Namibië – Kust

29 januari – 2 februari 2014
Een mooie route door mul zand en over grove keien, een steeds wisselend uitzicht en schitterende omgeving. Een enkele spiesbok rende over de rotsen en een grote arend scheerde over de vlakte. De grote en scherpe stenen waren de oorzaak van ons langzame tempo, snelheden van 10 tot 15 km per uur zorgde ervoor dat we maar korte afstanden aflegde. We reden langs de oude en verlaten Brandberg mijn. Vooral de bergen roestafval deden herinneren aan die tijd, verder was het compleet verlaten.

1t Atlantische oceaan-005Het landschap werd vlakker, de rotsen verdwenen naar de horizon. De Welwitschia planten lagen verspreid over de zandvlaktes, het begin van het Dorop National Park. Een koele westenwind blies de auto in en de bruine bergen werden witter van kleur en glooiender van vorm. Er verscheen een donkerblauwe lijn langs de horizon, af en toe onderbroken door de rotsen. Het landschap leek richting de horizon te zakken en in het niets te verdwijnen, we bereikten de zoutpan die dit effect versterkte.

Atlantische oceaan
Prachtig duinlandschap, geel zand met aubergine gekleurde vlakken, een stralend blauwe lucht en….. de ZEE! Witte schuimkoppen sloegen op het strand. 1t Atlantische oceaan-020Snel reden we het strand op en met slechts een onderbroekje aan namen we een grote duik in die prachtige verkoelende zee, wat heerlijk! De sterke stroming en golven trok ons alle kanten op, we kregen er spontaan de slappe lach van en genoten van de zee. We besloten de rest van de middag op het strand te blijven en daar ook te kamperen.
Er kwamen een paar vissers maar gelukkig verdwenen die ook weer snel. De meeuwen kwamen steeds dichterbij toen ze onze gerookte makreel roken maar ze waren nog niet zo brutaal als de Scheveningse meeuwen en bleven op gepaste afstand. Toen de zon onderging namen de meeuwen een zoutbad op de zoutpan. Hoewel de zee ’s nachts veel lawaai maakte en zich op slechts 15 meter van onze auto terugtrok hadden we een heerlijke nacht onder duizende sterren aan het strand. ’s Ochtends liepen er twee jakhalzen langs, op zoek naar eten terwijl ze samen speelden.

Zeehonden
Bij Cape Cross bezochten we de zeehondenkolonie. Duizenden dieren schaarden zich op de rotsen of namen een duik in de zee om vervolgens weer door de golven op de kant geworpen te worden. De grote zeehonden blaten als geiten op zoek naar de kleintjes die verderop met elkaar aan het stoeien waren. 2t Zeehonden kolonie-166Terwijl het mannetje lekker op de rots lag te soezen had een ander hetzelfde plan op die plek maar een flinke grom liet dit plan snel weer varen. Kleine zwarte diertjes waggelden behendig op hun vinnen, kropen over elkaar heen en gleden van de rotsen. De bruine volwassen moeders rolden gewillig op hun rug om de kleintjes te laten drinken. Hoge golven sleepten de dieren mee die metershoog de lucht in geworpen werden. Ze maakten sierlijke sprongen in het water en zwommen onderwater verder. Bijna twee uur keken we bij deze grappige dieren totdat de verzadiging van de sterke dieren geur ons verjoeg.

Swakopmund
Een oud historisch maar ook levendig stadje aan de kust wat ons sterk aan Scheveningen deed denken. De Duitse invloeden waren duidelijk aanwezig in de vorm van architectuur maar ook qua taal: de voertaal was veelal Duits. We genoten van de talloze restaurantjes, barretjes en mooie oude gebouwen. In Zambia hadden we de in Swakopmund wonende John en Gaby ontmoet. Toen ze hoorden dat we in de stad waren nodigden ze ons bij hun thuis uit voor een heerlijke lunch inclusief een aantal flessen wijn, super gezellig in hun prachtige huis aan de kust.

Foto album Namibië kust:

Namibie Kust
Namibie Kustjan 29, 2014Google Maps Location Photos: 21
 

Wij gaan verder door het Westen van Namibië….