26 – 30 December 2014
Een regenachtige dag bracht ons in de zuidelijker gelegen hoofdstad van Zimbabwe: Harare. Hoewel we de grote steden meestal liever vermijden dan bezoeken moesten we nu wel. Het feit dat tot nu toe geen enkele pin- of creditcard automaat in Zimbabwe werkte voor onze kaarten had een aardig gat geslagen in onze cash voorraad dollars. Toch wilden we graag een klein voorraadje hebben voor de komende grensovergangen, alles moest tenslotte in US$ betaald worden.
Harare
Het was vrijdagavond en we hadden wel zin in een bezoek aan een kroeg. Op aanraden van de mensen bij het hostel namen we de taxi naar een cafeetje in de stad. Helaas, gesloten vandaag. 
De vriendelijke taxi chauffeur David vroeg wat rond en kreeg tips over andere plekken waar hij ons naartoe kon brengen. Omdat hij het niet helemaal kon vinden hield hij stil bij een groepje jonge dames om navraag te doen. Veel tijd om zijn vraag te stellen had hij echter niet. Een van de dames schoot direct de auto in en vroeg de chauffeur vooral snel te vertrekken. Even wierp ze hem een verleidelijke blik toe en herschikte haar boezem nadrukkelijk. David deed nog een poging om haar naar de weg te vragen waarop ze verschrikt achterom keek en hard begon te lachen, ze was niet in een lege taxi gestapt zoals ze gedacht had. Op het moment dat wij naast haar stilhielden was de prostituee net gesnapt door twee agenten. Terwijl de heren de andere twee meiden in de boeien sloegen zag zij kans te ontglippen door snel in de taxi te springen toen die naast haar stopte. Om de hoek stapte ze weer uit en zette het op een lopen, ons giechelend achterlatend. Hoewel wij de enige blanke toeristen waren hadden we een gezellige avond in de lokale bar waar we uiteindelijk terecht kwamen.
Het was druk bij het gemeentehuis om aangifte te doen van huwelijken, geboortes maar ook voor het registreren van vee. 
Brede lanen doorkruisten de stad, in het stadspark speelden de kinderen. Het leken haast cartoons die het bijbelverhaal vertelden. Heldere kleuren in een abstracte stijl sierden de wanden van het kerkje. Op de brede stoep lagen schoolboeken uitgestald maar ook lederen riemen en uiteraard tomaten en ui. In tegenstelling tot de andere plaatsen die we bezochten waren de supermarkten in Harare goed gevuld hoewel we $ 6,90 voor een potje Nutella en $ 8,50 voor koekjes wel wat duur vonden dus maar lieten liggen.
Hoge gebouwen in moderne stijl sierden Harare. Hier geen opeenstapeling van sombere grijze betonblokken uit de jaren ’70 maar glas en spiegel gebouwen in aparte vormen. Hiermee zag Harare er heel anders uit dan de meeste Afrikaanse steden die we tot nu toe gezien hadden. Ze maakten er een hele show van om de mensen zover te krijgen een ritje met de taxibus te maken. De muziek werd luider en het minibusje steeds voller, de binnen temperatuur steeg, de ramen besloegen. Net toen iedereen gesetteld was werden we gesommeerd weer uit te stappen om ons in het volgende gereedstaande busje te proppen die kort daarna vertrok.
Voor ons werd het tijd om Harare te verlaten en onze weg door Zimbabwe een stukje te vervolgen. We namen afscheid van George, de eigenaar van ‘It’s a small world backpackers’ en de jongste bewoonster Nina, een lief katje van slechts enkele weekjes oud.
Chiremba
Grote rotsblokken lagen verspreid over het landschap, verschillende huisjes en een kerk waren tussen de klippen gebouwd. De rotsen leken wat verdwaald en haast misplaatst in de omgeving, nergens in de buurt was een berg te bekennen. Plotseling hield de asfaltweg op, het zandpad leidde via de markt dwars door het dorp. 
Diepe plassen en kuilen doorkruisend zwaaiden we naar de verbaasde dorpsbewoners. Een onverwachte maar hele leuke route langs keurig aangelegde moestuintjes en vrolijke mensen. Een statig groepje mensen compleet in het wit gekleed stonden onder de grote boom in het veld. Voor hen een geknielde man met gevouwen handen, zijn blik gericht op de priester in het wit die zijn hand op het hoofd van de knielende man legde en het gebed uitsprak.
In de grote potten op een houtvuur werden maiskolven gekookt en later gegrild. Emmers gevuld met verse mango’s en tomaten werden langs de weg verkocht. Zodra er een bus stopte renden de verkopers op de bus af om hun etenswaren aan de passagiers te verkopen, een jongen hield zijn tray met frisdranken omhoog. De ramen werden opengeschoven en de verkoop was begonnen: armen hingen naar beneden wapperend met een bankbiljet. De verkopers probeerden het te pakken te krijgen in ruil voor hun waren, ongeacht of de passagier mango, mais of cola in gedachten had.
Terugblik Zimbabwe
Hoewel we erg wisselende verhalen gehoord hadden over Zimbabwe die lang niet allemaal even positief waren keken wij terug op een 
fijne tijd in een fantastisch mooi land met vriendelijke mensen. Regelmatig werden we gestopt door politie roadblocks maar ze waren allemaal even vriendelijk. Van het beruchte smeergeld hebben wij niets gemerkt, een vriendelijke groet en correcte papieren was alles wat ze wilden. Met een goed gevoel sloten we onze tocht door Zimbabwe af, wij waren blij dat we deze keer door dit land gereisd waren.
Foto album Zimbabwe Harare:
Wij steken door naar Mozambique….