zon had de modder doen opdrogen maar de scheuren en gaten in het zanderige wegdek bleven. We passeerden een aantal kleine dorpjes, de meeste compleet met een dorpsplein waar de kerk op uitkeek. Net buiten de dorpsrand een kerkhof met kruizen en kleurrijke versiersels in de vorm van kransen.

Sprookjes-rotsen
Na ongeveer 1,5 uur, we hadden nog geen 30 km afgelegd, verrezen prachtige druipsteenrotsen net om de bocht. Nieuwsgierig stapten we uit om dit sprookjes-achtige schouwspel te bewonderen. t3 Sprookjes rotsen-010Een klein beekje stroomde vanuit de bergen naar beneden en maakte de grond modderig. Spontaan besloten we hier de rest van de middag en avond door te brengen en voorzichtig reden we de auto door het drijfzand net uit het zicht van de doorgaande weg. We genoten van deze prachtige plek en de warme zonnestralen. Nieuwsgierig kwamen een aantal groene parkietjes kijken en vlogen er een paar blauw- gele ara’s over. Verder was het op een paar passerende auto’s en brommers en wat geruis van de wind na doodstil.

t7 onderweg-002Al eerder kwamen wij door het dorpje San Ramon, nu zagen we ook Wendy’s winkel: Tienda Wendy. Nadat we twee mannen met een gevulde kruiwagen gegroet hadden stopten ze ons voor een praatje. Toen bleek dat we dezelfde kant op gingen vroegen wij of we wat bagage mee konden nemen, de zakken met aardappeles en t4 Ruta del Che-076sinaasappels waren erg zwaar en zo gemakkelijk liep het niet over het hobbelpad. Een van de mannen stapte ook in om het afleveradres te wijzen. Hij kwebbelde er lekker op los en had grote pret in de Hollandse auto. Enorme kalkoenen wachtte hem op bij zijn huisje en als dank voor de lift kregen we twee heerlijke sinaasappels mee.

Che Guevara en La Higuera
Wij klommen hoger de bergen in, het zandsteen had inmiddels plaatsgemaakt voor harde rotsblokken. Via talloze haarspeldbochten en prachtige uitzichten bereikten we een hoogte van 2846 meter. Dit was de streek waar Che Guevara het laatste deel van zijn leven doorbracht en waar hij uiteindelijk in 1967 in La Higuera is vermoord.

t5 La Higuera-029In 1966 besloot Che Guevara om met een select gezelschap van Cubaanse guerrillastrijders de strijd tegen het kapitalisme voort te zetten in Bolivia. Een stuk door de Boliviaanse communistische partij verworven jungle in de buurt van Nancahazu werd ingericht als basis en trainingskamp. De ongeveer 50 guerrillero’s boekten in maart ’67 enige successen in schermutselingen met het Boliviaanse leger in de bergachtige omgeving van Cameri. Ze probeerden hun ervaringen uit het begin van de Cubaanse Revolutie over te brengen op de Bolivianen. De verwachtte steun van de boerenbevolking bleef echter grotendeels uit, de Boliviaanse Communistische Partij weigerde Guevara’s troepen te ondersteunen en de militaire tegenstand was groter dan gedacht. Gesteund door de CIA slaagde het Boliviaanse leger er in om de rebellen een vernietigende slag toe te slaan. Che Guevara bleef over met een groep van slechts 14 man. Op 8 oktober werd Che Guevara in de buurt van La Higuera tijdens een patrouille overvallen door het Boliviaanse leger. Na een korte strijd raakte Guevara gewond en werd overmeesterd. t5 La Higuera-015Che en zijn medestrijder Willy werden opgesloten in de school van Higuera. De Boliviaanse president Barrientos gaf het bevel om Guevara onmiddellijk te executeren. De executie werd de volgende dag in het klaslokaal uitgevoerd. Wij bezochten het schooltje dat nu als museum is ingericht. Ook wandelden we over een smal pad de berg af naar de plaats waar Che gevangen genomen is. In het dorp Higuera draait alles om Che Guevara. Dat echter niet iedereen hier blij mee is bijkt uit de tekst op een gebouw: “Stop de commercialisering van Che!”Het is wel ironisch dat er winst gemaakt wordt uit Che’s strijd tegen het kapitalisme.

Sucre
Deze stad bestond uit helder witte, koloniale gebouwen en er heerste een gemoedelijke sfeer. De Spanjaarden stichtten de stad begin zestiende eeuw en gaven haar de naam La Plata, t8 Sucre-016vanwege het zilver dat aangetroffen werd in de vallei waar de stad werd gebouwd. Later werd Sucre achtereenvolgens omgedoopt in Charcas en Chuquisca, naar de gebieden waar de stad toe behoorde. Vanaf 1839 heet de stad Sucre. Tot de achttiende eeuw was Sucre het juridische, religieuze en culture hart van de regio. De meeste koloniale bouwwerken waren witgekleurd en daarom wordt Sucre ook wel ‘de witte stad’ genoemd. De architectuur had veel weg van de Andalusische stijl, sporen van de Spaanse overheersing zijn hier duidelijk zichtbaar. Dat de gebouwen er zo smetteloos bijliggen is niet toevallig, volgens voorschriften van de regering moeten ze elk jaar wit geverfd worden.

t7 Sucre-011We bezochten de begraafplaats, een bijzondere combinatie van verschillende soorten graven. Een lange muur vol kunstwerkjes en bloemen als eerbetoon aan de overledenen ommuurde de begraafplaats. Sommigen voorzien van kleine zonneschermen om de plek koel te houden en te beschermen tegen direct zonlicht. Aandoenlijk was de wand voor de jonge kinderen, hun favoriete speelgoed en knuffels waren verwerkt in de vitrines. Verderop stond een groot bouwwerk, alle vier de zijden voorzien van vitrines. Enkele plekken waren leeg, de ruimte voor de kist achter de vitrine lag er verlaten bij.

t7 Sucre-044Grote architectonische gebouwen boden plaats aan familiegraven of aan een bepaalde gemeenschap zoals de universiteit of de oliemaatschappij. De Joodse begraafplaats betrof een afgesloten gedeelte. De minder bedeelden werden herdacht met kleine altaartjes die kris kras over het veld waren geplaatst. Een opvallend feit was dat de meeste graven plaats boden aan overledenen van de laatste 70 jaar waarbij de nadruk lag op de laatste 25 jaar. Vele Bolivianen waren druk in de weer om de gedenkplek van hun geliefden te verzorgen en te voorzien van verse bloemen.

spaanse les bolivia7 – 11 juli 2014
Even een kleine onderbreking van onze reis en tijd voor Spaanse privéles. In Spanje hadden we eerder twee weken in de Sesamstraat klas gezeten, hier in Sucre mochten we een klasje hoger. In deze week werd in het grote stadstheater een internationaal gitaarfestival gehouden. We bezochten een aantal concerten, een heerlijke ontspannen afwisseling ten opzichte van de leerzame maar ook inspannende taallessen. In het stadspark maakten wij ons huiswerk, we struinden door de mooie en relaxte stad en deden inkopen op de lokale markt waar we onze nieuwe Spaanse woorden en zinnen oefenden.

Alasitas
We bezochten een aantal musea en bewonderden de traditionele weefkunsten, kleurrijke doeken verwerkt tot bijzondere feestkostuums maar ook gecombineerd met dagelijkse kledij. Dat de tradities uit de Aymara cultuur nog belangrijk zijn werd zichtbaar tijdens de Alasitas in Sucre. Tijdens dit feest werden miniaturen in allerlei soorten en maten verkocht. In verschillende straten stonden kleine kraampjes met miniaturen. t8 Sucre Alasitas markt-010Wat je ook wenst voor het nieuwe jaar: een huis, een reis naar het buitenland, een rijbewijs, een winkel, een diploma, van alles was in miniatuur verkrijgbaar in één van de kraampjes. Voor een paar Boliviano’s kocht men een miniatuur die vervolgens door een speciale priester gezegend werd. Volgens het geloof zou de zegening de miniatuur in het echte leven realiteit worden. Alasitas is een diepgewortelde traditie in de cultuur van Sucre en wordt door velen heel serieus genomen. De zegeningen kwamen van Yatiri, priesters uit Aymara cultuur die voorkomen in Bolivia, Chili en Peru. Door middel van het besprenkelen van de miniaturen met alcohol en cocabladeren werden de miniaturen gezegend. Aangenomen wordt dat het feest oorspronkelijk gevierd werd ter ere van de Aymara god Ekeko. Deze godheid stond symbool voor overvloed, geluk en voorspoed. Het woord Alasita komt van het Aymara werkwoord Alathaña wat betekent: kopen. Het geluk kan dus via de marktverkopers worden gekocht. Overigens, wie meer voorspoed wenst moet exact om 12.00 uur bij de opening van de markt zijn spullen kopen. Hoe eerder je je spullen koopt en laat zegenen, hoe sterker de zegening is en hoe groter de kans dat je ontvangt waar je om gevraagd hebt.

Pachamama
Tijdens onze tijd in Sucre verbleven we bij het Pachamama hostel. Een heerlijke ontspannen plek waar ook de auto een veilig plekje kreeg. Deze keer geen campsite maar een eigen (bad)kamer, ook wel eens fijn. De naam Pachamama werd afgeleid van de quechua pacha taal ‘Moeder Aarde’. Pachamama is de belangrijkste godheid voor de inheemse bevolking van de centrale Andes van Zuid-Amerika. Pachamama is geen scheppende god maar ze beschermt de mens en ze maakt het leven mogelijk en begunstigt de vruchtbaarheid. Uit dank voor deze hulp en bescherming offert de quechua bevolking regelmatig aan Pachamama.

Foto album Bolivia Sucre:

Bolivia Chuquisaca
Bolivia Chuquisacajun 30, 2014Google Maps Location Photos: 42
 

Wij gaan verder naar Potosi en het zuiden van Bolivia….