Uganda

25 juli – 6 augustus 2013
Perfect nieuw en glad asfalt leidde ons naar het uiterste westen en voordat we het ons goed en wel besefte stonden we in Busia voor de grens met Uganda. Talloze fixers wilden ons helpen om de formaliteiten te regelen en hoewel we eigenlijk van plan waren om het gewoon zelf te doen gingen we toch overstag. Achteraf niet zoᷰn goed idee, deze man probeerde alles zo snel mogelijk te doen waardoor het niet compleet was. Toen we in Uganda ontdekte dat we nog een stempel voor de carnet misten moesten we weer terug naar Kenia om het alsnog zelf te regelen (slechts een afstand van 100 meter maar wel weer grensposten voorbij..). Toen de fixer is ook nog probeerde om ons de dubbele prijs te laten betalen voor de roadtax vonden we het niet meer leuk en daarmee verloor hij zijn vergoeding, pech gehad! Al met al had het slechts een uur tijd gekost, de snelste grensovergang in Afrika tot nu toe.

2 Jinja-005tNet voorbij de grens was het enorm druk maar al snel werd het rustiger. Glad afsfalt maar wel met gemene en hoge verkeersdrempels bij de dorpjes. De zon begon te zakken en kleurde de lucht mooi rood. Daarna was het heel erg donker, uiteraard was nergens straatverlichting. Hoewel we het steeds probeerden te voorkomen moesten we hier toch in het donker rijden. Het lastigste was om op de smalle weg de vele vrachtwagens te passeren en daarbij rekening te houden met de fietsers, voetgangers en brommers zonder licht. We besloten ons fietsende leven te beteren en er voortaan voor te zorgen dat we goede verlichting voeren!

Jinja
2 Jinja-010tTalloze nieuwe geuren en geluiden kwamen ons tegemoet, grappig dat dit toch zo per land verschilt. Piepende en sissende geluiden, dat was toch niet van de auto? Nee, dit bleken insecten te zijn. In de dorpjes roken we de geuren van diverse specerijen die vanuit de huizen met de trapgeveltjes kwamen. We arriveerden bij een prachtige plek bij Jinja. De heldere rode maan zagen we weerspiegelen in de Nile River. The Haven was een luxe camping aan de rivier, compleet met een heerlijk zwembad en schoon sanitair.  Dankzij het kado van Silvia en Richard konden wij hier een paar heerlijke dagen doorbrengen!

Kampala
1 Onderweg naar Jinja-003tVia een prachtige route langs bananen- en suikerrietplantages reden we naar Kampala.  Onderweg zagen we talloze schoolpleinen vol kinderen die enthousiast naar ons zwaaiden. Langs de kant van de weg lagen grote doeken uitgespreid met daarop granen, mais en bonen. De stenenbakkerijen hanteerden een handige manier om hun stenen te drogen: onder de keurig opgestapelde berg stookten ze een vuurtje, bovenop lag vaak een berg stro wat op die manier ook gedroogd werd. De dorpjes waren we doorheen reden waren schoon en opgeruimd, overal zagen we wel iemand met een bezem in de weer. De winkeltjes hadden hun waren zorgvuldig tentoongesteld en sommigen hadden zelfs een etalage.

Veel vrouwen liepen in traditionele jurken waarbij vooral de schouderstukken duidelijk opvielen: met hoge punten die bijna tot de oren reikten. De stijl deed ons wat denken aan de Herero dames in Namibie. 3 Onderweg naar Kampala-018tDat de uiterlijke verzorging hier een grote rol speelde bleek ook uit het grote aantal kapsalons en schoonheidsalons. Onder de dames scheen het mode te zijn om het zwarte haar te voorzien van verschillende kleuren: aubergine, helder rood, paars en ook kobaltblauw. Alles vaak op zeer kunstige manier ingevlochten. De mannen droegen hun haar vooral kort, de tondeuse maakte hier overuren. Ray was in Kenia al naar de kapper geweest, met zeer veel zorg werd zijn haar plukje voor plukje geknipt met de schaar. Het mzungu haar is heel anders dan dat van de locals en niet alle kapsters zijn daarvoor opgeleid.

4 Kampala en Entebbe -013t

Kampala met haar zeven groene heuvels bleek een stad met contrasten te zijn: moderne hoogbouw met winkelcentra naast eenvoudige kleine winkeltjes, ontzettend drukke kruispunten en maar ook rustige straten. Overal echter Matatu passagiersbusjes en ontzettend veel boda-boda taxibrommers. We zagen mannen met hun armen vol schoenen rennend door de straten gaan, waren ze de schoenen vast aan het inlopen?! De sfeer was gemoedelijk in deze hoofdstad. Wederom leidde onze auto en de route achterop tot interessante gesprekken, hoeveel mensen zullen we inmiddels al geïnspireerd hebben?

Onder leiding van een hele enthousiaste gids kregen we een leuke rondleiding door de stad. Het bleek niet zomaar een gids te zijn: dit was Arafat Segoma de nationale dansheld! Na het winnen van een grote wedstrijd werd hij plotseling bekend. Vol passie vertelde hij over zijn grote liefde voor de dans en onze culturele oren waren gespitst, Wendy had tenslotte een aantal jaren met dansers gewerkt en herkende het enthousiasme en de passie. Spontaan werd besloten om de tour door Kampala uit te breiden met een bezoek aan het Nationale Theater. Het gebouw zelf kan wel een opknapbeurtje gebruiken maar wordt zeer intensief gebruikt. Arafat nodigde ons uit om de volgende dag een jamsessie in de buitenlucht bij het NT bij te wonen wat we graag deden. Verschillende muzikanten speelden in wisselde stijlen waarbij ook gastzangers uitgenodigd werden. De ene presteerde iets beter dan de andere maar het enthousiasme was een duidelijke overeenkomst.

Het was druk op deze zondag in de katholieke Rubaga kathedraal, ondanks de enorme afmeting paste lang niet iedereen in de kerk maar dat was men duidelijk gewend. Gekleed in hun beste goed volgden ze de dienst op het voorterrein waarbij ze door de openstaande deuren een glimp op konden vangen van de kerkdienst. Het Miracle Center leek wel een sporthal maar dit bleek de thuisbasis te zijn van de gospelkerk. Na een grondige veiligheidsinspectie mochten we binnen een kijkje nemen en al snel waren de tv camera’s op ons gericht: wij waren de enige blanke in deze enorme groep kerkgangers. Deze kerk had haar eigen tv zender die over het gehele land live uitgezonden werd, plotseling waren we dus over het hele land te zien… De overige kerkgangers lieten zich hierdoor niet afleiden en gingen volledig op in het verhaal wat hun voorganger hield waarbij ze vaak een uitbundig gejuich en geklap lieten horen. In de Christelijke Namirembe kathedraal ging het er wat rustiger aan toe hoewel ook deze kerk volledig gevuld was. Deze kerk zag er prachtig uit met haar glas in lood ramen en lag bovenop een heuvel vanwaar we een stuk van Kampala konden overzien. DCIM101GOPROOok de mooie Old Kampala Moskee lag op een heuvel en hoewel de naam anders deed vermoeden was deze moskee pas vijf jaar oud. Nadat Wendy volledig was ingepakt in een lange rok en strakke hoofddoek mochten we binnenkijken. Van een gids kregen we uitleg over de islam, maar ook over het gebouw met haar kunstige schilderwerk. We beklommen de toren en hoewel de enorme klim heel wat van onze kuitspieren vroeg was het de moeite waard, een prachtig uitzicht over de stad wachtte ons. Kampala kende een grote Indiase gemeenschap die graag bijeenkwamen in de uitvoerig gedecoreerde tempel. Helaas was de tempel zelf op dat moment gesloten maar we kregen wel een duidelijke indruk van het gebouw zelf.

DCIM101GOPROTevens bezochten we een aantal Koninklijke plekken en hoewel de Ugandese koning voornamelijk in Engeland woont neemt hij wel een duidelijke plaats in in de harten van de Ugandesen. In een bootje dobberden we over het Koninklijke Kabaka’s Lake en gingen we aan land op de kleine eilandjes in het meer. We proefden voor het eerst wat van het suikerriet wat men hier echt als een delicatesse ervaart. Hoewel de smaak niet slecht was vonden wij het vooral een kliederboel… Het was een enorme drukte op het terrein van het Koninklijk paleis. De dag ervoor was de koning op bezoek geweest en om dat te vieren had men een enorm festival terrein gebouwd. Vele eet en drinkstalletjes verkochten heerlijke dingen maar ook talloze snuisterijen en en grote projecten werden gepresenteerd.
Na een leuke dag met Arafat nodigde hij ons uit om bij hem thuis te komen eten en kennis te maken met zijn Nederlandse vriendin. Een hele gezellige avond volgde waarbij Arafat heerlijk traditioneel voor ons kookte, dit was genieten!

A baby Grauer's gorillaHoewel we wisten dat het lastig zou kunnen worden waagden wij een kansje: achterop de boda-boda brommer gingen we naar het Wildlife Center. Een spannende tocht kriskras door het verkeer waarbij de chauffeur alle verkeersregels negeerde. Op weg naar de aanvraag voor gorilla permits. Om de dieren te beschermen worden er slechts een zeer beperkt aantal permits per dag afgegeven, de meeste mensen reserveren dan ook tot wel een jaar vooruit. Zo georganiseerd waren wij echter niet…. Gelukkig waren er onverwachts twee plaatsjes vrij gekomen: voor 13-8-13 kregen wij een gorilla date!!

Entebbe
2.) Lake Ziway -004tHet op het schiereiland gelegen Entebbe was een leuk stadje in een prachtige omgeving met een grote verscheidenheid aan vogels die zich vooral bij het Victoriameer ophielden. Enorme marabou storks vlogen af en aan, dat leken wel de lokale meeuwen. Vogels met prachtige kleuren waarvan we de namen niet allemaal kennen kwamen we tegen. sochtends werden we gewekt door een mooi vogelconcert.

Entebbe straalde een rustige en relaxte sfeer uit, deed met haar grote huizen met keurig aangelegde tuinen vol bloemen en planten haast Canadees aan. Het aantal toeristen uit Canada en Amerika is opvallend voor dit land, zoveel zijn we er eerder nog niet tegengekomen. Op de locale avondmarkt ervaarden we de ontspannen Ugandese sfeer. We struinden tussen de stalletjes door zonder lastig gevallen te worden, vriendelijk contact was er in overvloed. Hier aten we de lekkerste eierchapatti die we ooit gegeten hebben!! Helaas was het weer in Kampala en Entebbe niet heel lekker: met rond 20 graden vrij fris en af en toe zelfs een regenbuitje.

Foto album Uganda:

 

Door richting het westen van Uganda….