15 februari 2015
Die nacht kwam het met bakken uit de lucht, bliksem scheerde over het land en even verderop klonk een harde donder. Het landschap veranderde in een waterballet, ons tentje werd natter en langzaam sijpelde het water ook de auto in. Dit alles weerhield ons er niet van om aan de volgende dag te beginnen, wij hadden tenslotte een afspraak met de diertjes van Mukuni Big 5 Safari’s!

Cheeta run
Wat gespannen voor de  wedstrijd liepen ze op en neer langs het hek. De spanning steeg toen de eerste cheeta mocht komen. ‘Drie, twee, een’: met een enorme vaart schoot de cheeta vooruit, achter het speeltje aan wat via de kabel voortgetrokken werd. Terug bij haar eerste honk werd ze beloond met een lekker stukje vlees. ‘Klaar voor de start… af!’ Het tweede dier zette haar sprint in en verbeterde met gemak de tijd van haar voorgangster. ‘One, two, three’: De derde cheeta rende in hoog tempo de 200mtr achter het speeltje aan. Zowel onze ogen als de camera kon haar nauwelijks bijhouden. Het gaf de dieren een heerlijk gevoel om dagelijks even kortstondig op hoog tempo te kunnen rennen. Van nature waren de cheeta’s echte sprinters, geen lange afstand renners.

Olifanten rit 
Statig kwamen ze aangewandeld, zes enorme olifanten. De matriarch -de vrouwelijk leider van de groep- nodigde Wendy uit om op haar rug plaats te nemen. Ray kreeg een plekje op de grootste mannelijke olifant. Deze Afrikaanse dieren waren nog een heel stuk groter dan de Aziatische olifanten waar wij eerder op gereden hadden. Vanaf grote hoogte hadden we een prachtig uitzicht over het Zambiaanse landschap, de tocht voerde door het bosrijke Mosi-oa-Tunya National Park. Onderweg kregen we uitleg over de leefgewoontes van de dieren. Tussendoor werd er regelmatig gestopt omdat de olifanten een lekker groen struikje tegenkwamen waar ze graag een hapje van namen, ze moesten toch aan hun 250kg voedsel komen voor de dag. Een tikje tegen de flanken was echter voldoende om de dieren weer verder te laten lopen. We leunden naar voren toen de olifanten bergopwaarts gingen en helden achterover toen ze de steile helling afgleden richting de greppel.

Ray’s olifant had nog maar een halve slagtand. Deze was uit voorzorg afgezaagd toen bleek dat hij in de lengte gespleten was, om te voorkomen dat de scheur verder zou gaan wat een pijnlijk gevolg voor het dier zou betekenen. De andere slagtand was hij al eerder kwijtgeraakt, afgebroken tijdens een spel als klein olifantje. Eenmaal afgebroken kwamen de slagtanden nooit meer terug. Dit in tegenstelling tot de kiezen, deze dieren wisselen maar liefst vier keer in hun leven van gebit. We kregen een goed zicht op de kiezen toen we de dieren na de tocht verwenden met wat snoepbrokjes. Een handje in de wijd opengesperde mond, een hondje werd opgepakt via de zachte slurf. Met wat getrompetter namen we afscheid van onze grote grijze vrienden, dank voor de mooie rit.

Wandelen met de leeuwen
Gemoedelijk lagen ze naast elkaar: broer en zus. De beginnende zwarte manen flankeerde de stoere mannen kop maar hun speelsheid verraadde de jonge leeftijd van de dieren. Ze waren allebei pas 24 maanden geleden hier in Mukuni geboren. De meeste dieren waren hier echter als wees naartoe gekomen, opgevangen om ze uit handen van stropers te houden. Op dit moment wordt er gewerkt aan een enorm terrein waar de dieren in de toekomst naartoe mogen. Vanaf dan moeten ze echter geheel voor zichzelf zorgen, nu krijgen ze een deel van hun voeding en indien noodzakelijk medische zorg. Tegen die tijd zullen de dieren echter wel gechipt worden voor nader onderzoek over hun reilen en zeilen.

De twee leeuwtjes waren wel in voor een speeluurtje, opgewekt huppelden ze ons vooruit richting het bos. Met een grote glimlach hielden wij de dieren bij de staart, de zachte haartjes van de pluim kriebelden onze handpalmen. Behendig klommen ze in de boom en rolden ze samen over het open veldje. Met hun grote voeten probeerden ze het waterflesje te pakken te krijgen wat een van de verzorgers ze speels had toegeworpen. Met een grote zucht ploften ze op de grond neer, tijd voor wat rust en een ontspannende aai. Even zakten de oogleden dicht van genot door de liefdevolle aanraking tussen ons en de leeuwen, wat een fantastische ervaring!

Knuffelen met de cheeta’s
Als grote huiskatten lagen ze te rollen, al snel stonden ze ons toe om niet alleen de rug maar ook de kop en de kin te aaien. Purrend van genot lieten de cheeta’s het geknuffel graag toe. Een grote lik over Ray’s hand als teken van genegenheid volgde.

Vroeger lieten we de hond uit in het duintje of op het strand, hier wandelden we met twee grote cheeta katten aan een lijntje door het bos. Hoewel het heel vertrouwd en veilig aanvoelde werd ons aangeraden steeds achter de dieren aan te lopen, zij waren de leiders. Niet wij gingen met de cheeta’s lopen maar de dieren namen ons mee voor een wandelingetje. Even hielden we stil bij een struikje, de apotheek van een van de dieren. Als ze pijn in haar buik had knabbelde ze graag wat aan de blaadjes als medicijn. De ander trapte per ongeluk in een mierennest, boos prikten de mieren in de grote kattenpoot waarop de cheeta met vier poten in de lucht vloog en maakte dat zij wegkwam van het nest.

Hoewel we na het gezamenlijke uitje nog ruimschoots de tijd kregen om met de cheeta’s te knuffelen kon dit moment voor ons eigenlijk niet lang genoeg duren, wat een geweldig mooie ervaring was dit! Het liefst hadden we de prachtige dieren meegenomen op reis maar helaas was er te weinig ruimte in de auto voor nog twee kattenmandjes en wilde dieren zijn nu eenmaal geen huisdieren. Met een dikke kus namen wij daarom afscheid van de lieve en mooie cheeta’s.

Baobab
Met een mooi uitzicht over de krater temidden van de Baobab campsite genoten wij tijdens de zonsondergang na van -wederom- een zeer bijzondere dag tijdens onze reis. De geweldige ontmoetingen met de dieren in Afrika blijft ons nog iedere keer fascineren!

Foto album Zambia Mukuni: 

Zambia Mukunijan 23, 2015Photos: 29