Rwanda – Akagera NP

31 Augustus – 1 september 2013
Akagera National Park-022tHet rode zandpad leidde ons naar het Akagera National Park in het oosten van Rwanda, tegen de grens met Tanzania. Niet alleen alles in de auto werd weer rood van het stof maar ook de mensen die langs de weg naar ons stonden te zwaaien kregen een rode stofwolk cadeau: sorry….

 

 

Akagera National Park
Akagera National Park-238tOm onze tijd in het park zo optimaal mogelijk te benutten stonden we al om 6:00 uur ’s ochtends voor de poort. Een grote groep buffels en zebra’s stonden ons al op te wachten, de kleintjes keken ons nieuwsgierig aan maar verstopten zich toen weer snel achter mama.

Vooral in het zuidelijk deel van het park was het moeilijk om door de dichte begroeiing heen te kijken. Vanwege de hoge luchtvochtigheid en temperaturen van boven de 30 graden was de verleiding groot om de ramen te openen maar al snel volgde de spijt toen de horzels hun intreden deden. Lange tijd zagen we niet veel anders dan zeer veel vervelend prikkende horzels die graag een stukje mee reden terwijl ze zich te goed deden aan een hapje mzungu. Bij het meer hoorden we grappen en grollen…. hier hadden de hippo’s zich verstopt. We zagen een tros waterplanten omhoog komen met daaronder twee guitige oogjes: inderdaad, een nijlpaard! De krokodillen keken toe terwijl de hippo’s ondanks hun logge lichaam wat rondzwommen, zowel boven als onderwater. Een andere lag half op de kant te zonnebaden terwijl hij ons goed in de gaten hield.

Grote groene en gele vlaktes kleurden het landschap, afgewisseld met afgebrande zwarte gebieden. De dieren lieten zich moeilijk zien. Dit had waarschijnlijk deels te maken met de afgebrande stukken waar ze geen eten konden vinden maar ook met het feit dat dit geen druk bezocht park was dus dat de dieren niet echt gewend waren aan auto’s waardoor ze een schichtig gedrag vertoonden. Toch zagen we zebra’s, giraffen, een soort elanden, topies meerdere soorten gazellen en uiteraard weer grappige apenkoppies. Indrukwekkend grote vogels vlogen over, mooie gekleurde exemplaren lieten zich bewonderen vanuit de boom maar vlogen meestal snel weer weg zodra de camera in de buurt kwam.

Akagera National Park-246tDe weg werd ruiger, grote scheuren in de weg afgewisseld met enorme keien en gaten vroeg meer van onze rijkunst. Bovenop de Mutumba Hills bleek het meer dan de moeite waard geweest: wat een prachtig uitzicht! Ray maakte een kampvuur aan, hier brachten we de nacht door. De wind gierde om de tent, de temperatuur daalde maar wat hebben we hier heerlijk geslapen! Zodra we de luiken weer openden werden we begroet door een steenbokken familie: vader, moeder en kind stonden vlakbij en bleven ook uitgebreid kijken terwijl wij ons aankleedde, ontbijt klaar maakten en de tent inklapten.

Akagera National Park-071tNadat we afscheid hadden genomen van de steenbokjes vervolgden wij ons pad door het natuurgebied. De groene bomen maakte plaats voor exemplaren met prachtige herfsttinten. We volgden de sporen van olifantenpoep, bestudeerden uitgebreid welke hoop ouder of verser was om zo een koers te bepalen waar we deze enorme dieren konden vinden. Ook volgden we onze neuzen, de sterke urine geur wees tenslotte op grote katten in de buurt. De luipaarden verstoppen zich graag in bomen, veilig en beschut tussen het bladerendek waardoor ze extra moeilijk te spotten zijn.

Akagera National Park-281tGrote baboons zaten lekker aan wat worteltjes te knagen terwijl de kleintjes tikkertje aan het spelen waren. Vanaf de waterkant keken de hippo’s ontspannen toe wat de apen uitspookten. We besloten een stukje verder door te rijden maar daar dacht de opper hippo anders over, hij had ons eerder getolereerd maar toen we dichterbij kwamen wilde hij toch maar even duidelijk maken wie hier de baas was. Met een wijd opengesperde bek vol indrukwekkende tanden gaf hij een grom en maakte aanstalte om het water uit te komen. Wij dropen af…

Ondanks onze enorme inspanning om een glimp van de olifanten op te vangen was het ons niet gelukt om ze te vinden. Het is echt ongelooflijk hoe gemakkelijk deze enorme dieren zich kunnen verstoppen. Meerdere keren zagen we ‘fantenmorganas’ maar dit fata morgana bleek weer een termietenheuvel of dode boomstam te zijn, helaas. We gaven de moed op om ze nog tegen te komen en dachten met plezier terug aan alle andere dieren die zich wel aan ons hadden laten zien.

Header Akagera National Park-001Een laatste starende blik voordat we de poort bereikten, was dat……. weer een termietenheuvel? Of toch…… JA!!! Daar in het gras: het was echt een luipaard! Een angstig hertje stond als bevroren even verderop terwijl het luipaard op het hert aasde. Erg veel actie om zijn prooi te benaderen ondernam hij echter niet, zijn blik was echter voldoende om het hert zoveel schrik aan te jagen dat ze zich niet durfde te verroeren, laat staan te vluchten. Een grote geeuw en het luipaard rolde zich eens lekker om en werd door het hoge gras aan ons zicht onttrokken. Op zijn gemak kwam een enorme baboon het veld op lopen. Hij wierp een niet begrijpende blik op het angstige hert maar kuierde weer door richting de kat. Vol ongeloof keken wij toe hoe dit verder ging, ze kwamen nu wel erg dicht bij elkaar in de buurt…. Ook het luipaard werd het duidelijk wat te heet onder zijn voeten waarop hij opstond en afdroop!!

Akagera National Park-446tDe aap kreeg even later duidelijk ook de schrik te pakken waarop hij in een enorme macho veranderde. Zijn schouders werden breder en zijn blik verstrakte. Behendig klom hij in de boom waarbij van grote hoogte een soort geblaf in de richting van het luipaard liet horen wat ongetwijfeld als dreigement voor de kat bedoelt was. Nadat hij zijn punt duidelijk had gemaakt liet hij zich weer naar beneden glijden waarna hij in tegengestelde richting vertrok, het angstige hertje nog steeds in bevroren toestand achterlatend. Ook bij ons was de adrenaline aardig gestegen, wat een geweldige afsluiting van ons bezoek aan Akagera!

Foto album Akagera National Park:

Rwanda Akagera
Rwanda Akageraaug 29, 2013Google Maps Location Photos: 43
 

Door naar Burundi….