Zambia – Noord

31 Januari – 5 Februari 2015
Het uitstempelen in Tanzania was snel geregeld, in Zambia kostte het wat meer tijd. Omdat de douanier net vertrokken was werden we doorverwezen naar het volgende dorp voor onze paspoortstempels, Mbala lag 30 km verderop. Een wat oudere man nam zijn taak zeer serieus, stadig en met een keurig handschrift werden de verschillende boeken ingeschreven en onze visum sticker ingevuld. t2 Nsobe Game_186Hij gedroeg zich wat stijfjes en formeel maar zodra de formaliteiten geregeld waren hield de officier nog wat kletspraatjes met ons, de man had duidelijk geen haast. Uitgebreid beschreef hij de route naar het volgende dorp Mpulungu – 40 km verder – waar we onze carnet stempels voor de auto konden krijgen. Ook hier bleken de beambten net vertrokken te zijn maar nadat wij wat telefoon credit voor de portier gekocht hadden pleegde die wat telefoontjes en werden er twee officieren gehaald. De ene tekende het carnet terwijl de ander het formulier voor de roadtax uitprintte. Nadat alles weer geregeld was vertrokken we gezamenlijk, de heren terug naar de kroeg, wij naar de campsite.

Mpulungu
Van de heer in Mbala hadden we de tip gekregen van een mooie plek aan het meer, het zuidelijkste puntje van Lake Tanganyika. Aangezien de bewegwijzering ontbrak en ook onze Garmin deze plaats niet kende besloten we zelf op pad te gaan naar deze camping (die we overigens nooit gevonden hebben). t1 Mpulungu_001We volgden verschillende paadjes langs het meer waarbij we meerdere keren temidden van een groepje huisjes terecht kwamen. De bewoners staarden ons vol verbazing aan. De weggetjes langs de landbouwveldjes werden smaller, de gaten en geulen dieper, dit was niet echt bedoeld voor autoverkeer. Voetgangers met grote takkenbossen op hun hoofd en fietsen volgeladen met lange suikerrietstengels schoten snel aan de kant om ons door te laten. Strompelend kwam een oudere dame aan, op haar hoofd droeg ze een volle emmer met water. We besloten de dame voor te laten gaan, voorzichtig liep ze voetje voor voetje over de scherpe keien, zich excuserend voor het langzame tempo. Ze gebaarde naar haar pijnlijke blote voeten. Haar versleten kleding toonde aan dat deze mevrouw het waarschijnlijk niet al te breed had. Het paar schoenen dat Wendy achterin had staan kreeg al snel een nieuwe bestemming. Stralend nam de vrouw de schoenen in ontvangst en de dorpsbewoners die inmiddels ook aangekomen waren lieten hun blijk van waardering duidelijk zien, iedereen wilde Wendy de hand schudden om te bedanken.

Luapula Province
We besloten een detour te maken door het uiterste noord-westen van het land, vlak langs de grens met de Democratic Republic of Congo. Huizen gekleurd in de kleuren van de verschillende telefoon maatschappijen sierden de weg. Helder geel voor MTN, felrood voor Airtel en frisgroen voor Zamtel. t2 Luapula_012Er was een hoop drukte op de lokale markt waar niet alleen groente en fruit verkocht werd maar ook plastic emmers, schoenen en schooluniformen voor de kinderen. Kleine schoffies, niet veel ouder dan ons 2,5 jarige neefje Ralph speelden met elkaar langs de snelweg waar het verkeer met zo’n 80km per uur voorbij floot. Een meisje van een jaar of 5 droeg haar broertje van nog geen jaar oud op haar rug terwijl ze met haar vriendinnetjes speelde. Het was opvallend hoe weinig vee de mensen in dit gebied bezaten, slechts een enkele keer huppelde er een klein geitje langs of over de weg.

Hoewel we verwacht hadden dat deze detour geheel uit een gravelweg zou bestaan bleek dit maar ten dele juist te zijn. t2 Luapula_049De Chinezen waren druk bezig met hun project om de hoofdweg door deze provincie geheel te asfalteren. De beoogde 3 reisdagen werd dan ook drastisch ingekort tot 1 reisdag. Iets wat we overigens niet echt betreurden want hoewel het interessant was om dit gedeelte van Zambia te bezoeken was het niet echt spectaculair. Bovendien ontbrak het aan officiële campsites, helaas waren er ook geen wild kampeerplekjes te vinden, ieder stukje grond werd benut en bewoond of bebouwd.

Vlakbij de Congolese grens ontbrak het nog aan asfalt en moesten we de route vervolgen over een hobbelig gravelpad, dwars door diepe plassen. De huizen hadden hier een duidelijk andere opbouw dan we eerder tegen waren gekomen. De meeste woonplekken bestonden uit drie gebouwtjes. t2 Luapula_024De grootste bevatte meestal geen of kleine ramen, hier waren vermoedelijk de slaapplaatsen ondergebracht. De keuken annex eetruimte bevond zich in een overdekt buitenvertrek, omheind met een laag muurtje. Het kleinste gebouwtje bood plaats aan het toilet, soms wapperde er een lap textiel voor de ingang wat dienst deed als deur en om wat privacy te verkrijgen. De daken bestonden uit riet. Doordat de onderrand van het riet niet recht afgesneden was zoals we bijvoorbeeld in Tanzania tegenkwamen kregen de huisjes hier een beetje een nonchalante ‘piekhaar – uitstraling’. Vaak kwamen de daken van de huisjes overigens maar net boven het hoge helder groene gras uit. Kinderen zwaaiden, joelden en floten uitbundig als ze ons voorbij zagen komen. Een enkeling riep ‘Mzungu!’ waarop ook de volwassenen opkeken en onze zwaaiende groet beantwoorden.

t3 Samfya _006De zon begon te zakken en de maan wierp haar licht op het rustig kabbelende Bangweuli Lake. Talloze sterren sierden de hemel en op het strand van Samfya vonden we een heerlijk plekje waar we nog een extra dag doorbrachten.

 

 

Copperbelt
We hadden zo’n 700 km voor de boeg naar de volgende bestemming, Chimfunshi in de buurt van Chingola. We reden langs een prachtig moerasgebied vol waterlelies en uitgestrekte vlaktes. Snel stak er nog even een reebok over voordat wij de kilometers lange Mukukulu longbridge overgingen die ons aan de overkant van het moeras bracht. Enorme termietenheuvels stonden als kaarsen in het landschap verdeeld.

t1 Mpulungu_007Langs de weg werd van alles te koop aangeboden: grote zakken houtskool, versierde kalebassen die dienst konden doen als waterbak, rieten matten en bezems maar ook verse cantharellen, een heerlijke afwisseling op het tomaat en ui aanbod. Fladderende kippen met samengeknoopte poten werden in de lucht gehouden en nog een paar keer geschud om aandacht te trekken voor de verkoop. Een ander pakte de kip bij de vleugels beet en hield ze op de rug bijeen om gefladder te voorkomen. Sip liet de kip haar kop hangen, in afwachting van de pan waar ze ongetwijfeld in zou belanden.

Naarmate we verder in het noordwesten kwamen werd het steeds drukker en nam de kwaliteit van de weg aanzienlijk af. Smalle banen vol diepe gaten zorgden ervoor dat er regelmatig vreemde inhaalacties plaatsvonden wat de verkeersveiligheid niet echt ten goede kwam. Meerdere vrachtwagens lagen dan ook op hun zij in de greppel en auto’s ondersteboven naast de weg. De hipste (Zuid Afrikaanse?) winkelketens hadden zich in de nieuwe winkelcentra van in Ndola gevestigd. t1 Copperbelt_008Verzorgde etalages en moderne winkels met uitgebreide showrooms staken duidelijk af tegen de vertrouwde kleine kioskjes en marktstalletjes in het oude centrum van de stad. De stad voer duidelijk wel bij de goede opbrengsten uit de kopermijnen in dit gebied. Chingola vormde de mijnwerkersstad, hier nog geen luxe winkels hoewel er volop gebouwd werd dus wie weet hoe het er over een aantal jaren uit zal zien. De Chinezen waren alvast begonnen met de aanleg van een dubbelbaans snelweg compleet met tolpoorten. Verwachtte opleverdatum: november 2013. Dat streven hadden ze duidelijk niet gehaald, ook de Chinezen hadden te maken met African time.

Foto album Zambia noord:

Zambia Noord
Zambia Noordjan 31, 2015Photos: 19
 

Wij reden een hobbelig bospad in vol diepe modderplassen, door Zambia op weg naar de chimpansees bij de Chimfunshi Wildlife Orphanage….