Turkije Westkust

5 – 13 april 2013
Vroeg uit de veren om weer verder te reizen. Met de boot gingen we van Istanbul naar Bandirma in een zuidelijker deel van Turkije. Deze manier van reizen scheelde veel tijd en files. Ook deze keer hadden we weer de enige buitenlandse auto en vanwege de hoogte kregen we een speciaal plekje toegewezen.

Çanakkale
Dit was onze eerste bestemming aan de westkust. Een klein maar zeer levendig havenstadje. Een mooie brede boulevard met vele terrasjes en restaurants deed ons aan thuis in Scheveningen denken. Er is lange winkelstraat met deze keer een zeer gevarieerd aanbod van mooie en goed verzorgde winkeltjes met oa merkkleding en juweliers. Achter de winkels vonden we echter een woonwijk met hele kleine en deels vervallen huisjes waar vele families leken te wonen. Ze groetten ons vriendelijk maar waren duidelijk niet gewend dat er toeristen in hun wijk kwamen kijken. We voelden sterk het contrast in dit stadje. We struinden verder langs het haventje, nemen de ferry naar de overkant en wandelen daar naar het fort.

Schoenmaker CanakkaleAl dit gewandel van de afgelopen weken begon zijn tol te eisen van onze schoenen. Nee inderdaad… Wij zitten niet alleen maar in de auto! We vonden een klein schoenmakers winkeltje en met veel zorg werden onze schoenen onder handen genomen terwijl wij heerlijk Turkse thee kregen aangeboden. Grappig om te realiseren dat we de komende tijd waarschijnlijk vaker dit soort praktische dingen moeten laten doen, dat is een duidelijk verschil met een gewone vakantie waarbij we vaak denken: ‘dat moeten we thuis even repareren’. We kwamen bij een binnenplein wat er erg gezellig uitzag met een overkapping van heerlijk geurende bloemen. We kozen een tafeltje, bestelden de traditionele Turkse Çay (thee) en een mooie, lieve kat sprong bij Ray op schoot. Ze was niet van plan om dit plekje binnenkort te verlaten en ging languit liggen…

Troye en Bergama / Pergamon
wpid-IMG_20130405_163807.jpgTroy is een film over de Trojaanse Oorlog, gebaseerd op de Ilias en de Odyssee van Homerus met daarin het beroemde verhaal over het paard. De Trojaanse Oorlog speelde zich ongeveer 1200 voor Christus af aan de westkust van het huidige Turkije. Nadat we het decorstuk van het paard van Troye al in Çanakkale hadden gezien gingen we op pad naar de oorspronkelijke stad Troye. Ooit was dit een stad van grote betekenis, helaas is er nu niet veel meer van te zien op wat ruïnes na. Hoewel het onomstotelijk kwam vast te staan dat de stad Troje echt bestaan had, riep de opgraving ook grote vragen op. Er werd namelijk niet één stad gevonden maar een heel stel steden boven op elkaar. Troje wordt verdeeld in 9 lagen, die elk zelf in nog weer meer bouwperiodes worden verdeeld. De oudste is van het 3e millennium v.Chr., de jongste uit de Byzantijnse tijd. De stad was dus meerdere malen verwoest en vervolgens op de puinhopen van de vorige weer opgebouwd.

In tegenstelling tot Troye is Bergama een zeer levendig stadje. Ook hier weer het ‘mannen verschijnsel’ wat ons ook in Albanië opgevallen was: terrassen en pleinen stonden vol met mannen. Ze deden af en toe een kaartspelletje maar verder leken ze het niet erg druk te hebbben. Wij werden zeer hartelijk ontvangen bij mensen thuis die wat kamers verhuurden. Toen we ze daarvoor bedankte met ’teşekkür ederim’ in ons beste Turks verstonden ze ons niet…. vreemd…. wij hadden dit toch echt in ons boekje staan als ‘dank u wel’. Het lag dus aan onze uitspraak, van de eigenaar kregen we de tip: zeg gewon ‘Tea-Sucker-d’rin’ en dat heel snel achter elkaar uitspreken, ongeveer als ‘Tesuckrdrim’, weer wat geleerd! Nu maar hopen dat het geen thee oplevert.

Tempel van Trajan, BergamaBergama ligt aan voet van de Acropolis en op de top van de berg staan oa de restanten van een prachtig tempelcomplex en een amfitheater. Statige en hoge marmeren zuilen, poorten en doorkijkjes vormden een geweldig beeld. Hier waren geen afgezette paden waardoor we zelf rond konden struinen tussen deze oudheden, iets wat het extra indrukwekkend maakte. Pergama, het huidige Bergama, was in de oudheid een stad in Klein-Azië, die zich na het uiteenvallen van het rijk van Alexander de Grote ontwikkelde tot een rijke en machtige stad dankzij de rijkdom van de vorsten. De drie oorspronkelijke stadjes waaruit Pergamon bestond, waren met elkaar verbonden via trappen en terrassen, waarop overdekte zuilengangen van twee etages waren gebouwd. Op het bovenste gedeelte van de stad bevonden zich de publieke gebouwen, zoals de agora, het koninklijk paleis, wapenarsenaal, bibliotheek, het theater, de tempels van Dionysos en Athena Polias en het altaar van Zeus. Daaronder bevonden zich een gymnasium, de tempels van Demeter en Hera Basileia, en het Prytaneion. Het laagste gedeelte van de stad was een veelzijdig handelscentrum, waar o.a. parfum, lakens en perkament werd gemaakt.

Izmir
Hoewel Izmir misschien niet voor iedereen bekender is dan de naam van een lokale Kebab tent in Nederland is het de twee na grootste stad van Turkije. Izmir dankt zijn naam aan de vroegere koningin Samornia, de oude naam is dan ook Smyrna. Deze stad is van oudsher een echte handelsstad, mede door haar grote haven. Izmir heeft de op een na grootste haven van Turkije. Wij probeerden deze keer een slaapplekje buiten het centrum te vinden maar dat lukte niet en bij een klein theehuisje werden we geadviseerd om naar het centrum te rijden. Deze vriendelijke mensen belden naar een hotel en hebben zelfs een speciale prijs voor ons afgesproken, scheelde ons toch weer 20 TL.

Wederom werden Ray’s stads rijkunsten op de proef gesteld en hij krijgt het steeds beter onder de knie om zich aan te passen. Dat wil zeggen: gewoon gaan waar je wilt gaan en niet teveel sociaal gedrag, vooral niet op de kruispunten. Alleen het tussendoor telefoneren laat Ray nog even achterwege. Voor het parkeerprobleem hebben ze hier ‘otopark’ ingesteld, dat zijn kleine veldjes die helemaal vol gezet worden met auto’s, strak tegen elkaar. Als de achterste weg moet moet dus alles verschuiven, zoals die schuifspelletjes. De beheerders zijn daar erg bedreven in en ook onze auto hadden ze er ook zo in en weer uit met slechts een paar centimeter speling aan alle kanten.

Konak Meydanı, IzmirIn Izmir hebben we niet zoveel oude gebouwen gezien, behalve dan de klokkentoren en de moskee. Deste meer winkelstraten en restaurants. Wij zaten in een wijk vol kleine winkeltjes die aziatisch aandeden. Na een wandeling door het cultuurpark kwamen we in de sjieke wijk Alsancak waar grote merken verkocht werden. Opvallend waren de mooie en stijlvolle interieurwinkels, die waren we nog niet veel tegengekomen. Vanaf de brede boulevard zagen we de zon in de zee ondergaan.

Selçuk, Efeze
De westkust van Turkije kent een rijke geschiedenis en ook in Selçuk en Efeze is hier veel van te zien. Nadat de Turken in 1420 de stad innamen raakte het in verval. In Selçuk zijn overblijfselen uit de Turkse tijd terug vinden. Wij bezochten de Isa Bey moskee en een Byzantijns-Seltsjoekse citadel. In deze citadel stond de Johannesbasiliek. Helaas was het kasteel gesloten maar de rest was zeer de moeite waard.

Ooievaar bij St John's ChurchOok hier weer prachtige hoge pilaren waarvan er een wel een heel bijzonder kapiteel had: een ooievaarsnest! Moeder hield wacht bij het nest terwijl vaders af en aan vloog om takjes te brengen, geweldig om te zien.
Efeze moet echt een enorm grote stad geweet zijn in de oudheid! Rond 1100 voor Christus bestond het gebied uit een groep inheemse nederzettingen, gelegen rondom het heiligdom van de grote Aziatische vruchtbaarheidsgodin, Artemis van Efes. In 550 v.Chr. begon men met de bouw van de eerste tempel voor Artemis. Het duurde ongeveer 14 jaar voor deze klaar was. Deze tempel had een afmeting van 105 bij 50 meter, met maar liefst 127 Ionische zuilen van 18 meter hoog en werd gezien als een van de Zeven wereldwonderen. Deze grote tempel werd in 262 na Chr. verwoest en leeggeroofd door de Goten. Gedurende het Romeinse Rijk ging het erg goed met Efes. Maar jaren later verzandde de haven waardoor de stad in het binnenland kwam te liggen. Hierdoor kon er nog nauwelijks handel gedreven worden en werd de stad langzaam maar zeker verlaten. Tot op heden zijn er nog ontzettend veel bouwwerken uit het bloeiende Romeinse Rijk te bewonderen: Romeinse baden, vele tempelzuilen, de restanten van een bibliotheek en een goed bewaard gebleven theater. Dit theater, waar wel plaats was voor 24.000 mensen, werd gebouwd in de de 1e en 2e eeuw na Christus. Nog steeds wordt er veel bij gevonden, geconserveerd en gereconstrueerd. Wij hebben hier een aantal uren rond gelopen, niet omdat we nou zo langzaam waren maar er was gewoon erg veel te zien.

Kuşadasi
Een goedkoop hotelletje werd onze uitvalbasis. In de zomer is dit een zeer toeristische badplaats maar de meeste mensen worden pas over twee weken verwacht. In de zomer telt de stad ongeveer 300.000 inwoners, in de winter is dit ongeveer 50.000. Er was een hoop bedrijvigheid onder de ondernemers: alles werd alvast in gereedheid gebracht voor de gasten. Bij een klein restaurantje ‘Einstein’ kregen we een drankje van de zaak, om te vieren dat we de eerste gasten van het seizoen waren. Dat er nog maar velen mogen volgen want we hebben heerlijk gegeten!

Luchtvering2De ruime parkeerplek voor de deur van het hotel Olivia gaf Ray de gelegenheid om aan de vering van de auto te knutselen. Lekker in het zonnetje had hij het helemaal naar zijn zin!
Voor Defenders is er van alles te koop wat accessoires betreft. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is verkrijgbaar. Een aantal van dit soort producten had Ray dan ook niet zelf gemaakt maar besteld. Helaas bleek al snel dat of alles slecht gemaakt is of dat alle Defenders net even anders zijn, vreemd voor een auto die van de lopende band komt maar toch. Tot nu toe had hij thuis alles aangepast voordat het gemonteerd kon worden, ook de producten die speciaal voor ons bouwjaar gemaakt waren. Op zich geen probleem met alle gereedschappen, machines en een werkplaats maar wel gek dat niets past. Behalve de set luchtvering voor de Defender 110. Dat leek goed te passen, althans, Ray had zo zijn twijfels maar na de montage heeft de garage waar het gekocht was alles gecontroleerd en bleek het goed gemonteerd te zijn. Tijdens het stuiteren in Albanië voelde hij ineens dat de vering anders was. Bij controle bleek dat de top door de beugel heen kwam zoals hij al beredeneerd had; ‘stom, volgende keer direct naar mezelf luisteren’ dacht hij. Nu op zoek naar staalstrips en op zoek naar een bedrijf waar hij zelf mocht lassen. Omdat Ray geen Turks spreekt heeft hij maar bij het hotel gevraagd of ze wisten waar hij terecht kon. Nu bleek het hotel een lasapparaat te hebben en met wat zoeken ook wel wat stukjes staal van hun sierhek…. Dit paste niet maar in het centrum was een constructie bedrijf waar ze de juiste staal plaatjes hadden. Geweldig, nu kon hij het gewoon voor de deur, in de zon repareren. De zeer behulpzame mensen van het hotel maar ook de buren en gasten van het restaurant ernaast kwamen regelmatig even vragen of ze nog konden helpen of gewoon even kijken en kletsen. Super vriendelijk!

Nationale Park Dilek ‘Millipark’ en de Grot van Zeus
Zeus Magarasi, Zeus CaveDe grot van Zeus vormde een leuke verrassing toen wij dit pad afliepen… Het lag helemaal verborgen als een soort geheime plaats. Deze grot komt al voor in de oude mythologie, dit zou de geboorte grot van de oppergod Zeus zijn maar ook wordt er verteld dat Zeus hier zwom met de mooie meisjes uit het dorp, verborgen van zijn jaloerse vrouw Hera. Het sprankelende heldere en diepe water (tot wel 50 meter diep!) in de grot vormt een uniek bad, geschikt om te zwemmen maar de watertemperatuur hield ons tegen.

Het Nationale Park ligt op een schiereiland, op het uiterste puntje slechts 1.5 km verwijdert van het Griekse eiland Samos. Mooie baaien met zandstrandjes aan een kristalheldere zee. Door de verschillende waterbronnen zijn in het park vele diersoorten, wij kwamen twee groepen everzwijnen tegen met kleintjes. Het park heeft een grote verscheidenheid van bloemen en planten, waaronder enkele planten die je alleen in het Millipark zal vinden. Het percentage zuurstof in de lucht schijnt zo groot te zijn dat het park op nummer drie staat over de hele wereld. Het park is ruim 11.000 hectare en is in vogelvlucht ongeveer 20 km. bij 6 km. Het gebied strekt zich uit over het “Samson”gebergte met als hoogste piek de berg”Dilek” (1237m). Het is een prachtig woest natuurgebied met vele valeien, kloven en bergtoppen. Het wordt doorkruist door vele kleine bergstroompjes met helder water.

Wij sloten ons bezoek aan de westkust af met een heerlijk bezoek aan de Hamam waar we weer getrakteerd werden op een scrubbehandeling en schuimbad. Helemaal fris en schoon voor ons volgende stuk van Turkije: naar Aphrodisias en het adembenemende natuurverschijnsel Pamukkale!

Foto album Westkust:


Door naar de Turkse Aphrodisias en Pamukkale….