14- 22 mei 2013
Nadat we de woestijn uit kwamen hadden we de smaak van het wildkamperen helemaal te pakken. We waren onderweg naar de kust aan de oostkant, daarvoor moesten we een groot deel van het land doorkruisen. Lange stukken weg waar we weinig mensen tegenkwamen. We passeerden een flink aantal checkpoints. Ons Egyptische kenteken werd in een schriftje geschreven, sommigen wilden ook het paspoort ziet maar helaas, dat konden ze niet lezen… Grote hilariteit ontstond bij de auto van Ben: waar is de chauffeur?! Ben reed zonder bijrijder, in een Engelse auto.
Toen de zon begon te zakken besloten we een slaapplek te zoeken. We lieten de bandenspanning zakken en begaven ons op het zachte zand, op weg naar een mooi en beschut plekje tegen een duinflank. Vrij kamperen is hier toegestaan, volgens de bedoeienen is de woestijn van iedereen (mens en dier) dus iedereen zorgt er voor en geniet er ook van, een mooie instelling!
El Qasr en Bir Mubaris Saqr
Onderweg bezochten we verschillende bijzondere plekken. El Qasr was de middelseeuwse hoofdstad van de oase van Dakhla en is gebouwd op een Romeinse nederzetting. Een klein deel van deze stad staat nog overeind en er wonen nog een aantal mensen.
Bir Mubaris Saqr wordt ook wel de dodenstad genoemd, hier staan zes graftombes opgesteld. Op dit moment zijn er twee graven opengesteld voor publiek en er wordt door Franse onderzoekers meer opgegraven. Wij waren onder de indruk van de verscheidenheid aan kleuren in de muurschilderingen.
We reden verder, het landschap werd steeds vlakker, af en toe onderbroken door een checkpoint. Met hoge snelheid passeerde ons een volgeladen vrachtwagen, onze ramen rammelden er flink van. Ben reed vlak achter ons. De vrachtwagen had voor hem grotere gevolgen: met een grote boog vloog zijn daktent door de lucht, gevolgd door een afgebroken dakdrager, de zandplaten en zijn kite uitrusting. Gelukkig konden we alles door middel van een noodreparatie weer op zijn dak vastzetten maar de schrik zat er behoorlijk in!
Luxor
Hoewel Luxor een vrij grote stad is was de sfeer erg gemoedelijk. Het verkeer werd voor een groot deel gevormd door ezeltjes die volgeladen karren voorttrokken. De met leem afgesmeerde huisjes gaven aan hoe eenvoudig de mensen hier leven. Dankzij de aanwezigheid van de Nijl is dit een zeer vruchtbaar gebied met een rijke variatie aan bloemen en planten. Onder de beschutting van de bomen zaten mannen met lange jurken en tulband om hun hoofd te genieten van hun Shisha terwijl ze naar ons zwaaide en ons welkom heette. De kinderen reageerden ook erg enthousiast en een enkeling probeerde op onze sidebar te springen om zo een stukje mee te kunnen liften. Zon stoere auto zien ze tenslotte niet iedere dag!
Valley of the Queens en Karnak tempel
De Vallei der Koninginnen is een begraafplaats van het Nieuwe koninkrijk uit het Oude Egypte. Er liggen hier voornamelijk koninginnen en kinderen maar ook edelen uit het Nieuwe Rijk hadden hier een gedeelte voor hun eigen graven. Een aantal graven waren opengesteld voor publiek. De mummies zijn inmiddels overgebracht naar diverse musea maar de indrukwekkende schilderingen waren te zien. Gelukkig is er veel bewaard gebleven van deze oude afbeeldingen waarbij vooral de kleurintensiteit opvallend was.
Het Karnak tempelcomplex is in de eerste plaats bijzonder vanwege haar grootte. Ruim 2000 jaar lang hebben farao’s hun aandeel gehad aan de bouw van dit complex door oa obelixen te plaatsen. Het was het intellectuele centrum van Egypte en een religieuze thuishaven. Bij de ingang staat een enorm beeld van farao Ramses II die de wacht houdt. In het complex zijn veel bouwwerken gewijd aan de god Amon. Toen deze grootheid bevorderd werd tot staatsgod was Karnak al snel het belangrijkste centrum van religie in Egypte. In het midden van de tempel bevond zich de imposante Hypostyzaal, met enorm hoge zuilen en obelisken. De tempel is voorzien van vele ingegraveerde voorstellingen.
Via verschillende landweggetjes verlieten wij Luxor waarna we weer omgeven werden door zand in verschillende kleurstellingen. Het gele zand werd roder van kleur, zwarte zandbergen verschenen en maakte vervolgens plaats voor grove rotspartijen waar de weg doorheen kronkelde naar het oosten, richting de kust.
El Quisier en duiken
Aan de turkoois blauwe zee (vreemd genoeg de RODE Zee genoemd) en het zachte witte zand van El Quisier troffen we de ouders van Ray die ons kwamen opzoeken en ons trakteerde op een zeer luxe hotel. We genoten van de vele zwembaden, de grote en schone kamer, de heerlijk warme douche en het lekkere eten. We maakten een aantal bootduiken en tijdens het snorkelen zagen we gigantisch grote schildpadden. Prachtige grote koralen en vele gekleurde vissen troffen we tijdens het duiken aan.
Het waren erg gezellige dagen waarna wij richting Aswan reden om van daar de overtocht naar Sudan te maken.
Foto album West – Oost:
Op naar het zuiden van Egypte….