27- 31 maart 2013
Het berglandschap in het noorden van Griekenland is toch wel weer heel anders dan in Albanië. De bergen zijn glooiender, de dalen vlakker en groter. Wel nog steeds kuddes met schapen, geiten, koeien en ezels op de weg maar geen vuilstortplaatsen!
Ioannina
Ioannina (Grieks: Ιωάννινα) is de hoofdstad van de regio Epirus. In de volksmond heet de stad “Jánena”. De stad is waarschijnlijk gesticht in de 6e eeuw. In de loop der eeuwen heeft Ioannina een steeds wisselende belangrijkheid gekend. Ioannina was altijd een welvarende en drukbevolkte stad en het centrum van onderwijs. Ze kreeg zelfs een eigen universiteit die vandaag de dag nog druk bezocht wordt. Veel handwerksgilden werden gevormd, onder andere die van de zilversmeden.
Een kleine anekdote uit de geschiedenis van deze stad: In 1611 bereidde bisschop Dionysios Skylosofos een opstand tegen de Turken voor. Hij had een visioen dat de Turkse sultan ooit nog voor hem zou opstaan. De opstand mislukte echter, de bisschop werd doodgemarteld en zijn lijk werd naar Istanboel vervoerd. Bij de aankomst in de hoofdstad was er zoveel herrie dat de sultan van zijn zitplaats opstond en naar zijn raam snelde om te zien wat er gaande was… Het visioen van Skylosofos was werkelijkheid geworden. Als gevolg van de mislukte opstand verloren de christenen alle privileges die zij nog bezaten in de stad, en de beide moskeeën die in deze tijd gebouwd werden getuigen van de absolute heerschappij van de Turken. De Griekse meerderheid van de bevolking werd naar de buitenwijken verbannen. Binnen de stadsmuren mochten alleen moslims en joden blijven wonen.
Ioannina was voor ons echt een positieve verrassing! Een leuk oud stadscentrum vol met goede en gezellige restaurants en kroegjes, we hebben ons hier goed vermaakt. Daarna zijn we maar wat vaart gaan maken: via de snelweg doorgassen naar Thessaloniki, over het door de Eu gesubsidieerde asfalt, nu even geen gemiddelde snelheid van 40 km meer zoals we door de bergen deden.
Thessaloniki
Thessaloniki (Grieks: Θεσσαλονίκη) is de hoofdstad van het Griekse district Macedonië en is na Athene de drukst bewoonde streek van Griekenland. Deze stad werd gesticht in 315 v.Chr. door Kassandros, ter ere van zijn vrouw Thessaloniki, die de zus van Alexander de Grote was. De stad heeft door de eeuwen heen steeds een belangrijke rol gespeeld in zowel de Griekse als in de Euraziatische geschiedenis.
De stad heeft altijd een multiculturele gemeenschap gekend. Vanaf 1500 vestigden veel joden zich in de stad. Gedurende lange tijd zouden zij zelfs de meerderheid van de bevolking vormen, waardoor Thessaloniki een van de grootste joodse centra in de wereld was. Aan het begin van de 20e eeuw telde de stad ongeveer 160.000 inwoners, waarvan ca. 60.000 joden, 45.000 Turken en 40.000 Grieken. De inwoners van de stad zijn zeer gemengd, veel jonge mensen maar ook echte oudjes, veel goed geklede mensen in dure autos maar ook een groot aantal zwervers troffen wij aan.
Vanwege de gunstige ligging aan zee heeft de handel altijd een grote rol gespeeld, iets wat ook nu nog duidelijk te zien is aan de vele marktjes en winkels. Op een aantal echt oude gebouwen na is het meeste gewoon lelijk met hoge flats van beton. Tijdens een grote brand, in 1917, is er ongeveer 3/4 van het oude centrum en vele Ottomaanse bouwwerken verloren gegaan, ook de aardbeving in 1978 heeft veel schade aangericht. Het centrum is herbouwd naar de plannen van de Franse architect Ernest Hebrard. De buurt Ladadika was vroeger een handelsplaats waar in olijfolie, maar ook in andere voedingswaren gehandeld werd. Tegenwoordig heeft deze buurt vele traditionele restaurants. De oude gebouwen zijn in de oorspronkelijke oude stijl opgeknapt en vormen een sfeervolle wijk. De stad kent ontzettend veel plekken waar ze uitsluitend koffie verkopen, de Grieken drinken blijkbaar erg veel en graag koffie want overal is het druk! Ook de meeste restaurants en bars hadden niet te klagen over klandizie en wij sloten ons daar graag bij aan.
Waarschijnlijk ligt er onder de huidige stad nog een groot deel van de stad uit de Romijnse tijd. Vele opgravingen die op straat te zien waren als een openlucht museum lieten dit zien. Ook konden we een kijkje nemen bij een bouwproject waarbij ze bezig waren met de riolering, behalve de grote pijpen zagen we ook de fudering liggen van de nieuwe weg: grote betonblokken bovenop restanten van de oude weg die zelfs nog gedeeltelijk bestraat was! Aan de kant van de weg stukken muur waarbij de structuur van en huis te zien was.
De stadstour die we met de bus gedaan hebben gaf ons aardig wat achtergrond informatie maar toonde ook aan hoe ontzettend druk het in de stad is. Natuurlijk is het zowiezo al lastig voor een bus om door een stad te rijden maar de chauffeurs van de htm mogen niet klagen als ze zien welke toeren de chauffeurs hier uit moeten halen om langs dubbelgeparkeerde autos te komen in de toch al nauwe straten.
De Grieken hebben de gewoonte om een rij autos te parkeren en als deze vol is beginnen ze gewoon een tweede rij en zetten daarmee iedereen klem. Briefje achter de voorruit met een telefoonnummer. Daarnaast wordt vaak dan nog een rij met taxis gemaakt en het strookje wat dan hopelijk nog overblijft is voor de doorgaand verkeer voor zover ze er nog door kunnen dan…. Geen wonder dat veel mensen hier kiezen voor een smart, die kan je overal tussen proppen! Dat gold uiteraard niet voor onze auto: waar parkeer je ruim 5 meter? En dan ook nog op een veilige plek? Na veel geduld en rondjes rijden kwam er een prachtig plekje vrij voor het hotel, daar hebben we hem alle dagen maar laten staan. Voor de zekerheid wel de rijplaten en krik eraf gehaald, ondanks de sloten.
Het overgrote deel van de bevolking heeft orthodoxe geloof maar er zijn ook een aantal moskees en synangoges in de stad. Helaas loopt het orthodox paasfeest niet gelijk met de pasen die wij kennen, wij hadden gehoopt op paasoptochten maar helaas…dat is pas begin mei. We konden zelfs geen chocolade eieren vinden maar uiteindelijk waren we blij met een kindersurprise ei! De paashaas had ze goed verstopt en uiteindekijk hebben we ze weer gevonden, jullie ook? (kleine hint: aan het strand…. Wie het eerste het goede antwoord geeft krijgt een verrassing!!).
Behalve de beroemde kerken zoals de Church of Agia Sofia en Church of Agios Dimitros hebben wij ook kleinere kerken bezocht en deze zijn vaak verrassend mooi en vollop in gebruik. In de kerken en in het klooster zagen we de mensen erg veel kruizen slaan en schilderijen kussen uit respect. Als ze op straat de kerkklokken hoorden of langs een kerk liepen sloegen vooral de ouderen minstens drie kruizen. Uiteraard hebben we ook de White Tower, de Galerius Arch Kamara en het Aristotles Square bezocht. Van het Byzantijns kasteel is helaas nog maar een deel van de muur nog over. Dit ligt op de berg en wordt daarom de bovenstad van Thessaloniki genoemd. Van hieruit hadden we een goed uitzicht op de stad.
Na een paar dagen in de stad zijn wij via de kustroute naar onze laatste Griekse bestemming gereden, Alexandroupolis. Hier hadden we een eenvoudige hotelkamer maar op een pracht locatie: recht aan zee. Ons terras op 10 meter afstand van de golven. Met dit rustgevende geluid op de achtergrond sluiten wij onze Griekse tocht af en kijken we alvast uit naar de nieuwe ervaringen in het volgende land…
Foto album van Griekenland
En ons laatste land in Europa, met een stukje Azië: door naar Turkije…