Zuid Afrika – Kruger NP

31 Oktober – 8 November 2014
Het was een behoorlijke lange rit vanuit Johannesburg, ongeveer 600 km. De route voerde ons naar de provincie limpopo in het uiterst noord-oosten van Zuid Afrika. Niet ver van het 3-landen punt waar Zimbabwe, Mozambique en Zuid Afrika bij elkaar kwamen. De omgeving werd heuvelachtiger, hier en daar verscheen een rots aan de horizon. Het gele gras werd opgefleurd door bomen met fris groene blaadjes. De paarse bloesem van de Jacaranda boom gaf een echt lentegevoel. Verderop in het noorden zagen we vrouwen gekleed in kleurrijke traditionele omslagdoeken, hun kindje in een draagdoek op de rug. Met de kleine hutten, de padstals (verkoopkraampjes) en het vee op de weg realiseerden wij ons dat we echt weer terug waren in Afrika.

Punda Maria
De kleine pumba stond op wacht, vlak achter de poort. Zijn vrouwtje keek op iets grotere afstand toe. De giraf knabbelde aan de blaadjes terwijl een mooie kudu vlak langs hem rende om nog snel voor ons over te steken. t2 Shingwedzi_056De gazelles maakten geen aanstalten om te vertrekken en keken ons na met hun grote ronde bruine ogen. Een grote grijze olifant liep rond, de acaciatak hing half uit zijn mond. Verderop een andere eenzame olifantenbul, ze hadden elkaar nog niet gezien. Opgetogen keken wij elkaar aan: slechts 10 minuten geleden reden we het Krugerpark in en nu al waren we allerlei verschillende dieren tegengekomen. Op de campsite zette wij ons mini tentje op en terwijl de zon langzaam onderging genoten wij van de zwoele lenteavond, het eten geurde heerlijk op de barbecue.

Een aantal olifanten stond te drinken bij de waterpoel, een kleintje deed voorzichtig wat stappen naar voren en spetterde met zijn slurf in het water. Hiermee daagde hij duidelijk zijn vriendinnetje uit. t1 Punda Maria_078De grote hippo lag op nog geen twee meter afstand te badderen en ter waarschuwing sperde hij zijn bek wijd open en liet een donker gegrom horen. De olifantjes trokken zich echter niets aan van die stoerdoenerij. Voorzichtig liet het olifantje zich onder water zakken. Toen hij weer boven kwam was zijn huid diep grijs gekleurd. liefdevol sloeg hij zijn slurf om die van zijn vriendinnetje heen en wreef hem langs haar slagtanden. Samen spetterden ze elkaar nat en doken onderwater. Wat mopperend zocht de hippo een rustiger plekje iets verderop in de plas.

Grote stukken grond waren zwartgeblakerd, gelukkig geen vuur ongelukje in dit zeer dorre gebied maar een bewuste actie in het kader van natuuronderhoud. Enerzijds om een einde te maken aan het droge en zeer brandbare gras maar anderzijds ook om het gebied weer vruchtbaarder te maken en van verse groene blaadjes te voorzien. De Nyala familie knabbelde graag aan de jonge struikjes. t5 Skukuza camp_228De man donker grijs-bruin met lichte voeten en een indrukwekkend gewei, de vrouw lichter van kleur maar allebei met de kenmerkende witte dwarsstrepen. Een grote groep buffels verzamelde zich bij de rivier, zeker 50 van deze indrukwekkende dieren hadden zich voorgenomen om een duikje te nemen in het frisse water maar helaas, de rivier stond helemaal droog. Teleurgesteld keerden ze zich weer om, op zoek naar een andere plek.

De olifanten hadden wel water gevonden, hun grote slagtanden sloegen tegen de betonnen rand van het hoge bassin. De kleintjes gingen op hun tenen staan en reikten met hun slurfjes omhoog maar helaas, de rand was veel te hoog. Om de dieren niet te storen bij het drinken hadden we de motor afgezet, we stonden tenslotte nog geen 10 meter van de enorme olifanten af. Op het moment dat we weer wilden starten liet de motor een kort brommend geluid horen en daarna helemaal niets meer. t1 Punda Maria_039Bij het herstarten bleef zelfs het brommende geluid achterwege, de auto was niet van plan om te starten, de accu was helemaal leeg. Stonden we dan, op een klein zijweggetje, vlakbij de olifanten… Nog even probeerde Ray de auto aan te duwen terwijl Wendy de reactie van de olifanten in de gaten hield, in dit gebied was het tenslotte streng verboden om ‘uit je kar te klimmen’. Zou dit ons kampplekje voor vanavond worden? Op dat moment kwam er een bestelbusje langs. Een hulpstart met startkabels zag de man niet zitten maar hij wilde ons wel een klein duwtje geven met zijn bullbar. Voorzichtig pushte hij ons vooruit, de olifanten keken vol verbazing toe. De motor sloeg weer aan, opgelucht haalden we adem. De tussenstops werden korter, we durfden de motor niet meer af te zetten en toen de auto ook nog begon te piepen, het alarm aansloeg en alle lampjes uitvielen besloten we zo snel mogelijk naar de campsite te gaan voordat de accu het helemaal begaf.

Shingwedzi
De accu kreeg die nacht een plaatsje aan de oplader bij de garage in het park, het vermoeden rees dat de dynamo het t2 Shingwedzi_011begeven had en daarom de accu niet meer opgeladen werd. Toen de batterij weer vol geladen was konden wij weer op pad voor de volgende game drive. Wederom kwamen we een grote groep buffels tegen. Eentje stond een beetje achteraf en keek wat sip, hij was duidelijk niet blij met het feit dat zijn horens erg a-symmetrisch waren waardoor hij een wat clownesk uiterlijk had gekregen en het hem aan vriendjes ontbrak.

t2 Shingwedzi_020Een groep zebra’s stak de weg over. Hun zwarte, witte en bruine strepen liepen over de buik door, de zebra’s die we gisteren gezien hadden waren zwart wit gestreept met een hele witte buik. Verder viel er weinig te beleven op dit paadje, we besloten ons geluk te beproeven op de ‘Tropic of Capricorn loop’ die zigzag over de Steenbokskeerkring kronkelde. Niet alleen wij maar ook de hartenbeesten, grote groepen gnoes, zebra’s, buffels en olifanten verzamelden zich rondom dit pad. Baby hartenbeestjes huppelden rond samen met de impala’s, de kudu’s keken toe. Een paar pumba’s kwamen aangerend en verderop stapten de struisvogels parmantig voorbij.

Hoewel wij het geweldig vonden om hier naar te kijken begon de auto weer te mopperen, we waren inmiddels alweer drie uur onderweg en het vermogen in de accu begon het einde te naderen. t3 Tsensze_013De dieren keken verschrikt op toen het alarm aansloeg, even later vielen alle lichtjes op het dashboard weer uit. Puffend en schokkend slaagden we er NET in om de volgende campsite in de bush te bereiken. Omdat hier geen 220V stroom aanwezig was mocht de accu aan het solar paneel en zat er verder niets anders op dan wachten tot het weer opgeladen was. Ondertussen vermaakten wij ons met de nieuwsgierige hornbills en de mooie uiltjes in de boom terwijl een bijdehand eekhoorntje in de auto sprong om vervolgens zijn nootjes voorraad binnen op te peuzelen. Overal vonden we schilletjes van nootjes en afdrukken van kleine eekhoornpootjes.

Tsendze
Helaas bleek het solar paneel niet genoeg t5 Skukuza camp_231vermogen te hebben om de batterij weer op te laden maar Roger – de super behulpzame kampbeheerder- stelde voor om de accu naar het verderop gelegen lodges complex te brengen waar wel stroom was. De volgende ochtend verlieten we de sfeervolle campsite. De accu nog steeds slechts gedeeltelijk opgeladen dus hadden we maar een beperkte rijtijd. Een rit naar de garage in het buiten het park gelegen Phalaborwa lag voor ons.

We snelden door het park, ondertussen de overstekende olifanten en zebra’s ontwijkend. Flits! Oom agent hield ons aan, oeps.. een snelheidsbekeuring. Toen de man onze benauwde t5 Skukuza camp_008gezichten zag begreep hij onze lastige situatie en liet ons gaan nadat we beloofden goed op de dieren te letten en voorrang te geven, zij waren tenslotte de hoofdbewoners van het Kruger. Wij brachten de gehele dag door in de garage. Al snel bleek de regulator kapot te zijn waardoor de dynamo de accu niet op kon laden. Verderop in het stadje was gelukkig een nieuwe regulator op voorraad waardoor met veel gesleutel alles toch diezelfde dag nog gerepareerd kon worden. ‘De Kaap was weer Hollands!’ (Afrikaanse uitdrukking voor: ‘alles is weer in orde’).

Balule
Voor de Balule campsite moesten we ons melden bij het Olifants Camp. Een halfuurtje voor sluitingstijd kwamen we aan, een enorme rij wachtenden voor ons bij de receptie balie. Toen wij eindelijk aan de beurt waren was het donker buiten, de gate gesloten en mochten wij niet meer zelfstandig naar t4 Balule Rest_083Balule rijden, mede omdat de rechtstreekse route afgesloten was vanwege een gebroken brugdek. We mochten uitsluitend onder escortbegeleiding – waarvoor we flink moesten betalen – die kant op. Na flink gemopper van onze kant begrepen we dat we geen keuze hadden, de garage dag had gewoon lang geduurd. Veel konijntjes huppelden over de weg, deze zagen we overdag eigenlijk nooit. Ook de leeuwin profiteerde van de rust en lag heerlijk op het warme asfalt en stoorde zich niet aan ons toen we voorzichtig langs reden.

’s Ochtends werden we gewekt door een uitgebreid vogelconcert. ln de verte hoorden we leeuwen brullen. Een eenzaam duikertje knabbelde wat aan het gras. Kleine girafjes kopieerden het gedrag t4 Balule Rest_068van hun moeder maar hoezeer ze hun nek ook uitrekten, het bovenste groene topje van de struik konden ze niet bereiken. De grote apenbaas zat lekker op de dikke tak en keek vanaf die hoogte naar de rest van zijn groep. Een aantal zaten ontspannen te vlooien, de kleintjes huppelden rond en een ander had een heerlijk snackje gevonden. Met beide voorpoten omklemde hij een bosje paarse bloemetjes en nam genietend een hapje. De hippo’s hoorden we grappen en grollen vanuit de rivier.

Anders dan een aantal van hen zich nauwelijks boven het water vertoonden genoot een enorme hippo lekker van het zonnetje op de kant, t4 Balule Rest_167het enige wat af en toe bewoog was zijn kleine staartje. 

Verderop verzamelden olifanten en gazelles zich bij de droge rivierbedding. Een groepje giraffen stak op hun gemak de weg over. Vier volwassen leeuwen lagen te luieren in de bosjes. Twee kleine welpjes gingen op onderzoek uit. Hun tante hield ze goed in de gaten en toen werd ook vader wakker, hij rekte zich uit, schudde zijn manen en keek waar de kleintjes naartoe gingen. Hun jonge wiebelpoten bracht ze echter niet heel ver weg.

t4 Balule Rest_014Satara
De gnoes en de waterbokken graasden gemoedelijk naast elkaar terwijl de aapjes toekeken. De zebra’s waren samen met de giraffen en de buffels hadden vriendschap gesloten met de impala’s. Het was opvallend hoeveel verschillende dierengroepen hier tezamen kwamen. De impala schrok zich echter een hoedje toen de schildpad vlak naast hem uit het gras tevoorschijn kwam. Met vier poten tegelijk sprong hij in de lucht.

Wij speurden verder, het was lastig zoeken in het hoge gele gras. Een oneffenheid in kleur of structuur kon een dier zijn maar bleek vaak een tak, een steen of een termietenheuvel. Ook hier hielden we even stil, was dat….. ja hoor: t5 Skukuza camp_120daar lag een stoere leeuw, zijn grote manenkraag was nu te zien. Even later strekte hij zijn poten en stond op. Na een grote geeuw sjokte hij op zijn gemak naar de volgende boom. Zijn broer was wakker geworden en ook hij sperde zijn bek open voor een grote geeuw waarna hij ook het plekje bij de volgende boom opzocht. Voor een derde keer werd het ritueel herhaald toen ook de derde stoere man opstond. Op een haast onzichtbaar plekje, op slechts een aantal meter van de weg verwijderd lagen drie leeuwen verstopt. Wederom bleek maar weer dat de dieren zich vaak dichterbij begaven dan het leek. In totaal kwamen wij 16 leeuwen tegen tijdens ons bezoek aan de Krugerwildtuin.

Verschillende rijk gekleurde vogels bevonden zich rondom de rivier. De aap zat aan de oever alsof ze de was aan het doen was terwijl de witte vogel met lange oranje poten op zoek ging naar visjes. t5 Skukuza camp_002De hippo lag temidden van de waterlelies en de lilac vogel keek vanuit de boom toe. Op zijn gemakje kwam de leguaan aanwandelen, hij trok zich niets aan van het geschreeuw van de lawaaivogel of de grote krokodil. Een grote roofvogel greep een klein vogeltje uit de lucht, de ouders reageerden verschrikt maar het was te laat, hun baby vormde de avondmaaltijd van de adelaar. Sierlijk maar vliegensvlug schoot de kat over de weg, er was niet eens tijd om een foto te maken maar toch hadden we het mooie vlekkenpatroon en de verfijnde kop van de serval kat duidelijk kunnen zien. Een bijzondere ontmoeting zo midden op de dag.

Skukuza
Het zuidelijke gebied werd groener, het aantal nyala’s en kudu’s nam toe. De hyena liep over de weg op ons af. t5 Skukuza camp_031De olifant rechts van ons had de hyena niet gezien en schrok zich rot toen hij het dier opmerkte. Zijn achterste twee poten vlogen in de lucht en zijn oren klapperden. Dit bracht weer een schrikreactie bij ons teweeg en de hyena liep lachend verder. Een aantal giraffen vormden een roadblock. De vorm van hun rug en lange nekken vormden een soort brug van rechts naar links over de weg.

Fel gekleurde hagedissen zochten hun pad tussen de struiken. Twee rhino’s stonden op grote afstand verstopt achter de bosjes. Voorzichtig deden ze een stapje in onze richting, en nog eentje. t5 Skukuza camp_282Uiteindelijk kwamen ze vlak achter de auto langs gewandeld, hun neuzen opgeheven, ze konden ons tenslotte beter ruiken dan zien. Het rhino toilet aan de andere kant van ons rook echter aantrekkelijker dus besloten ze daar nog wat in te wroeten voordat ze hun stempel daar achterlieten. Een groep apen in trance, het leek wel alsof ze diep in meditatie waren. Twee zaten tegenover elkaar, hun voeten tegen elkaar en de handen vast. Een ander hield zijn eigen voeten vast terwijl zijn poten uitgestrekt waren, een dromerige blik op zijn tenen gericht. Een uiltje deed even een oogje open maar dutte toen weer verder.

Olifantsbrug
Twee wilddogs liepen vlak voor het hek van de campsite langs, op zoek naar een lekkere snack. Even later liepen twee hyena’s langs, vermoedelijk met hetzelfde doel. t6 Krokodil brug_458In blauw blacklight was een klein schorpioentje op de boomstam te onderscheiden. Het gekraak van takken kondigde de volgende bezoeker aan: een enorme olifant. Toen hij vlakbij onze tent stond zagen we dat zijn schofthoogte ongeveer vier keer zo hoog was als ons tentje, dat zegt waarschijnlijk genoeg over het formaat van het dier maar ook van ons nieuwe verblijfplaatsje, de daktent was tenslotte nog steeds onderweg vanuit Argentinië.

Een grote tak sloeg op het dak van de caravan van de buurman, verderop belandde een afgebroken stuk naast de campingtafel. t5 Skukuza camp_190De kampeerders vlakbij de poort waren niet echt blij met het bezoek van de olifant. Angstig verstopte de vrouw zich achter haar man, hem ondertussen gebiedend het grote beest weg te sturen maar dit was tevergeefs. Het dier liet zich niet wegsturen voordat de blaadjes op waren en de boom gesloopt. De volgende ochtend vertrokken deze mensen als eerste, zo’n angstig avontuur wilden ze niet graag nogmaals beleven. De volgende olifant ging minder rigoureus te werk, nadat deze ons kampeerplekje bezocht had vertrok hij de bush in.

Op zijn gemakje fietste de man voorbij door het park. Achterop een mandje met proviand, een geweer op zijn rug tegen de dieven. t6 Krokodil brug_274De dikke buik van de leeuw stond echt op ploffen, het was duidelijk een stevige maaltijd geweest. Hijgend en uitgeput lag hij bij te komen. Verderop lag een karkas van een jong buffeltje, de hoorns en voorpoten staken omhoog, verder was er niet veel van het diertje over. De tweede leeuw hield het karkas goed in de gaten, net als de gieren die op het kadaver afgekomen waren.

Toen ook de jakhals een kijkje kwam nemen vertrouwde de leeuw het niet langer en sleepte zijn prooi dichter naar zich toe en begon er verder van te peuzelen. t6 Krokodil brug_082Inmiddels was de groep gieren enorm toegenomen, zeker 30 dieren in 3 verschillende soorten aasden op het vlees maar niemand durfde dichtbij de leeuwen te komen. Ze vochten samen om een restant stukje en terwijl ze daarmee bezig waren greep de jakhals het vlees en ging ermee vandoor. De leeuw at zuchtend en steunend door en hoewel hij echt propvol zat en zijn bek rood zag van het bloed wilde hij toch niets afstaan. Even liet hij zijn grote poot op het karkas rusten en keek wat rond om zowel zijn kaakspieren als zijn maag heel even tot rust te laten komen maar daarna begon het eetfestijn weer opnieuw en likte hij de ribben schoon.

t6 Krokodil brug_460Een groep van ongeveer 20 olifanten blokkeerden de weg, het stoere mannetje hield de wacht om te zorgen dat de moeders met de kleintjes veilig over konden steken. Terwijl de baby verstopt werd tussen de grote olifanten huppelde het 1 jarige kind tussen de grotere door. Zijn ene oog zat dicht, we vroegen ons af of het ontstoken was of dat hij blind was. Het leek hem echter niet te deren, vrolijk huppelde hij weer door. Verderop keek een drietal buffelmannen recht de auto in. Hun hoorns lagen in een keurige scheiding op hun hoofd terwijl de onderkaak een horizontale kauwbeweging maakte.

Berg en Dal
Een gevlekte hyena kwam recht op ons afrennen, lopend over de weg ging tenslotte een stuk gemakkelijker dan door het struikgewas. t7 Berg en Dal_023Wij parkeerden aan de zijkant om hem niet in de weg te staan en tegelijkertijd goed te kunnen bekijken. De giraffen keken vanaf grote hoogte toe. Met een gemiddelde beenlengte van 1.80 mtr waren ze langer dan de meeste mensen. Met hun tong van 53 cm lengte verslonden ze honderden ponden kleine groene blaadjes en dronken ze vele liters water per dag waarbij ze wijdbeens moesten staan om bij het water te kunnen.

Wederom kwamen we een groep rhino’s tegen, compleet met hun indrukwekkend hoorn op de neus. In tegenstelling tot de vorige keer toen we geen enkele neushoorn in het Krugerpark zagen kwamen we nu 21 van deze dieren tegen. t5 Skukuza camp_332Sinds 2008 zijn er al meer dan 3000 rhino’s vermoord om hun hoorn, 65% daarvan stierf in Kruger. In 2013 waren het er ruim 1000. De meeste slachtoffers vielen langs het grensgebied met Mozambique. Het 350km lange grensgebied is niet afgesloten en bied daarmee een gemakkelijke in- en uitgang voor stropers, ondanks de inzet en controle van een grote groep rangers. Vooral Azië (China) vormt een grote afzetmarkt en met een opbrengst van $ 360.000 per hoorn het meest lucratieve product ter wereld. De waarde van de hoorn ligt ver boven die van goud, platina en cocaïne.

De aanwezigheid van gieren geeft meestal als eerste aan dat er weer een rhino kadaver is maar vaak is het dan al te laat, de hoorn is verdwenen en de stropers ook. t5 Skukuza camp_339Op dit moment werkt men aan plannen voor een ‘Intensive Rhino Protection Zone’, een gebied ter grootte van 4000km2 (oftewel 1/5 van Kruger), in het zuidelijk deel van het park. Omsloten met hekken en bewaakt door middel van elektronica en rangers. Een aantal dieren zal verplaatst worden naar andere parken. Het is te hopen dat de stropers zich daarna niet verder op de olifanten en hun ivoor gaan concentreren, helaas wel een tendens die lijkt terug te keren nadat het een aantal jaren rustiger was rondom de slagtanden.

Mpumalanga
Huppelend met een wild slingerende slurf, een draaiende kop en flapperende oren zwaaiden moeder en baby olifant ons uit. Na een heerlijke week door het natuurreservaat reden we via Mpumalanga door een heuvelachtig gebied terug naar Johannesburg. Prachtige uitzichten over de bergen bij de Schoemanskloof, niet zo ruig als de Andesgebergten maar afwisselend rots en vol begroeiing. Met veel plezier dachten wij terug aan de fantastische week en de mooie ontmoetingen die wij hadden met de diertjes.

Foto album Kruger National Park:

Zuid Afrika Kruger national park
Zuid Afrika Kruger national parknov 1, 2014Google Maps Location Photos: 36
 

Wij gaan terug naar onze vrienden in Johannesburg en informeren hoe het met de verscheping van de auto gaat….