Zuid Afrika – Wildcoast

5 – 10 Mei 2015
Nummer 62: Voorlopig onze laatste grensovergang voordat we weer naar Nederland gaan, toch wel een beetje een vreemd en dubbel gevoel.

t2 Transkei_012Zalm roze en biggetjes roze naast mint groen en turquoise, een bijzondere kleurencombinatie van de rondavels die over het groene landschap verspreid lagen.Overal waren mensen en reed verkeer, dit was wel weer even wennen na de rust in Lesotho Hoewel het dorpje bij ons niet eens op de kaart voorkwam was het vooral in Flagstaff erg druk: tientallen mini busjes en touring cars trokken de aandacht in de hoop op passagiers. De marktkraampjes waren overbezet met groenten en fruit maar ook elektronica en kleding werd te koop aangeboden. De handelaren die geen kraam hadden kunnen bemachtigen boden hun waren vanuit de achterklep van de auto aan. t2 Transkei_085Een grote stoet kinderen in uniform had zojuist vrij gekregen van school en was nu onderweg naar huis. Gedurende vrijwel de gehele route langs de wildcoast hoorden we met een luide kreet ‘sweeeeeeet!’ en hielden zowel de vrouwen als de kinderen hun handen op. Opvallend was dat de mannen nooit iets vroegen, zij groetten uitsluitend.

Transkei
We reden door de Transkei in de buurt van Mthatha, de geboortestreek van Nelson Mandela. Wij koersden richting de zee, naar de Wild Coast. Het landschap varieerde van heuvelachtig graslandschap tot een jungle-achtig bosrijk t2 Transkei_056rotsgebied met talloze verschillende plantensoorten. ’s Nachts werden we opgeschrikt door een vervetaapje die onze daktent als stop-over gebruikte tijdens zijn boom klimactie en met een grote plof op het dak terecht kwam. Verderop werd het landschap opener en zanderiger, in de verte zagen wij een glimp van de oceaan opdoemen. Kleine geitjes, kalfjes en biggetjes verzamelden zich op de weg die niet meer was dan een zandpad. Hoewel de meeste toeristen de hoofdweg namen konden wij het weer niet laten om de grondpaadjes te kiezen.

t2 Transkei_089Een oudere dame schuifelde de berg op, ze had nog een aardige klim te gaan waarop wij halthielden en de dame een lift aanboden. Dankbaar stapte ze achterin en begon een heel verhaal maar omdat wij de lokale taal niet machtig waren verstonden wij er niets van. Met gebarentaal probeerden wij met haar te communiceren waarop ze luider sprak maar het voor ons niet duidelijker werd. Wij passeerden het eerste dorp maar zij maakte geen aanstalten tot stoppen, ze wees vooruit. Een stuk verder startte ze wederom een heel verhaal waar wij geen touw aan vast konden knopen. Gelukkig bood de politie agente uitkomst en diende als tolk, de dame moest in het eerste dorp zijn, we waren inmiddels al te ver. Gelukkig was het heuvelafwaarts. Nog snel stak ze een hand op maar daarna zette de vrouw het op een lopen zodra ze de auto verlaten had.

t2 Transkei_015Een grote variëteit aan stammen had zich verzameld in dit gebied. Een mix van verschillende huidkleuren van diepzwart tot roodbruin en andere vormen van gezicht waren kenmerkend voor dit gebied. Blanke Afrikaners ontbraken echter bijna volledig, met uitzondering van de beheerders van de lodges en campsites langs de kust. Met een enorme bos sprokkeltakken en gras op haar hoofd liep de vrouw over het pad. Behendig bewoog ze met haar schouders om de balans op haar hoofd te bewaren terwijl ze de kuilen in de weg overstak. Ondertussen was ze druk in de weer met haar mobiele telefoon, snel toetste ze een sms bericht zonder zich druk te maken over de grote zware vracht en het lastig begaanbare pad. Een mooie combinatie van twee werelden.

t2 Transkei_021Plotseling hield het pad op en stroomde de rivier over de weg. De aansluiting met de brug was weggeslagen. Wij doorwaadde het water waarbij de onderkant van de auto weer wat schoongespoeld werd. Verderop had de rivier en het regenwater diepe sporen achtergelaten op de route, diepe geulen in de steile hellingen waren het gevolg. Deze weg zou in een heftige regenperiode een ware uitdaging kunnen vormen.

Vanaf de heuvel hadden we een prachtig uitzicht op de oceaan. Strak blauw lag de zee voor ons, vlak voordat de golven omsloegen en schuimende witte koppen vertoonde kleurde het water helder ijsblauw. t2 Transkei_027De golven sloegen tegen de zwarte rotsen of kropen bij het lichtbruine zand het strandje op. Het strand werd omzoomd door een jungle-bush, vele tinten groen manifesteerden zich in de rijke plantengroei. Een helderblauwe lucht met hier en daar wat schapenwolkjes maakten het kleurenspel compleet. Vanaf een andere baai rolden de golven over de bruine rotsen, de stenen waren inmiddels rond afgesleten door de kracht van de zee. Het was bijzonder om te zien dat iedere baai en inham zijn eigen sfeer bezat maar overal bulderde de zee en kwam de zilte geur ons tegemoet terwijl de wind het zand over het strand blies.

t3 Hole in the wall_011Hole in the wall
Fier stond de rots in de branding van de zee. Het water perste zich met grote kracht door de opening en had een rond gat gevormd in de berg. Op het moment dat de zee zich terugtrok kregen wij even de gelegenheid om de achterliggende Indische Oceaan te zien. Verderop kolkte het water als in een kookpot en maakte draaiende bewegingen voordat hij zich weer terugtrok. Een indrukwekkend samenspel van water en rotsen waar niet alleen wij van genoten maar ook de koeien op het strand.

t3 Hole in the wall_044Dauwdruppels glinsterden op het ragfijne web van de rupsencocons, binnenin waren de rupsen druk in de weer om hun huis te vervolmaken voordat ze de plek later in het seizoen als vlinders zouden verlaten. Plotseling hield de weg op, het veerpontje kwam onze kant op. Het was maar een korte oversteek maar de rivier was toch iets te diep om zomaar door te rijden. Onze IbeX kreeg volop aandacht, terwijl de ene groep mensen de indrukwekkende route op de kaart bestudeerde keken anderen vol verbazing naar binnen. Verschillende klik-klanken volgden elkaar snel op, onze auto was het onderwerp van een levendig gesprek in de lokale Xhosa taal. Ze hadden toch duidelijk gezien dat Wendy uitgestapt was om foto’s te nemen. Ondertussen reed de auto behoedzaam de ferry op, ‘dit was vast magie’ zagen wij ze denken. Toen ontdekten zij het geheim: dit was een left-hand-site gestuurde auto, iets wat ze nog niet zo vaak gezien hadden.

De wildcoast, een stukje Zuid-Afrika met een hele eigen sfeer. Hoewel het wel iets weg had van Kwazulu-Natal deed dit deel ons eigenlijk meer denken aan Mozambique dan aan andere gebieden van zuid-Afrika. Bijzonder om wederom te ervaren hoeveel verschillende soorten natuur, mensen en culturen zich in een land bevonden.

Foto album Zuid-Afrika Wildcoast:

Zuid Afrika Wildcoast
Zuid Afrika Wildcoastmei 6, 2015Photos: 21
 

Wij trekken verder naar het Zuid Afrikaanse Karoo….