Rwanda

19 – 26 augustus 2013
Toch wel een beetje gespannen kwamen we bij de grens aan, de entree stempel op ons Carnet was immers niet helemaal goed gegaan toen we bij Busia Uganda in kwamen. Hoofdschuddend en met een afkeurende blik in zijn ogen met betrekking tot zijn collega in Busia stempelde de officier ons uit waardoor we bij de grenspost in Rwanda weer met een schone lei konden beginnen. Onze namen en paspoortnummers werden weer in een onleesbaar handschrift in een groot boek geschreven. Nadat het boek vol was zou het waarschijnlijk in een kast verdwijnen totdat ook de kast vol zou zijn. Onze gegevens stonden inmiddels al in meerdere boeken, in meerdere kasten. De rest van de grensovergang ging al even soepel en ontspannen. Het visum voor Rwanda wat we eerder online aangevraagd hadden lag voor ons klaar en we werden hartelijk welkom geheten in Rwanda.

We wisselden onze laatste Ugandese shilling voor de Rwandese francs en oefenden wat om de waarde ten opzichte van de Euro te kunnen bepalen. Hoewel het verschillende geld zeker zijn charme had vonden we de biljetten met een grote hoeveelheid nullen soms toch lastig. Ook zouden we weer even aan de taal moeten wennen, Frans is niet onze sterkste kant…Wij passeerden tevens een tijdsgrens en zette onze klok een uurtje terug.

2 Rwanda Congo Nile 4x4 trail-005tHet was wel weer even wennen om rechts te rijden maar de duidelijke bewegwijzering en het gladde asfalt maakte het rijden weer eenvoudiger. Het aantal gekantelde vrachtwagens en minibusjes verraadde echter dat ze het gaspedaal ook wel wisten te vinden. Wij reden door een prachtig vulkanisch berggebied met theeplantages in de valleien. Een prachtig groen en zeer schoon land lag voor ons. Aangezien plastic zakken in dit land verboden waren slingerde het plastic niet overal rond, daar zouden ze in andere landen een voorbeeld aan kunnen nemen! Overal was men druk in de weer met bezems, zelfs het strand werd met de hand aangeharkt.

Vluchtelingen kampen
1 Rwanda West langs Kivu meer-022tNa drie jaar van relatieve vrede tussen de Congolese regering en de gewapende groeperingen in Oost-Congo, braken kortgeleden weer gevechten uit tussen het leger en een groep van muiters die zichzelf de M23 beweging noemen. Vlakbij Kisoro in Uganda hadden we het al gezien: de grote tentenkampen voor Congolese vluchtelingen uit Grote Merengebied. Volgens het Ugandese Rode Kruis hebben inmiddels al zeker 66.000 Congolezen de grens tussen Oost-Congo en Uganda overgestoken. Ook in Rwanda zagen we weer een enorm opvangkamp: Kigeme. Hier kunnen 25.000 mensen opgevangen worden, een aantal wat volgens de hulporganisatie UNHCR spoedig bereikt zal worden. Het UNHCR probeert hulp te bieden aan de ongeveer 453.600 Congolese burgers die op nu de vlucht zijn, in eigen land of over de landsgrenzen heen. Er wordt hulp geboden in de vorm van onderdak, medische hulp, onderwijs, water en hygiëne.

Gisenyi
Het gemoedelijke stadje Gisenyi aan de noordkant van het Kivu meer vormde onze eerste stop, slechts 1,3 km van de grens met de Democratische Republiek Congo. 1 Rwanda West langs Kivu meer-027tHoewel er in Gisenyi geen campsite was wilden ze ons wel helpen bij de Transit Lodge en kregen we een plaats op hun binnenterrein aangeboden. Het was niet het mooiste plekje maar ze deden wel ontzettend hun best om het ons zoveel mogelijk naar de zin te maken. Zo kregen wij bijvoorbeeld een grote teil met warm water ter aanvulling op de bestaande koude douche en werd het sanitair nog een extra keer schoongemaakt. Wij maakten lekkere wandelingen langs het water en zaten met een boekje op het zandstrand terwijl de zon plaats maakte voor de volle maan.

Congo Nile 4×4 trail
Wij verlieten het gemoedelijke Gisenyi om de Congo Nile 4×4 trail naar het zuiden te volgen. In vergelijking met de mooie en nieuwe geasfalteerde wegen in Rwanda was deze weg een 4×4 trail te noemen maar in vergelijking met de weg in noord Kenia in de buurt van North Horr was dit een eitje! Maar dat neemt niet weg dat wij wel genoten van deze prachtige route door het berggebied van het Ngororero district. 2 Rwanda Congo Nile 4x4 trail-029tDe grote variëteit aan bomen en planten zorgden voor talloze groene kleurschakeringen. In de valleien waren vrouwen bezig om theeblaadjes te plukken, vaak vergezeld met kleine kinderen in hun draagdoek. We kwamen weer door vele kleine dorpjes en gehuchtjes waar we uitbundig werden gegroet met Mambo, mambo! (hello, hello!). Wij zwaaiden weer wat af. We reden door het Gishwati Protected Forest en hoewel dit deel van het bos niet erg dik bezaaid was met dikke bomen was het wel goed om te zien dat dit gebied beschermd wordt zodat de bomen in de toekomst wel de gelegenheid krijgen om te groeien. Rwanda is het dichtstbevolkte land van Afrika, werkelijk ieder stukje land wordt gebruikt.

Kibuye
2 Rwanda Congo Nile 4x4 trail-046tWij maakten een tussenstop in Kibuye waar we bij een hotel een kampeerplekje kregen aangeboden met uitzicht over het Kivu meer. Aan de overkant zagen we de eilanden van Congo liggen. Afgezien van het toilet in het restaurant hadden ze geen sanitaire voorzieningen maar een frisse duik in het meer loste het doucheprobleem op. Het was heerlijk om weer eens lekker te kunnen zwemmen.

 

Vervolg Congo Nile 4×4 trail
Verder naar het zuiden. De zandweg slingerde door de bergen en liet ons geregeld een blik werpen op het prachtige turquoise Kivu meer en haar vele baaien. De groene bomen vormden een sterk contrast met de rode aarde en de helder blauwe lucht. Kilometers achter elkaar zagen we mannen bezig om een diepe geul aan de kant van de weg te hakken en te graven, de bekabeling lag al klaar. Kinderen schroomden niet om geld en chupa snoepjes te roepen voordat ze naar ons zwaaiden. Net als in Ethiopië kregen de kinderen van ons een glimlach en een groet waarna we weer doorreden. Vele mensen waren mooi aangekleed en met hun bijbel onder de arm waren ze op weg naar de kerk en de bijbelstudie.

Nyungwe Forest National Park
Een gladde asfalt weg leidde ons het Nyungwe park in. Al snel zagen we een aantal Icyondi aapjes langs de kant van de weg zitten. Hun oranje bruine ogen straalden uit hun smalle gezichtjes als ze ons nieuwsgierig aankeken.
3 Nyungwe National Park-005tDe dag voor de wandeling waren we al bij het informatie centrum langs gegaan om te horen vanaf waar en hoe laat de hike begon. Als test hebben we daar een aantal trappen en een stukje tegen de berg op gelopen, helaas begonnen ‘s-nachts de krampen in Wendy’s knie weer. Dat was duidelijk, de 1,5 uur durende tocht door de bergen was geen optie. Op een mooie open plek in het bos hebben we wild gekampeerd. Na een lange nacht, de zon ging om 18:00 onder en dat betekent om 18:30 naar bed of heel veel insecten rond je hoofd, kwamen we uitgerust om 7:50 aan, net op tijd om aan de wandeling mee te kunnen doen. We waren de enigen dus toen een half uur later de gids aankwam konden we beginnen.
De wandeling ging over een smal pad onder het dikke bladerdek van de hoge bomen de berg af. Een kolonie mieren hadden een snelweg dwars over het pad gebouwd waarbij de werkers heen en weer rende terwijl andere werkers en de grotere soldaten een muur om hun spoor vormde. De muur was natuurlijk maar drie mieren hoog dus er overheen stappen was geen probleem. Een schel gekrijs gaf aan dat de, vrijwel alleen hier voorkomende, Inginja in de buurt was. Door dat de vogel tussen de bladeren verscholen zat waren de felle kleuren niet goed zichtbaar voor de camera. Al krijsend keek de papegaai-achtige vogel ons brutaal aan.

3 Nyungwe National Park-024tAchter de vogel schitterde iets in het zonlicht; de toren van de touwbrug, we waren er bijna. Vanaf de grond liep de eerste touwbrug van 25 meter naar de toren op zo’n 15 meter hoog. Dit was waarschijnlijk de hoogtevrees test. De bodem van aluminium platen met gaten zwaaide bij iedere stap van links naar rechts. Eenmaal in de toren ging het via wenteltrappen naar 70 meter boven de grond vanwaar de echte touwbrug begon. 200 meter lang boven de boomtoppen, schuddend in de wind, het uitzicht was geweldig. Bergen vol bomen in verschillende kleuren die als groene wolken verrijzen en in de verte het geluid van stoeiende Chimpansees. De Chimps hebben zich niet laten zien, wel de Inzinken, Blue monkeys, die zich in de boomtoppen toegoed deden aan jonge blaadjes.
Nu nog het zware deel van de tocht, het terug omhoog zien te komen. Buiten adem kwamen we, geheel tegen de verwachting in, volgens tijdschema weer terug. Wendy had net thee besteld in de veronderstelling dat het nog wel een uurtje zou duren…..

3 Nyungwe National Park-008tGezamenlijk gingen we weer verder en sloegen het zandpad in, van de doorgaande weg af. De enorme variatie in bomen en planten in dit natuurgebied was geweldig. Grote varens in helder groen naast eeuwenoude bomen. Statige bomen van wel 55 meter hoog staken hun kroon boven de anderen uit. We keken in de diepe valleien uit op een prachtig bladerendek in talloze vormen en groentinten. Enkele bloemen en vele gekleurde vlinders brachten wit, geel, oranje en roodtinten in het geheel. Een beekje kabbelde vanuit de bergen naar beneden, wij reden over kleine gammele houten bruggetjes. Aan de rand van het natuurgebied ging het over in een dennenbos, wij dachten terug aan onze zwerftochten in Turkije in de buurt van Fethiye.

Een volgend zandpad leidde ons naar een nog dichter bos, over dit hobbelpad kwamen maar erg weinig auto’s. Terwijl wij de bomen afspeurden naar aapjes en mooie vogels zagen we een mijnheer op de berg staan. Snel kwam hij naar beneden gerend, bijna struikelde hij over de boomwortels en los liggende takken. Hij stelde ons talloze vragen maar aangezien ons Rwandees niet erg sterk was begrepen we niet alles van wat hij zei. Het werd ons echter wel duidelijk dat hij graag een stukje met ons mee wilde rijden op weg naar de Banda Community. Wij hadden geen idee dat die weg daar überhaupt naartoe ging maar besloten hem een lift te geven. Al snel werd duidelijk dat deze man al een tijdje geen gebruik had gemaakt van het bergwater. We openden de ramen een stukje meer. 3 Nyungwe National Park-062tNa ongeveer een uurtje rijden kwamen we bij een dorpje en wij namen aan dat dat Banda moest zijn. Gedecideerd liet Wendy de beste man uitstappen die een beteuterd gezicht trok toen hij begreep dat de IbeX taxi tot daar zou rijden om vervolgens weer langs dezelfde weg terug te keren. Het hele dorp liep uit om dit tafereel te bekijken. In gebrekkig Engels kregen we een slaapplaats in iemands keuken aangeboden. Erg vriendelijk maar toch besloten we terug te keren. Onze passagier stond nog steeds met een verdwaasde blik naar de auto en het dorpje te staren.

Toen we weer samen in de auto zaten schaterden wij het uit, dat gezicht wat die man trok toen hij uit moest stappen, hadden we deze man eigenlijk wel goed begrepen? Wilde hij wel naar dit dorp? Of bedoelde hij eigenlijk dat hij uit het dorp kwam maar de andere kant op wilde?! Hadden we hem op weg geholpen of juist verder weg gebracht? Het antwoord zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen…..

Wij reden weer terug over het hobbelpad, op weg naar onze wildkampeerplek bij de Karamba trail die wij al eerder ontdekt hadden en wat een heerlijk rustig plekje in het park bleek te zijn. Onze voorraadkast bleek vrijwel leeg te zijn maar we hadden nog genoeg voor het Qifqi gerecht uit Albanië. Het smaakte heerlijk onder de duizenden sterren!

Foto album Rwanda West:


Door naar Rwanda Centraal….