14 – 19 januari 2014
Vanaf Namibië waren we in de buurt, slechts 700 km wat 2 dagen rijden betekende dus besloten we alsnog de oversteek te maken naar Botswana. Moremi National Park en de Okavanga Delta stonden al heel lang op ons verlanglijstje om te bezoeken. Waarom Moremi met vooral modder en veel wilde olifanten? Gewoon omdat het spannend en leuk is!
Een schildpad en een verkleurmannetje (Afrikaans voor kameleon) kropen langzaam over de weg, gelukkig konden wij ze nog net ontwijken. Aan beide zijden groen en wat koeien en paarden die onverwachts overstaken maar verder een vrij lange en saaie asfalt weg. Dit was de route vanaf de grens via Ghanzi naar Maun. Vele witte vlindertjes vergezelden ons maar kwamen ons ook als sneeuwvlokjes tegemoet. Helaas konden we ze niet allemaal ontwijken en vingen we er heel wat op in de koplampen, de grill en op de voorruit. Toen wij bij zonsondergang genoten van een drankje bleek dat de nachtvlinders daar ook wel trek in hadden, de wijn was populair. Als dronken torren vlogen ze rond, velen hadden duidelijk moeite met het vinden van hun balans nadat ze een slok uit het glas hadden genomen. Al snel werd duidelijk dat niet alleen de wijn in de smaak viel maar ook de tomaat en spicy lemon chutney vonden ze erg lekker. Binnen korte tijd hadden we tientallen vlinders rond de tafel en op ons bord, het was een waar vlinderfeestje. Maun bleek een levendig stadje te zijn en hoewel het na Gaborone de grootste stad van Botswana was viel de omvang ervan wel mee. Vanaf hier werd alles geregeld rondom de Okavanga en Moremi.
Vlucht over de Okavanga
Wat een geweldige ervaring! In een klein – 3 persoons- Chessna vliegtuigje 150 meter zwevend boven de Okavanga Delta, het grootste delta gebied van Afrika. Wat een prachtige uitzichten en rijke kleurschakeringen in de begroeiing en de ondergelopen graslanden. Zowel loofbomen als palmbomen stonden trots in het landschap en in het gras was de weerschijn van gele en rode bloemetjes te onderscheiden. We vlogen precies tussen twee dikke regenwolken door, erachter scheen de zon.
Een regenboog tekende zich af aan het grensgebied. De mooie volle witte wolken staken helder af tegen de stralend blauwe hemel en beiden werden weerkaatst in het water waardoor het leek alsof het water een eindeloze diepte had. Stadig werden we gevolgd door een klein zwart vliegtuigje: onze schaduw werd geprojecteerd op het graslandschap. Giraffen, impala’s en buffels graasden wat langs de waterkant. Hippo’s lagen te badderen en een aantal olifanten slobberden fris water op met hun lange slurf.
Op sommige stukken was de looproute van de dieren duidelijk te zien in het gras. Wegen ontbraken in dit moerasgebied. De meanderende riviertjes vormden mooie structuren in het landschap en kwamen samen in poeltjes, het water glinsterde in de zon door het gras. Paul en Catharina, ontzettend bedankt voor dit geweldige verjaardagskado, we hebben er enorm van genoten!
De zon ging onder en scheen haar dieprode stralen op de dikke witte wolken waardoor er een prachtig kleurenschouwspel ontstond. De zon maakte plaats voor de volle maan en samen met de vele sterren verlichtte zij de hemel.
Moremi National Park
De banden glibberden door de modder, voorzichtig zoekend naar het juiste spoor om vervolgens weer op het vertrouwde zandpad terecht te komen maar niet voor lang, de volgende grote plas diende zich al aan. Gelukkig viel de diepte hier mee maar de stank van het stilstaande water kwam diep in onze neuzen terecht, niet echt aangenaam. De auto helde plotseling steil over, de rechterwielen verloren even hun grip en kwamen in een kuil in de plas terecht. Hoe lang zouden onze zenuwen deze modderpad-safari vol kunnen houden? Dit was best spannend. Ray had er echter alle vertrouwen in dat het goed kwam en Ibex vond zijn balans weer terug om vervolgens rustig voort te kabbelden in de plas. De detours in de weg brachten niet echt veel uitkomst, nu moesten we kiezen welke van de vier plassen we het beste konden nemen. Rechtdoor leek het gemakkelijkst maar was wel het langste, de meest linker was klein maar dan moesten we wel midden in de plas de hoek om, de middelste was waarschijnlijk het diepste en hier zwom moeder eend met haar kleintjes rond. We besloten de rechter te nemen, iets de hoek om maar redelijk overzichtelijk. Lage gearing, difflocks aan en rustig door het water maar wel vaart blijven houden, zo doorwaadden wij vele diepe plassen hier in Moremi maar gelukkig hielden we droge voeten dus alles viel mee. Een deel van de route die we namen was ons eigenlijk afgeraden maar de nieuwsgierigheid overwon, we konden altijd nog terug. We hadden al verschillende verhalen gehoord van mensen die tot wel 20 uur vastgestaan hadden in dit park terwijl het maar bleef regenen en het water en de modder toenam. Bij ons bleef het gelukkig droog en met temperaturen van rond de 40 graden was het best warm.
Talloze vlindertjes fladderden rond het water of namen een bad. Impala’s stopten met drinken om ons door te laten, de grote zwarte bromvogels hielden even hun rood omrande snavels terwijl ze naar ons keken. Zazu de hornbill vogel poseerde even voor de camera. We namen een afslag en het modderpad ging over in een zanderig graslandschap. Hoe verder we kwamen hoe hoger het gras werd, door de openstaande ramen belandde de graspollen regelmatig op onze schoot en lag de motorkap bezaaid. Dit was wel even wat anders dan de keurig aangelegde paden in Zuid Afrika. De kleine yellow baboons speelden in het gras terwijl de groten vanaf de boom toekeken.
Hoewel we de tracks in het gras volgden gaf de kaart aan dat we al geruime tijd door moerasland reden, het werd dus vanaf nu extra oppassen. We hadden echter niet verwacht dat dit met inwoners te maken had, dreigend stak de hippo zijn kop uit het water en sperde zijn bek wijdt open. Terwijl wij dit probeerden te fotograferen en niet direct aanstalten maakten om te vertrekken kwam hij dreigend op ons afgezwommen. Ondertussen hield hij zijn vrouw en kind goed in de gaten, hen wilde hij tenslotte goed beschermen. We reden een stukje verder maar hielden daarna weer stil. Dreigend en grommend klom het enorme nijlpaard een stukje de kant op. Een stuk of tien andere hippo reuzen kwamen op het tumult af. Ze gromden en bromden nog voordat ze wisten wat er eigenlijk aan de hand was. We besloten ze verder maar met rust te laten en reden weer door.
De kameelpeerden kwamen net boven het gras uit en knabbelden aan de blaadjes van de bomen. De kleintjes speelden met de lange grassprieten. In de schaduw vonden we een mooi plekje om even te pauzeren en de auto wat af te laten koelen. Plotseling werden we opgeschrikt door brekende takken, verdiept in een woordspelletje hadden we de grote olifant niet aan horen komen en nu stond hij op slechts zes meter afstand hard aan een boom te rukken. Toen wij de motor startte schrok hij zich en hoedje en verdween. Hij bleek echter niet alleen te zijn, de komende drie kilometer kwamen we meer dan 200 olifanten tegen! Grote en kleine, vriendelijke en stoer dreigende. We hadden geen tijd om foto’s te maken, voorzichtig manoeuvreerden wij ons tussen de enorme dieren door waarbij we ze goed in de gaten probeerden te houden om ze vooral niet in de weg te zitten want daar hielden ze niet zo van tenslotte.
Bij een modderplas stonden drie kleine olifantjes lekker met elkaar te ravotten. Ze sproeiden elkaar nat en stampte met hun grote voeten in het water. Ze stoeiden met hun slurfjes en doken onderwater. Vrolijk kwamen er nog een aantal aangerend, zij wilden ook graag meedoen. Al snel werden ze opgenomen in het spel en hadden ze allemaal veel plezier. De groteren deden het rustig aan maar genoten ook van het water.
Met een hoop olifanten getrompetter sloten wij onze olifantendag af, we waren vandaag ruim 300 van deze fantastische maar ook wel spannende dieren tegengekomen. Modder en olifanten: Moremi was geslaagd!
Foto album Okavanga Delta:
Foto album Moremi: