Zambia – Kapisha Hotsprings

6 – 10 oktober 2013
Vlak voordat we bij South Luanga vertrokken hoorden we dat het ook mogelijk was om een uitgang ten noorden van het park te nemen om richting Mpika en de Kapisha hotsprings te gaan. We konden daardoor nog een extra dag in het park zijn en hoefden we maar 250 km in plaats van 2000 km te rijden, dat was goed nieuws!

Opgetogen reden we weer het park in, uiteraard maakten we er gelijk een extra game drive van. We besloten op zoek te gaan naar de vlakte waar we de leeuwen gezien hadden en de boom waar eerder de twee luipaarden lagen, hopelijk waren ze thuis en konden we met beter licht nog wat foto’s maken. Helaas, dat plannetje mislukte, de grote katten hadden zich verstopt. Wel zagen we mooie donker grijze olifanten, deze hadden net een lekker modderbadje genomen. Een pumba daagde een klein olifantje uit om samen te spelen waarop het olifantje met zijn kop schudde, flapperde met zijn oren en zijn slurfje liet slingeren. pumbaDe pumba huppelde vrolijk om zijn vriendje heen. De groepen olifanten waren weer enorm, aantallen van 30 a 40 stuks zagen we langskomen. Niet alle grote mannen waren even gesteld op ons bezoek, sommigen dreigden wat met hun oren of lieten getetter horen. Uiteraard waren wij niet van plan om ze te hinderen en bleven dan ook op gepaste afstand van deze stoere jongens.

Wederom zagen we vele hippo’s en krokodillen, gemsbokken, kudu’s, waterbokken en thomson gazelles maar ook giraffen en zebra’s. Eerst lagen ze lekker langs de kant van de weg in de schaduw te slapen maar toen stonden ze verschrikt op: twee grote hyena’s! We bleven zo een tijdje staan: de hyena’s naar ons starend en wij naar hen, geweldig. Hoe verder we naar het noorden kwamen hoe dichter de begroeing werd en hoe minder dieren we zagen helaas. Boven de bomen uit zagen we een enorme rookwolk opstijgen, hopelijk stond er geen deel van het National Park in brand maar het was te ver weg om dat vast te kunnen stellen. Net toen we zeiden dat we het noorden een beetje saai vonden, we het met 43 graden best warm hadden en de vliegen ons bleven prikken kwamen we bij de poort, de uitgang van South Luanga National Park.

Om 16:30 kwamen we zonder problemen aan de andere kant van het park. Wat was er nou zo moeilijk of kwam de lastige berg nog? Nog maar 70 km tot Mpika, dat haalden we vast wel voor het donker. 1 Onderweg naar Mpika-076tNog geen 50 meter voorbij de poort lag een boom dwars over de weg, olifanten hadden de nacht er voor de boom omgetrokken om bij de lekkere bovenste peulvruchten te kunnen. Er omheen rijden was geen optie, hier moest meer gebeuren. Er verscheen een grote lach op Ray’s gezicht: Leuk, eindelijk de langverwachtte hindernis op de weg, eindelijk het echte Afrika off-road gevoel!
Vol goede moed begonnen we met een sleep kabel aan de boom te sjorren. Deze boog, onder de kracht van de auto, gewillig mee naar de zijkant van de weg. Toen we echter terugreden veerde de boom ook weer terug…hmm, we zouden de boom moeten breken. Dit lukte niet omdat de 20 cm dikke boom nog veel te flexibel was. Er zat niets anders op dan te hakken. Helaas was het er nooit van gekomen een bijl of machette te kopen dus we moesten ons met een scherpe leger dolk redden. 2 liter water, 3 blaren en 3 kwartier verder was de boom eindelijk door en bleef netjes aan de kant van de weg liggen. Dat was zwaar werk maar het was gelukt, we konden verder. 1 Onderweg naar Mpika-057t
We reden ongeveer 30 meter door toen we onze 2e boom over de weg zagen liggen. Deze was iets minder dik, het hakken konden we hier achterwegen laten. Toen ook deze opzij getrokken was zagen we nummer 3 al liggen, hoeveel zouden er nog volgen?! 4,5,6……. nummer 7 kon Ray optillen waarna Wendy er snel onderdoor reed. 8,9,10…… de zon was inmiddels onder, het was ontzettend donker. De schijnwerpers voorop de auto wierpen hun licht op de weg en op ons werkgebied. We waren inmiddels echte bomenruimers geworden. Het was nog steeds 30 graden en wij werkten ons letterlijk in het zweet. 18, 19, 20…. nu vonden we het niet zo leuk meer. Mopperend op de olifanten die dit waarschijnlijk veroorzaakt hadden gingen we de volgende bomen te lijf. We speurden goed om ons heen naar de olifanten die op deze donkere, maanloze avond heel dichtbij konden zijn. Het gaf geen fijn gevoel dat wij steeds weer buiten de auto aan hun eten stonden te rukken. 1 Onderweg naar Mpika-081t29, 30, 31….. samen een plan bedenken, iedere situatie was weer anders tenslotte, dit vroeg heel wat van ons teamwork. Inmiddels waren we al aardig moe aan het worden. 37, 38….. hier konden we omheen rijden, voorzichtig de berm in sturen, snel weer terugdraaien om de volgende boom niet te raken. 40, 41, kwam er nooit een eind aan?! Gelukkig: boom 43 bleek de laatste te zijn, opgelucht haalden we adem. Dank voor dit avontuur olifantjes!

Hoewel we geen versperrende bomen meer tegenkwamen bleek de rest van de weg nog wel een enorme uitdaging. We waren wel gewaarschuwd, het was immers een moeilijke weg door de bergen, steil en met losse stenen. Geen probleem dachten we, dat kan de stoere Defender wel. Enorme rotsblokken en gaten onwijkend klommen we letterlijk over deze weg heen. Oh.. heerlijk: we konden een stukje doorrijden, de meter gaf aan dat we inmiddels wel 10 km per uur reden, dat was toch al 3x zo snel als de afgelopen kilometers! Helaas, we moesten weer steil naar beneden, het wiel rechts voor en links achter stonden op een rotsblok terwijl de andere 2 boven een gat zweefden. Voorzichtig aan maar, zoekend naar een goed spoor. Na de rotsblokken kwamen we in het rivierzand terecht. Ondanks onze woestijn ervaring was dit toch wel weer moeilijk, dit zand had een andere structuur en gaf daardoor een andere reactie. De wielen groeven zich in, bijna zaten we echt vast, moesten we nu echt de zandplaten tevoorschijn halen en gaan graven?! Nog een keer proberen…. net op tijd vonden we de grip terug en konden weer door. Inmiddels waren we echt doodop en besloten een klein stukje van de weg af te parkeren en een paar uurtjes te slapen, Mpika gingen we deze avond niet halen. In totaal hebben we er 6,5 uur over gedaan om 35 kilometer af te leggen. Dit was met recht een IbeX Experience!

In Mpika deden we wat boodschappen en werd ons geduld wederom op de proef gesteld toen de pin automaat beloofde ons geld te geven maar vervolgens zowel het geld als de bon uitbleven. Er bleek een storing in het systeem te zijn, uiteindelijk werd het gelukkig niet van onze rekening afgeschreven maar na onze zeer vermoeiende nacht dit zorgde wel even voor een stress momentje..

Kapisha hotspringKapisha bleek een waar paradijs, een prachtige tuin vollop bijzondere bloemen en planten.  We maakten kennis met allerlei nieuwe insecten, de ene wat leuker dan de andere, we zijn nog niet eerder zo vaak geprikt. In het donker bleek onze tafel op de route van mieren te staan grote, kleine, zwarte en rode mieren bedekte de benen van Ray en beten er op los. De dag er na kregen we een plekje bij de rivier, ver weg van de mieren, badderden in de hotspring van 40 graden en genoten van een heerlijk koel drankje. Wat zou Olaf het hier ook heerlijk gevonden hebben, jammer dat hij er niet bij was. De auto kreeg een vertroetelbeurt, hij mocht in de schaduw staan, werd helemaal schoongemaakt en mocht een paar dagen rust nemen.

Foto album Kapisha Hotsprings:

Zambia Kapisha Hotsprings
Zambia Kapisha Hotspringsokt 5, 2013Google Maps Location Photos: 32
 

Door naar Zambia Centraal….