Turkije zuidkust

17- 20 april
Wij verlieten  het bergengebied en vervolgden wij onze weg naar de zuidkust.

Kaputas en Kas
8 Kaputas beach-003tOnderweg naar Kas kwamen we langs de prachtige baai Kaputas, hier hadden we iemand al trots over horen vertellen. Een mooi wit strandje omringt door grove rotsen en een helder turkooise zee. Genietend van de stralende zon en het fantastische uitzicht hielden wij een tussenstop op dit strandje.

 

In Kas moesten wij nog even wachten tot ons appartement klaar was, ze waren namelijk nog vollop aan het klussen. Ook in dit dorp waren ze nog hard bezig om alles in gereedheid te brengen voor het komende seizoen. Wij waren op dat moment de enige gasten bij deze accomodatie. Na een uurtje was het schilderwerk welliswaar nog nat maar konden wij er in en uitkijken over de zee. Helaas kon ons duikplan vanuit Kas niet doorgaan, deels vanwege onze verkoudheid en het niet al te beste weer maar vooral vanwege het feit dat de duikscholen nog niet open zijn. Jammer, het turkooise water ziet er prachtig uit maar dan moeten we het maar ergens anders proberen… Wij vermaakten ons prima, bezochten het sfeervolle stadje, deden inkopen op de locale markt (oa heerlijke olijven en schapenkaas), probeerden diverse terrasjes uit en zaten lekker aan het strand.

Dermre en Sinterklaas
Sinterklaas als bisschopIn het centrum van het dorpje Demre bevindt zich een oeroud kerkje gewijd aan de heilige Nicolaas, oftewel Sinterklaas. Het kerkje dateert uit de 3e eeuw, maar werd grotendeels herbouwd in de 11e eeuw. In het jaar 280 is Sinterklaas hier geboren en werd bisschop in Dermre, toen een van belangrijkste steden van de Turkse landstreek Lycië. Nu ziet het er uit als een nietszeggend dorp vol flats, parkeerplaatsen voor bussen, borden die naar het kerkje verwijzen en talloze souvernirwinkels. Sinterklaas wordt door zijn eigen dorpsgenoten als wonderdoener en groot kindervriend geëerd maar ze noemen hem ‘Noël Baba’, Vadertje Kerst! Op 6 december 342 is de bisschop overleden, zijn beenderen werden naar Bari overgebracht, een stadje dat destijds tot het Spaanse rijk behoorde en wellicht om die reden is de Sint in onze ogen een Spanjaard.

Antalya en Side
Het plan was om de route via de zuidkust te vervolgen naar het oosten. Antalya leek ons gezien de dagafstand een goede tussenstop voor de volgende overnachting. De weg was weer prachtig, aan de ene kant grove rotsen, aan de andere kant een steile afgrond die direct naar de turkooise zee leidde met hier een daar een mooie baai met strandje.
We passeerden een paar kleine stadjes maar toen we in de buurt van Antalya kwamen veranderde het beeld in een enorm grote stad met afschuwelijk lelijke gebouwen. De enorme drukte en het slechte rijgedrag van de Turken werd weer duidelijk zichtbaar. We hadden een plekje gereserveerd in een wat groter hotel, even buiten het centrum. Daar aangekomen bleken de fotos op internet wat verouderd te zijn.. De kamer en badkamer waren erg klein en vies, het bed zag er niet comfortabel uit. Toen ze ook nog beweerde dat de prijs op internet fout was en ze het dubbele wilden hebben was voor ons de maat vol: weg hier!

Wat nu? Er waren genoeg andere hotels maar wij hadden het gewoon gehad met deze vreselijke stad! We besloten verder door te rijden en kwamen in Side uit. In de eerste eeuw v. Chr. vestigden Cilicische zeerovers hier hun hoofdkwartier en een belangrijke slavenhandelspost. Dankzij de goede natuurlijke haven voor kleine bootjes, werd Side een belangrijke handelsplaats in Pamphylië, het gebied in zuidelijk Klein-Azië tussen Lycië, Cilicië, de Middellandse Zee en het Taurusgebergte. Side werd in 67 v Chr een deel van het Romeinse Rijk. Dit leidde tot een periode van voorspoed voor Side, vooral door het handelscentrum (oa slavnhandel), dit zou voortduren tot ruim in de 3e eeuw. De meeste ruïnes in het huidige Side stammen uit deze welvarende periode. Rijke handelaren betaalden bij wijze van belasting voor openbare werken en prestigieuze gebouwen. Het verval van Side begon vanaf de 4e eeuw. Dikke stadsmuren konden opeenvolgende invasies van bewoners van het Taurusgebergte niet voorkomen. In de 7de eeuw werd Side geplunderd en platgebrand door diverse Arabische vloten. Tenslotte werd de stad in de 12e eeuw verlaten toen hij na een opleving wederom geplunderd werd. Veel goed bewaarde restanten uit de oudheid waren totaal geintegreerd met het modernere stadje. Het gevolg was dat bij een aantal mensen wat marmeren zuilen in hun tuin stonden en anderen hadden de oude stadsmuur gebruikt als basis voor hun huis. Het amfitheater was nog in goede staat en schijnt ook nog gebruikt te worden. 12 Side-034tWe liepen over een straat die daar vermoedelijk ‘altijd ‘ al geweest is, statige zuilen langs de stoeprand gaven aan dat dat het sjiekere gedeelte was geweest, de andere kant toonde delen van huizen en vermoedelijk oude winkeltjes. Waar nu autos reden liepen vroeger waarschijnlijk paarden en ezels. Een bijzondere ervaring om daar in 2013 over dezelfde stoep te lopen! De gigantische hoeveelheid restaurants, terrassen en souvenirwinkels gaven aan dat wij niet de enigen zijn die Side bezoeken en we werden talloze keren in het Duits aangesproken of we iets wilden eten en kopen. Op dat soort momenten verstaan we opeens geen Duits meer en bedanken vriendelijk in het Engels.

Er was een Turkse party voor en door locals bij het hotel waarvoor wij van harte uitgenodigd werden. Een aantal muzikanten speelden op viool, slagwerk en een soort klarinet/sopraansax en werden regelmatig bijgestaan door zang en dans vanuit het publiek. In onze ‘westerse symfonieorkest oren’ klonk het vooral erg vals en ongelijk maar dat leek niemand te storen en ze hadden het erg naar zin dus laten we het er maar op houden dat het een andere stijl was dan wij gewend zijn….

Foto album zuidkust


Wij gaan door naar het prachtige Turkse natuurgebied Cappadocia…