30 december 2013 – 11 januari 2014
Eindelijk was het zover: de piston was binnengekomen bij het postkantoor. Opgetogen maar ook een beetje gespannen gingen we aan het werk, de grote uitdaging om alles weer werkend te krijgen ging nu eindelijk beginnen! Een aantal dagen hard werken volgde waarbij we regelmatig onbedoeld ondergedompeld werden in olie, koelvloeistof en andere viezigheid. Uren werden besteed aan het zoeken naar speciale boutjes en moertjes die op het moment suprême besloten om ergens op een onvindbare plek tussen de motor te verdwijnen.
Terwijl we voor iedere bout de speciale aandraai momenten opzochten op computer, stelde Wendy nieuwe momentsleutel in en stelde Ray de betreffende bout met zorg af. Louis maakte een aantal special tools om onbereikbare plekken toch bereikbaar te maken en ook die van de juiste aandraai momenten te voorzien. De speciale vloeibare pakking die we tussen de verschillende motor onderdelen smeerden bleek op bepaalde plaatsen toch weer te lekken dus alles moest weer open, goed schoongemaakt worden en opnieuw aangebracht. Het koelsysteem vulden we met helder oranje koelvloeistof waarbij het moeilijkste was dat er geen lucht meer in het systeem zat. Het nam meer dan een uur in beslag om telkens het door Louis speciaal gemaakte ontluchtingsschroefje open te draaien, in de slang te knijpen, schroef weer dicht, slang los, schroef open, knijpen, schroef dicht, slang los laten tot we voldoende overtuigd waren dat er geen lucht meer in zat en we kramp in onze vingers hadden van het knijpen.
2014
Het nieuwe jaar werd vrolijk ingeluid met champagne en vuurwerk en als allergrootste klapper: het probleemloos starten van de motor op 1 januari!! Een fantastische start van het nieuwe jaar, wat waren we trots! Tijdens de proefrit steeg de temperatuur echter naar ongekende hoogte en verloor de auto kracht. Ook bleek er nog een probleempje te zijn, de motor lekte olie. Nu schijnen alle Afrikaanse auto’s olie te lekken maar toch besloot Ray daar geen genoegen mee te nemen. Het punt was echter wel dat de oorzaak middenin de motor zat en dat niet alleen de helft weer voor de zoveelste keer los moest maar ook dat er een nieuw onderdeel besteld moest worden. Dankzij de medewerking van het bedrijf Elfring kwam het onderdeel gelukkig erg snel binnen en ging de reparatie voorspoedig. Het resetten van de computer deed wonderen met betrekking tot de oververhitting.
Baie dankie!
Om te vieren dat de reparatie er nu bijna op zat en om Magda en Louis te bedanken voor hun grandioze steun, enorme gastvrijheid en super gezelligheid organiseerden wij een verrassingsavond met z’n viertjes. We dachten dat we Johannesburg al aardig onder de knie hadden, dit was tenslotte geen Istanbul, Cairo of Nairobi. De meeste straten in de oude binnenstad bezochten wij meerdere malen tijdens onze tochten langs autobedrijven maar Johannesburg was nog veel groter. Tijdens de route naar Montecasino kwamen we in totaal andere wijken terecht dan we gedacht hadden maar we hadden wel veel pret om deze sightseeing en voor Magda en Louise bleef het tot het einde toe spannend waar we naartoe gingen. Na een heerlijke Thaise maaltijd waarbij onze smaakpupillen gestreeld werden bezochten we de musical Blood Brothers in het nabijgelegen theater. Wat was het weer een heerlijke avond met onze vrienden! Ook buurman Willy waren we dankbaar voor zijn ondersteuning dus sloten we het Land Rover project af met een gezamenlijk etentje waarbij ook Willy’s vrouw Diana en Magda en Louis ons vergezelden.
Weer op pad
De laatste testrit was positief, ook de computer kon geen fouten meer ontdekken en onze sleutelcursus werd officieel afgesloten met een certificaat van Louis Visser uit naam van de “Swoeg, Sweet & Self-service Garage”. Een emotioneel afscheid volgde toen wij voor de derde keer onze banden aflieten om onder de poort door te kunnen en weer op pad gingen. Deze keer naar de Northern Cape. Kleine stenen en golfplaten huisjes, voorzien van vrolijke kleuren en reclame teksten voor hairstyling, laundry, buy & braai butchers en ook cash for crab. Toeterende taxibusjes bevolkten de kleine straatjes, vrolijk lachende en zwaaiende kinderen. Bij de stalletjes langs de weg verkochten ze vooral tomaat en ui. Eindelijk herkende we hier Afrika weer, we reden dwars door Soweto, de grootste woonwijk van de zwarte bevolking in Johannesburg.
Kimberley
Het levendige stadje stond in schril contrast met de totaal uitgestorven camping waar we een wat unheimisch gevoel kregen. Niet alleen de mensen van de receptie en de bewaking ontbraken maar ook de beloofde 40 graden en het zwembad. De laatste twee vonden we niet zo erg en al snel kwam een zwerver ons vergezellen, later gevolgd door nog wat reizigers, we waren niet langer alleen en wij voelden ons meer gerustgesteld.
We bezochten de diamantmijn The Big Hole, een interessante toer bracht ons terug naar 1866 en de jaren die daarop volgden die in het teken stonden van de handmatige mijn delfing op ruim een kilometer diepte. In de enorme kluis lag een uitgebreide collectie diamanten die in deze mijn gevonden zijn. Het dorpje er omheen gaf een beeld van de woonhuizen en winkels aan het begin van de 19e Eeuw. Kimberley had als eerste stad van Afrika straatverlichting en was daarmee zeer vooruitstrevend.
Augrabies Falls National Park
Prachtige open grasvlaktes met rode aarde en kleine boompjes onder een stralend blauwe lucht met dikke witte stapelwolken, dit deed ons sterk aan Kenia denken. Echter, daar lag niet zoveel plastic verspreid als hier, dit leek Albanië wel. Ook was het land in Kenia ook niet opgedeeld in parten niemandsland met grote hekken er omheen.
Vogels hadden enorme nesten aan de elektra palen gemaakt om het vervolgens met tientallen vogels te bewonen. Het rode zand ging over in wit, hier en daar liep een struisvogel rond te scharrelen.
Vanaf Koegas kwamen de druivenplantages meer in het zicht, gaf Koegas soms een extra aroma aan de bekende Oranjerivier wijn? De wijnproeverijen bleken echter allemaal gesloten te zijn. Bij de Plaasstal (boerderijwinkel) werden groenten en fruit verkocht. We reden over de Oranjerivier en door Upington en Louisvale, het gebied waar Louis opgroeide en waar hij ons veel over verteld had. De avond viel en de temperatuur daalde. We haalden wat extra shirts tevoorschijn en toen het bibberen aanhield werden ook de jassen erbij gepakt. Deze boden echter maar net voldoende warmte bij een 20 graden buitentemperatuur, wat was het koud of waren we gewoon niets meer gewend?
De klipdassen lagen heerlijk in het zonnetje op de rotsen terwijl ze genoten van de wind die door hun vacht blies en wat verkoeling bracht. Met grote kracht stortte een enorme stroom water ruim 56 meter naar beneden, de Victoria Falls in Zambia waren er vast jaloers op hoeveel water hier was! Wij waren bij het indrukwekkende Augrabies Falls National Park aangekomen. We klauterden over de rotsen en lieten ons verrassen door de prachtige uitzichten en de kleine vrolijk spelende klipdasjes en brutale vervet aapjes.
8 Januari
Hiep hiep Hoera, Ray was jarig, gefeliciteerd!! Tijdens onze rit zongen we samen uit volle borst waarbij we de vrolijk fluitende vogels gemakkelijk overstemde.
Het landschap toonde ons kokerbomen, druivenplantages en palmbomen. Dadels, druiven en rozijnen werden te koop aangeboden. We slingerden door dorre rotsgebieden, de route van El Quisier naar Luxor in Egypte kwam weer in onze gedachte, even later gevolgd door de rode duinenroute die ons via uitgestrekte vlaktes niemandsland door de Kalahari dessert voerde met een aantal zoutvlaktes. Schapen en geiten wandelden vrolijk over de weg, de herders waren echter nergens te bekennen. Af en toe pikten we wat internet op, net voldoende om de vele mailtjes met verjaardagsfelicitaties op te halen. We wilden ons lekker laten verwennen in het restaurant maar helaas, het was nie baie lekker nie, ons es jammer vir jou…
Kgalagadi National Park
Een groot weavernest hing aan de boom, de tak hing al behoorlijk laag. Even verderop had het gewicht van het nest gewonnen en was de gehele boom omgevallen. De oryx toonde trots zijn lange horens, de struisvogels rolden lekker in het zand. Een open veld lag bezaaid met skeletten, waarschijnlijk was dit een jachtgebied maar op dit moment waren er geen jagers thuis. De impala’s hadden een hele andere tekening dan de dieren die we eerder gezien hadden. Hun neus was witter en de zwarte streep op hun kont ontbrak. Verder waren ze even nieuwsgierig en huppelden ze vrolijk rond. De jakhalzen keken schichtig om zich heen voordat ze wegrenden of zich in hun hol verstopten.
Nog net lieten ze zich zien maar voordat wij de camera gericht hadden verdwenen ze achter de duinen: twee grote leeuwen. Een kleine vogel jaagt een roofvogel weg, hij wenst duidelijk geen indringers bij zijn nest. Doelbewust vloog hij een aantal keren tegen de grote vogel aan om hem uit balans te brengen, daarna liet hij hem gaan. De bange spiesbok rende haastig weg, zijn zwarte staart zwaaiend. Een klein steenbokje keek ons even aan om vervolgens met grote sprongen weer weg te schieten. Een kleine grond eekhoorn stak even zijn koppie uit het holletje en even later komt ook zijn vrouwtje een kijkje nemen. Het mooie landschap kende gelukkig niet teveel hoge begroeiing wat het zoeken gemakkelijker maakte. Het aantal dieren was niet erg groot in dit park, goed zoeken bleef dus belangrijk.
Met een klein wit slangetje tussen zijn snavel scheerde er een roofvogel vlak voor ons langs, die hadden we bijna geraakt. De zes kleine baby gnoes lagen veilig bij hun moeders, deze diertjes waren maximaal een dag oud. Een aantal hartebiesten dronken samen met wat gemsbokken bij het waterbassin. De groepen met dieren waren vaak klein, velen lagen eenzaam in de schaduw van een boom of struik.
De landschap ging over in een rood heuvelig duinlandschap, helaas lieten niet veel dieren zich hier zien. Een prachtige en geschikte omgeving voor wildkamperen maar helaas, dat was hier niet toegestaan. Plotseling hoorden we een raar geluid, was er een eend verstrikt geraakt in de motor? Verschikt keek Ray op, wat was dat voor een geluid?! Even later maakte hij zich bekend: de eendvogel zat te schateren onder een bosje, hij had ons mooi te grazen genomen! Een heldere groene strook tekende zich af in het zanderige geheel, hier had eerder de rivier gestroomd maar zo te zien stond die al even droog.
Hoewel het landschap prachtig was misten wij onze trouwe dieren vrienden wel. Hier geen olifanten, zebra’s, apen, hippo’s of pumba’s. Of wat zagen we daar? Was dat……. ja inderdaad: een typische Afrikaanse tak, ook wel Takkie genoemd…. helaas geen katje, dat zou nog vele uren sturen en turen duren. De jakhals kwam op een drafje aangerend, schichtig om zich heen kijkend. De grote aasgier vlakbij de waterpoel stoorde hem niet hoewel de vogel niet erg gesteld was op bezoek. Met een hoop kabaal en gefladder prbeerde hij de jakhals weg te jagen. Toen de jakhals dichter bij ons kwam zagen we waarom hij zijn kop zover heen en weer bewoog om rond te kijken: hij mistte zijn linkeroog.
Een oryx stond midden op de weg op zijn gemak aan het zout in het gravel te likken, hoog bovenin de boom zat een roofvogel lekker aan zijn collega vogel te knabbelen. Kleine meerkatjes zaten parmantig rechtop, leunend op hun staart terwijl ze de omgeving afspeurden en een plan bedachten waar ze vandaag voor hun voedsel zouden gaan shoppen. De baby topi’s hadden het gemakkelijk, een duik onder de buik van hun moeder was genoeg om aan heerlijk voedzame melk te komen. Toen een kleine gnoe dat ook probeerde werd hem duidelijk gemaakt dat hij bij het verkeerde vrouwtje was aangekomen, deze vrouw was zijn moeder niet! Met een snauw werd hij weggestuurd maar gelukkig was mama in de buurt en werd hij liefdevol opgevangen en mocht hij drinken.
Op geruime afstand van de weg lag moeder met haar jongen lekker in de schaduw, deze cheetah’s hadden een mooi plekje gevonden. Hoewel ze door de grote afstand erg moeilijk te zien waren konden wij toch voor het eerst deze bijzondere dieren in het wild bekijken, wat geweldig! De kleintjes stoeiden wat met elkaar en vroegen toen toestemming van hun moeder om een bosje verderop te mogen gaan, richting onschuldige impala’s die bij de waterpoel stonden. Voorzichtig, zoals echte roofdieren betaamd slopen ze naar de andere kant om zich vervolgens te verstoppen. Al snel verslapte hun aandacht voor de impala’s echter en begonnen ze elkaars kop te likken waarna het tijd was voor het volgende schoonheidsslaapje van deze mooie gevlekte cheetah’s.
Ook voor de volgende katten was de rusttijd aangekomen: mevrouw en mijnheer leeuw lagen op hun gemak op een schaduwrijk plekje. De leeuw hief even zijn kop op toen wij aankwamen om vervolgens weer naar dromenland te vertrekken en de leeuwin ons met een half oog in de gaten hield. Het volgende kleinere katje had een hogere plek uitgekozen: op de tak van de boom lag een African Wildcat, vlak langs de weg. Hoewel ze erg veel overeenkomsten vertoonde met onze huiskatten en ze er dus erg vertrouwd uitzag waren wij de Wildcat nog niet eerder tegengekomen. Dit had vooral te maken met het feit dat ze meestal lastig te spotten zijn en vooral ’s nachts rondlopen. Wat fantastisch om zoveel katten tegen te komen hier in Kgalagadi!
De verrassing bleek nog niet afgelopen te zijn, toen we de volgende ochtend vroeg op pad gingen kwamen we al snel een grote maar nog jonge leeuw tegen die net als wij op weg was naar de waterpoel. Op nog geen vijf meter afstand troffen we elkaar bij het water. Om mooie plaatjes te kunnen schieten van dit fantastische dier klom Wendy omhoog om vanuit het dakraam foto’s te kunnen maken. Grote leeuwenogen werden op haar gericht terwijl de bek langzaam openging en zijn tong het water opslobberde. Iedere beweging van Wendy werd nauwlettend in de gaten gehouden maar ook Wendy’s focus was op het roofdier gericht. Na de leeuwenbuik vol was en wij voldoende foto’s hadden sjokte de leeuw weer weg om vervolgens in de schaduw bij te komen.
De struisvogels namen een lekker stofbad waarbij de kleintjes het gedrag van hun ouders nadeden en met hun veren in de stof speelden. Twee giraffen waren hun vechtkunsten aan het oefenen waarbij ze hun nekken om elkaar heen strengelden en elkaar zodoende probeerden klem te zetten. De volwassen kameelpeerden (Afrikaans voor giraffen) keken vanaf een afstandje toe en knabbelden vervolgens weer wat aan de jonge groene blaadjes.
Foto album Zuid Afrika Kimberley en Augrabies Falls:
Foto album Zuid Afrika Kgalagadi NP:
Na een paar heerlijke dagen in een erg mooi natuurpark keken wij met plezier terug maar trok het volgende land ook weer, door naar Namibië….