Zambia – zuiden

18 – 24 oktober 2013
Met een koelkast vol lekkers reden we opgetogen naar onze volgende bestemming, naar het zuidelijk gelegen Lower Zambezi National Park. Het asfalt werd vervangen door een zandpad, onze routeplanner gaf aan dat het een ruig pad zou worden en langzaam zou gaan. We hadden verschillende verhalen over dit gebied gehoord, de ene zei dat het fantastisch was en dat we het echt niet mochten missen terwijl de ander zei dat het een qua wegen een super slecht gebied was en dat we het vooral niet alleen moesten rijden, in konvooi was te overwegen maar vermijden was beter. Naar onze mening lag de waarheid ergens in het midden.

De zon begon te zakken in het westen terwijl in het oosten een knalrode bol boven de horizon op kwam: de maan. Naarmate hij hoger kwam veranderde de kleur via oranje naar geel en was helder wit toen hij hoog aan de hemel stond, een schitterend gezicht. Wij hadden inmiddels een wild kampeerplekje gevonden ergens in een veld onder een grote boom.

Lower Zambezi National Park
We reden het park in, het gebied werd bergachtiger en ruiger. 1 Lower Zambezi -006tVerschillende bomen vertoonden herfstkleuren, diep rood, bruin en geel terwijl andere hun frisse groene bladeren showden. Vlak boven de grond spanden spinnen hun web tussen de boomstam en de wortels, in de hoop wat kruipende insecten te vangen in plaats van vliegende. Bekende en onbekende insecten reden mee op de auto. Wij spanden muskieten netten voor de achterramen waardoor we de ramen open konden laten zonder insecten en vervelende vliegen binnen te krijgen.

De rode zandpaden werden afgewisseld met rotsachtige stukken. Voorzichtig probeerden wij de gaten te ontwijken die ontstaan waren door scheuren in de aarde en afgebroken rotsblokken. We klommen naar hoger gelegen gebieden, de bomen werden kaler en het uitzicht weidser. De temperatuur steeg tot ruim boven de 45 graden. 1 Lower Zambezi -028tDieren kwamen we hier niet tegen, wel konden we hier weer offroad ervaring opdoen. Naast de ruige weg lagen afgebroken takken, niets nieuws. Lastiger werd het toen er boomstammen en struiken op de weg kwamen en we gedroogde bollen poep zagen liggen: de olifanten hadden hun werk weer gedaan! We hakten, braken en sleepten de weg vrij om door te kunnen. Met haar wapperende wikkelbroek had Wendy niet echt de meest geschikte kleding aan, de prikkende acacia struiken grepen zich graag aan haar vast.

Na 5 uur rijden door het park werd ons geduld en doorzettingsvermogen beloond en kwamen we de eerste dieren tegen, een groep grote olifanten. Gazelles en antilopes keken van een iets grotere afstand toe. De bomen wierpen hun schaduw over het gele graslandschap. 1 Lower Zambezi -037tPlotseling zagen we een helder groen stuk, nieuwsgierig gingen we dichterbij kijken. Paarse bloemen lagen rijkelijk verspreid op de groene bladeren. Een witte vogel rees op uit het bloemen en bladerenveld en een grote ondeugende hippo kop kwam met vogel en al boven het water en de waterlelies uit. De gele baboons namen een bad in het moeras, de kleintjes spartelden in het water terwijl de Pumba familie snel naar een droger gebied rende.

Wij volgden de tracks en surfend door de lege rivierbedding werden we meegesleept in het spoor van het zachte rivierzand. Het was hard werken voor de auto, best spannend ook maar wel een leuk gevoel. 1 Lower Zambezi -051tVogel namen kenden we niet, daarom verzonnen we meestal zelf de bijnamen zoals de goudborsten, sierkuif en de handtassen. Sommigen kenden we vooral door hun geluid, deze deden ons vaak aan de auto denken. Zo hoorden we naast de wekkervogel de wiellagervogel maar ook de V-snaarvogel en de remmenpiepers. De olifanten namen een bad in de volle Zambezi rivier om zich vervolgens onder te dompelen in het droge zand waardoor er een modderlaagje op hun dikke huid gevormd werd. Een goede bescherming tegen de warmte en insecten. Niet alle olifanten waren gesteld op ons bezoek tijdens hun douche en dwongen wat privacy af door vervaarlijk met de oren te klapperen en ons streng aan te kijken.

Rivieren gebied
Net buiten het park liep de weg naar beneden om vervolgens over te gaan in een volstaande rivier. Aan de overkant liep de weg weer door. We gooiden een steen in het water om te zien hoe hoog het waterniveau was, veel te diep. Aandachtig keek een enorme hippo toe hoe we dit probleem op zouden lossen. We gingen op zoek naar een andere plaats waar we de rivier konden doorwaden. 1 Lower Zambezi -055tOp onze 4×4 training hadden we geleerd dat we met een stok het water in moesten gaan om te beoordelen hoe diep het was en wat de ondergrond was maar dat leek ons hier geen goed idee met die hippo’s en krokodillen in het water. Locals gaven ons de tip om nog een klein stukje verder door te rijden, daar zou het waarschijnlijk iets minder diep zijn. Voorzichtig lieten we de auto het water in rollen, ondertussen goed rondkijkend naar de krokodillen. Onze IbeX zwom keurig naar de overkant en opgelucht haalden wij adem.

Met een nog heftig kloppend hart vervolgden we het spoor toen we plotseling een enorme olifant midden op het pad onze kant op zagen lopen. Links en rechts bomen, we konden nergens heen en het enorme dier kwam op een drafje en met klapperende oren op ons af. Er zat niets anders op: in z’n achteruit. Dat we de olifant hiermee juist uitdaagden om een machtswedstrijd aan te gaan hadden we ons niet echt gerealiseerd maar we zagen ook geen andere oplossing. Een zijweggetje bood uitkomst en met een grote boog reden we om onze vriend heen. ’s Nachts kregen we weer bezoek van olifanten op de campsite maar gelukkig op gepaste afstand deze keer. Wel keek hij even onze tent in, die was tenslotte precies op ooghoogte en vanwege de warmte stonden alle luiken open dus kon hij ons goed zien liggen. Toen we de volgende ochtend van de campsite afreden werden we uitgezwaaid door…. een olifant. Vriendelijk groette we deze dame en reden door, we hadden even genoeg van deze onrustzaaiers.

Andere wending
Prachtige bergen op de achtergrond, hoornbils vlogen af en aan. In de dorpjes zwaaiden de kinderen vanuit hun rieten huisjes zodra ze ons over het zandpad aan zagen komen. Wij volgden de Zambezi rivier op weg naar onze volgende bestemming: Zimbabwe, slechts een uurtje rijden. De zandweg ging over in wasboard, we werden weer lekker door elkaar geschut. Daarna werd het asfalt met gaten en vervolgens stonden we onverwachts aan de Kafue rivier. Hoewel de rivier misschien maar 12 meter breed was was doorwaden vanwege de diepte hier echt geen optie en er was in de verre omtrek geen brug te bekennen. Verbijsterd keken wij naar de weg die aan de overkant doorliep. Het veerpondje bood uitkomst maar voor niets kwam de zon op, voor $ 30,00 wilden ze ons overzetten, een enorm bedrag in onze ogen! Afdingen hielp niet helaas.

5 Lusaka raamtPats…. even waren we afgeleid van ons oversteekprobleem en werd onze aandacht naar de achterruit getrokken die het geluid veroorzaakt had. Het glas hing in een miljoen stukjes in de sponning. De zonwerende folie hield het geheel bij elkaar maar was tevens waarschijnlijk de oorzaak van de thermische breuk. Met gaffertape plakten we alles af, helaas was er geen Carglass of ANWB in de buurt. Er zat niets anders op dan terugrijden naar dichtstbijzijnde grote stad in de hoop dat ze daar in Lusaka een nieuwe ruit konden leveren, een rit van ruim 3 uur met een wiebelende achterruit.

Langs de kant van de weg stond hij, de prachtige Graham Paige van 85 jaar oud. Wat een geweldige auto!! De grote metalen kist op de achterkant bood plaats aan de keuken en het proviand, de banken binnenin boden plaats aan 2 volwassenen en 4 kinderen. 3 Ontmoeting Spark familie-002tDe stickers aan de buitenkant verraadde alle continenten en vele landen waar deze reislustige familie inmiddels al geweest was. Ooit waren ze met z’n tweetjes vanuit Argentinië vertrokken, hun reisdroom achterna. Onderweg werden er wat kinderen geboren en inmiddels zijn ze al 13 jaar onderweg en de houten spaken in de wielen zijn nog niet van plan om het op te geven, ze gaan nog zeker 2 jaar door. ‘The key to fulfilling a dream is to get started…’ Geweldig! www.sparkyourdream.net.

In Lusaka werd de achterruit snel op maat gesneden en vervangen, dat viel mee. Op de campsite stond ons een nieuwe verrassing te wachten. Deze keer waren niet alleen de zebra’s, giraffen en kudus van de partij maar ook Chris en Archie, onze motorvrienden! Het was geweldig om ze weer te zien. We hadden lang getwijfeld voordat we naar Lower Zambezi vertrokken, zouden we via dat natuurpark doorsteken naar Zimbabwe of via Livingstone naar Botswana? Na onze avonturen in het zuid oosten waren we nu weer terug in Lusaka en besloten om onze weg te vervolgen naar het zuid westen, naar Livingstone.

Foto album Zambia Zuid:

Zambia Zuid
Zambia Zuidokt 19, 2013Google Maps Location Photos: 30
 

Door naar Zambia Livingstone….