19 februari – 5 maart 2014
Terwijl de auto in Kaapstad onderworpen werd aan een grondig intern onderzoek door de motorexperts van Goch en Cooper raakten wij in gesprek met de directeur en een aantal medewerkers. Zij wilden van alles weten over onze fantastische reis en uiteraard vertelden wij er graag over. Een klant ving het een en ander op en nodigde ons spontaan uit voor de thee bij hem thuis, hij vond het maar wat interessant allemaal. Een paar dagen later bezochten we Stemmert en zijn vrouw Carol in Durbanville. Het bleef echter niet bij een kopje thee, we kregen een uitgebreide lunch voorgeschoteld en na ruim 6 uur heerlijk geselsen werd het echt tijd om te gaan.

De vele slechte wegen door Afrika hadden hun sporen achtergelaten op de schokbrekers en na een mailtje aan de fabriek Terra Firma kregen we direct nieuwe aangeboden, in ruil voor een paar stoere auto foto’s voor promotie doeleinden. In Kaapstad mochten we een nieuwe set ophalen, geweldig!

Vier jaar geleden hadden we Bonnie en Dave ontmoet in Namibië. We hebben ze later opgezocht in Somerset West in Zuid Afrika. Nu we daar weer in de buurt waren besloten we contact op te nemen en net als de vorige keer stond de deur weer wagenwijd open en waren wij meer dan welkom om te komen logeren. Helaas was Dave voor zijn werk in Johannesburg maar samen met Bonnie, dochter Kathely, neef Justin en nicht Tara hadden we een aantal erg gezellige dagen.

Wijnroute
We struinden wat door het oude Stellenbosch, een leuk maar erg toeristisch wijndorpje. Omdat er geen campingplek voor de auto beschikbaar was besloten we door te rijden naar Franschhoek. Er heerste een heerlijke ontspannen sfeer in dit dorpje en overnachten deden we tussen de druivenranken, helemaal in stijl. We genoten van de lekkere terrasjes, goede restaurantjes en natuurlijk de wijnproeverij bij Rickety Bridge. Deze wijnplaats werd al in 1797 opgericht. Ze serveerden ons heerlijke wijnen en een rijk gevuld kaasplankje, een echte verwennerij.

We reden door de mooie Franschhoek pas, een aantal baboons huppelden vrolijk mee om zich daarna in de bergen te verstoppen. Uitgestrekte druivenplantages werden vervangen door appels, peren en later citrusvruchten in het Hottentotten Holland Reserve. In de buurt van Robertson kwamen de wijnvelden weer in het zicht. We reden door de mooie Kogmanskloof op weg naar Montegu. Op de sfeervolle campsite rook het naar bijenwas kaarsen die wij vroeger op school maakten, als snel bleek de sterke geur afkomstig te zijn van kleine witte bloemetjes. De verkoelende zwembaden waren prachtig aangelegd in een rotslandschap. We bezochten onze reisvrienden 4 op reis: Robert en Tamara met hun kids Sem en Tess die even verderop kampeerden.

Anysberg
Via de gravelweg door de bergen vervolgden wij onze weg naar het oosten. Een grote gele cobra slang stak net de weg over toen wij de hoek om kwamen. Hij was blijkbaar ook van ons geschrokken en zette het op een blazen. Vervolgens schoot hij onder de auto om daarna aan de andere kant in het gras te verdwijnen. Een groep struisvogels renden met ons mee, 40 km per uur bleek geen probleem voor deze dieren te zijn, parmantig renden ze voort op hun dunnen maar zeer gespierde poten.

De weg ging gedeeltelijk over iemands erf en leidde ons naar de Anysberg Nature Reserve. Een mooi rotsachtig gebied met een zeer grote variëteit aan planten, sommigen kleurrijk in bloei. Het was duidelijk geen gangbare route en zeker ook niet de snelste richting de Swartsberg pas maar wel erg mooi. Urenlang kwamen wij niemand tegen. Zand en stenen wisselden elkaar af, in verschillende kleuren en structuren. Regelmatig kwam de snelheidsmeter niet boven de 15 km per uur uit. De rivier stroomde meanderend de bergen af, af en toe doorkruisten we het water. Op een gegeven moment konden we echter niet door, de sterke stroming had de weg afgebroken, een d-tour over scherpe stenen bracht ons verder. Op een paar spiesbokken, een hartebeest en een enkele baboon na waren hier geen dieren te bekennen. Ook de vogelstand was opvallend laag. Wel sprong er een kikkertje uit de plas en moesten we een paar keer inhouden voor een overstekend schildpadje. In de verte zagen we de onweer een bliksem verschijnen, bij ons werden de wolken steeds donkerder en dreigender waarna een enorme regenbui volgde.

Little Karoo
In het Little Karoo gelegen Ladismith bleek de campsite Towerkraaltje nog niet klaar te zijn, we kregen echter een leuk huisje aangeboden met prachtig uitzicht over de druivenvelden en de rotsen. We werden als speciale gasten ontvangen en mochten het hele weekend gratis verblijven om te genieten van deze prachtige omgeving op het terrein van de notenbranderij, dat lieten wij ons geen tweede keer zeggen! ’s Avonds kregen we bezoek van een enorme schorpioen, zeker 15 cm lang, hij kwam even een kijkje nemen in de keuken. Met behulp van de bezem wezen wij hem de weg naar buiten, iets waar hij het waarschijnlijk niet echt mee eens was maar wij vonden dit dier toch iets te gevaarlijk om binnen te houden.

We reden door de Seweweekspoortkloof en werden verrast door de indrukwekkende rotspartijen, wit, grijs en oranje van kleur. Talrijke plantensoorten groeiden in dit gebied, van cactussen in prachtige vormen tot hoge rietstruiken langs de rivierkant. De ‘cactus/palmbomen’ stonden parmantig in het landschap en torende boven het lagere struikgewas uit. De stralend blauwe lucht stak prachtig af en zorgde voor mooie sfeerbeelden. Achter de bergrug lag de vallei vol bloemen en schapenboerderijen. We vervolgden de weg, gedeeltelijk over privé terrein, richting de dam. Groepen apen keken ons nieuwsgierig aan maar maakten snel de weg vrij toen wij dichterbij kwamen. De grote Gamkapoort Dam voorzag de omgeving van Karoo van grondwater voor het land, het lokale drinkwater was afkomstig van een aparte bron.

Swartsbergkloof en Die Hel
Grote mistwolken hingen over de bergtoppen, wij maakten ons klaar om weer op pad te gaan, naar de Swartsbergkloof. In het dorp wilden we nog even tanken maar helaas: het bordje op de pomp maakte ons duidelijk: ‘geen diesel, ons is jammer’, ook de pin automaat was out of order, dat ging goed…

Via de gravelweg reden we langs een groot stuwmeer en door de bergen. Een al wat oudere man stond aan de kant van de weg en vroeg om een lift. Veel auto’s zouden hier vast niet langskomen dus we boden de man een ritje aan. Hij was aan de buitenkant van de auto gaan hangen maar na een tijdje gaf hij aan dat hij het nu wel erg koud kreeg, het was tenslotte maar 16 graden en regenachtig. Hij wilde graag het plekje binnen tussen de boxen. In een mengeling van engels, Afrikaans en eigen talen konden we een beetje met de man communiceren. Hij vertelde dat hij er op uit gestuurd was om wat koffie in het dorp te kopen. Na ongeveer 25km gaf de beste man aan dat hij zijn bestemming bereikt had, hij werkte bij het oude postkantoor. Fijn dat we hem een lift hadden kunnen geven, anders was dat een aardige wandeling geweest voor koffie! ‘Baie dankie!’ ‘Plesier, mooie dag!’ ‘Mooie dag!’

Een enorme schildpad van wel 40cm wandelde langs het pad, grote groepen met kleine struisvogels lagen in het veld. Een aantal aapjes staken snel over om daarna in het rotsgebied te verdwijnen. Tussen de wolken en regenbuien door kregen we af en toe een glimp van het mooie gebied van de Swartsbergen te zien. Op de top van 1570mtr was het koud en waaide het stevig, de mist ontnam ons hier grotendeels het zicht. Zodra we over de top heen waren brak de zon door de wolken heen en verraste de blauwe hemel ons. De weg naar Die Hel lag voor ons open, een deel van de Swartsbergpas. Het bord ‘Very dangerous road, 48 km, drive at your own risk’ maakte het wel spannend maar wij lieten ons niet afschrikken. Later bleek het allemaal erg mee te vallen, de haarspeldbochten vroegen om wat stuurbeheersing maar de rotsen en keien op de weg waren minder groot dan die op de doorgaande weg in Kenia.

Klipspringers bleven nieuwsgierig aan de kant van de weg staan en volgden ons tot wij uit het zicht waren verdwenen. Grove rotspartijen en diepe valleien, mooie vergezichten en smalle slingerpaden deden ons denken aan de bergroutes in Albanië en Turkije. Rode en witte gesteenten wisselden elkaar af, sommige plekken hadden een groene aanslag. Enorme rotsblokken lagen als puzzelstukjes op elkaar, soms spannend balancerend op het randje, vechtend tegen de zwaartekracht. Bijzondere bloemen in heldere kleuren en mooie vormen kleurden het landschap. In het dal van de Hel- Gamkakloof vonden wij een mooi kampeerplekje. Terwijl wij smikkelden van de lokale Bobbejaanknijters en de Adamsrije konfijt kwam een enorme baboon een kijkje nemen. Met veel kabaal controleerde hij de vuilnisemmers en de campsites. Na een prachtige rotsachtige sfeer werd het landschap glooiender, de vegetatie veranderde en kleurde de omgeving in talloze tinten groen. De weg leidde ons naar het knusse kunstenaarsdorpje Prince Albert aan de andere kant van de Groot Swartberge.

Baviaanskloofberge
Via een mooi en rustig grondpad langs de rotsen maar ook door open velden door naar de volgende bestemming. Grote roofvogels scheerden over het land, van onderaf zagen wij hun witte met zwarte buik en vleugels, van bovenaf waren ze grijs met zwart gekleurd. Een aantal keren moesten we uitwijken voor grote schildpadden die op hun gemak overstaken. Hier en daar had de rivier de weg in beslag genomen en doorwaadden wij de rivier met zand en keien. De mohair schapen met hun lange haren schuilden onder de boom om wat schaduw te hebben. Zandkleurige landschappen wisselden zich af met grijs-groene tinten en zalmroze gekleurde bergen verschenen aan de horizon. Een aantal kudu’s renden snel weg om ons daarna van een afstandje te bekijken. Grote cactusplanten in talloze vormen sierden het landschap, sommigen in bloei en anderen vol met grote vruchten. In de kloof kwam een sterke wiet lucht ons tegemoet, een geur die we nog vaker tegen zouden komen maar waarvan wij de plant niet hebben kunnen vinden.

De Baviaanskloof was prachtig, opkijkend tegen de indrukwekkende rotspartijen waar vele bavianen met kleintjes hun weg vonden. De glooiender gebieden waren grotendeels bewoond, grote boerderijen lagen verspreid over het landschap. Koeien, struisvogels, schapen en blesbokken stonden gebroederlijk naast elkaar in het weiland. Een enorme grote schildpad kwam even geselsen bij de auto maar toen hij zijn kop stootte tegen de modderflap werd hij boos en zette het op een blazen. Met een urinespoor liet hij zijn sporen langs de auto na om duidelijk te maken wie hier de baas was. Baboons en vervet aapjes verstopten zich in het bosrijke natuur reservaat van de Baviaankloof. De regen van de afgelopen tijd had invloed gehad op het gravel wegdek, gaten en kuilen ontwijkend en rijdend door de rivier zochten we onze weg.

Eastern Cape
Kinderen in schooluniform met hun boeken stevig onder de arm geklemd. Vrouwen liepen met grote emmers en schalen vol fruit op hun hoofd. De kleine dorpjes deden ons sterk aan Rwanda denken. Zowel de temperatuur als de luchtvochtigheid namen toe. Het landschap veranderde in duinen en de zilte lucht van de Indische Oceaan kwam ons tegemoet. Een prachtige kampplek aan de rivier met uitzicht op de duinen deed ons sterk aan te tijd in Egypte denken. De zon ging onder en maakte plaats voor een heldere sterrenhemel.

Foto album Zuid Afrika wijn en bloemen:

Zuid Afrika Wijn en Bloemenfeb 26, 2014 Photos: 33