Tanzania – Ngorongoro

19 – 24 Januari 2015
t2 Marangu_003Onder een dikke wolkenlaag lagen zij verstopt: de toppen van Mount Kibo, Mawenzi en de Kilimanjaro, de Kili met haar 5896mtr de hoogste berg van Afrika. Aan haar voeten landbouwgebieden, verder omhoog een dicht regenwoud en op de top een maan-achtig rotslandschap. Dit laatste hebben we van horen zeggen, wij waren niet zo dapper om de uitdaging aan te gaan en de Kili te beklimmen.

t2 Marangu_007Wij struinden wat door het nabijgelegen dorpje Marangu waar we hartelijk begroet werden door de bewoners. De ene met een slokje van het zelf gebrouwen bier teveel op, de ander oprecht in ons geïnteresseerd. We raakten aan de praat met een oudere heer, de vroegere docent van de dorpsschool. Vandaag de dag hield hij zich bezig met de verzorging van zijn dieren, een koe en een geit. Een taak die hem veel zwaarder viel dan een klas vol brave kindjes. Iedere dag trok hij er op uit om gras te maaien als voedsel, ’s nachts kregen de dieren een beschut plekje in zijn huis.

Arusha
t3 Arusha region_007Onderweg naar de grootste noordelijk gelegen stad zagen we de besneeuwde bergtop van Mount Meru, omringd door groene weilanden waar Maasai jongens hun kudde hoedde. In Arusha slaagden we eindelijk weer voor wat boodschappen bij de goed gevulde supermarkt, genoten we van een de lekkere restaurantjes maar lukte het helaas niet om de juiste olie voor de auto te verkrijgen.

Net buiten de stad werd het landschap eerst heuvelachtiger en ging later over in bergachtig. Boven de bergenreeks die zich aan de horizon aftekende t3 Arusha region_033hing een dikke grijze wolk terwijl aan de andere kant een blauwe hemel een mooi contrast vormde met het groene landschap. Het weer wisselde sterk van heftige regenbuien tot een stralend zon en over het algemeen was het vrij bewolkt. Rieten hutjes vormden de Maasai dorpen. In tegenstelling tot veel andere volkeren waarin meestal vooral de vrouwen gekleed gingen in klederdracht waren het hier vooral de mannen die de traditionele kledij droegen. Sommigen compleet met kralen sieraden, anderen gecombineerd met westerse kledij maar bijna allemaal droegen ze de schoenen gemaakt van autobanden.

Ngorongoro
t1 Ngorongoro NP_044Wie niet rijk is moet slim zijn… Aangezien het beroemde Serengeti NP en Ngorongoro Crater ruim boven ons budget lagen besloten we een transit permit te kopen. Dit gaf ons gedurende 24 uur de gelegenheid om het Ngorongoro National Park van oost naar west te doorkruizen en hoewel we daarmee niet de Crater mochten betreden en ook Serengeti aan ons voorbij moesten laten gaan kregen we toch de gelegenheid om de prachtige natuur en een deel van de migratie mee te maken.

Al voor zonsopgang waren wij op pad, klaar voor de gamedrive. De hyena bij de poort heette ons welkom, dit beloofde wat voor de dag. Het gravelpad voerde de bergen in, naast ons een diepe begroeide vallei. Herinneringen aan Rwanda en Uganda kwamen bij ons op hoewel de draderige wilde begroeiing aan de bomen ook sterk aan alg deden denken en een onderwater sfeer opriep. Op 2230mtr keken wij over de bergrand uit over de Crater die er op dit uur verlaten bij lag. t1 Ngorongoro NP_038De opkomende zon wierp haar stralen over het landschap, kleurde de laaghangende mist en liet de dauw glinsteren. Een schitterende route voerde ons hoger de bergen in tot ruim 2300mtr, langs talloze Maasai dorpen die van oudsher in dit gebied gevestigd waren. Nooit eerder zagen we zoveel mensen door een national park lopen als hier, overal dook de helder rode kleur van de Maasai cape op. Grote groepen vee werden van het ene grasveld naar het andere geleid. Koeien, geiten, schapen maar ook honderden ezels graasden in het park, vergezeld door een paar zebra’s en gnoes. Vier gevlekte hyena’s aasden op een koe maar nog voordat ze hun jacht echt begonnen waren trok iets anders hun aandacht en renden ze vlak voor ons de weg over om vervolgens de bergen in te verdwijnen. Een kleine gnoe huppelde uitdagend, ze wilde graag spelen met een kalfje maar die vond het allemaal nog een beetje eng en verstopte zich achter moeders flanken.

We stuiterden over de wasboard weg, de auto kraakte en piepte en vulde zich met een dikke laag stof. Wij waren niet de enigen die een stofwolk achterliet, ook een groep rennende gnoes werd gehuld in de fijne stof. t1 Ngorongoro NP_147De in het zand rollende zebra kreeg een grauwsluier om zich heen maar daar maakte de snel opkomende windvlaag korte metten mee waarna de zebra zijn traditionele zwart witte kostuum weer droeg. De donkerbruine giraffen keken op een afstandje toe. Een enorme groep ooievaars was neer gestreken bij het meertje, vergezeld door vele grijze reigers. Een aantal vogels jaagden op wat visjes in het water maar de meeste dieren vermaakten zich prima met hun kop in de zon. Steeds weer opnieuw vlogen blauw-zwart glanzende vogels rakelings langs de auto, waarom ze zo graag vlak voor de grill langs wilden was ons totaal onduidelijk maar voor de zekerheid remden wij iedere keer weer af.

t1 Ngorongoro NP_295Plotseling paniek, de gnoes zette het op een rennen waarop de zebra’s verbaasd opkeken en hoewel ze niets van de paniek begrepen volgden ze hun gnoe vrienden, ze waren tenslotte met elkaar op pad. In juli 2013 waren we deze groepen tegengekomen in Kenia, toen trok de migratie vanuit de Tanzaniaanse Serengeti naar het noordelijk gelegen Maasai Mara. Duizenden dieren trokken toen rond in het gele landschap, nu graasden ze tussen het frisse groene gras. Over een aantal maanden zouden ze weer naar het noorden trekken, de constante stroom van de migratie. Een zwarte gloed tekende zich af aan de horizon, gevormd door miljoenen dieren.

Een klein lief koppie stak boven het hoge gras uit en nieuwsgierig keek de vader jakhals ons aan. Even later staken ook moeders oren omhoog maar de kleintjes hielden ze nog goed verstopt, die kregen we pas later te zien. t1 Ngorongoro NP_435Toen een van de kinderen op pad wilde gaan werd hij getrakteerd op een boze blik van zijn vader waarop moeder hem aan zijn staart naar zich toe trok. De kleine Thomson gazelle keek op een afstandje toe, zoveel brutaliteit als die kleine jakhals bezat ze nog niet en parmantig dartelde ze met haar moeder mee de andere kant op. Een grote schildpad sjokte op zijn gemakje voort, hij maakte zich geen zorgen om de kinderen.

Iets goudkleurigs sloop door het groene gras en hoewel de afstand nog erg groot was had hij onze aandacht getrokken. Voorzichtig begaven we ons in de richting van het dier en permitteerden ons hier en daar een klein stukje offroad. Het dier sloop verder door het gras en kwam toen onze richting uit. t1 Ngorongoro NP_530Plotseling stonden we oog in oog met de cheetah, op nog geen drie meter afstand van de auto. Niet alleen zijn dikke ronde buik maar ook zijn ademhaling toonde aan dat hij net een behoorlijke maaltijd achter de kiezen had, hijgend en puffend plofte hij naast ons neer. Nadat we dit fantastische dier geruime tijd hadden mogen bewonderen vertrok hij weer om zich onder de bosjes te verstoppen en te genieten van zijn middagdutje.

Parmantig stapte de enorme secretarisvogel in het rond, zijn veren keurig gestreken. Met een hooghartige houding liep zijn grijze collega de Kari Bastard voorbij, de Grey Crowned Crane schudde haar sierlijke kruin. t1 Ngorongoro NP_470De flamingo’s stonden met hun lange dunne poten in het zoute meer, de roze glans verraadde de aanwezigheid van garnaaltjes in het water. Terwijl wij genoten van het uitzicht kwam een tourauto onze kant op. Of we ons beseft hadden dat we ons inmiddels op Serengeti terrein bevonden, we waren tenslotte net een wit paaltje gepasseerd. Ons van geen schuld bewust waren we richting het meer gereden, een gebied waar we eigenlijk andere dure permits nodig hadden en waarop hoge boetes stonden bij het ontbreken van de juiste papieren. De vriendelijke gids bood aan om ons voor te gaan naar Ngorongoro grondgebied, er stonden tenslotte nergens borden.

t1 Ngorongoro NP_729Stuiterend door het grasland en slingerend tussen de struiken door, de gids nam duidelijk een offroad parcours. Even vroegen wij ons af of de boete daarop niet nog veel hoger zou zijn dan het betreden van het merengebied maar toen we zagen dat dit niet de enige tourauto was met deze rijstijl volgden wij hem trouw. Even verderop lagen een leeuw en een leeuwin in het gras. Nadat mijnheer eerst zijn ballen had gepoetst begon hij liefkozend de vrouw in haar nek te likken waarbij een donkere grom uit zijn keel opsteeg. Een teken voor de leeuwin om op te staan en na een korte show ploften beide katten weer neer voor een ontspannen dutje.

Een stukje verderop hadden de leeuwinnen helemaal geen tijd voor een dutje, er moest gejaagd worden. Met een geconcentreerde blik in hun ogen staarden ze naar de gnoes in het veld. Terwijl de gnoes deden alsof ze niets in de gaten hadden en expres een andere kant uit keken slopen de katten om de groep heen. Van drie kanten naderden ze de groep in afwachting van het juiste moment van aanval, een tactiek die veel tijd en geduld vergde maar uiteindelijk wel succesvol zou zijn. t1 Ngorongoro NP_758Voor ons was er helaas niet genoeg tijd meer over, wij moesten verder om op tijd bij de gate te zijn. We bedankten onze gids en vertelde over ons slimme plan om een transit permit te kopen in plaats van een gewoon park entree bewijs inclusief overnachting. Hoewel we ons plan duidelijk hadden toegelicht bij de verkoopbalie bleek dit echter niet mogelijk te zijn. In tegenstelling tot wat onze kaart aangaf moesten we voor deze route ook nog door een ander duur park. Bovendien was het inmiddels al te laat, de eind gate zouden we niet meer op tijd halen, mede door de ontzettend slechte weg. Het advies van de gids luidde om terug te keren naar Karatu, vanwaar we vanmorgen vertrokken waren.

Weer reed de gids ons voor, de super vriendelijke man bracht ons niet alleen op het juiste spoor maar maande ons ook aan om vaart te maken, we hadden nog een aardige rit voor de boeg. Zo hard als de weg het toeliet en zo snel als de wielen ons konden dragen sjeesden wij over de slechte gravel, diepe gaten en kuilen ontwijkend. t1 Ngorongoro NP_804Een groep buffels stak rustig over, zij lieten zich niet opjagen door een stel mafketels. Terwijl de zon begon te zakken en het klokje inmiddels 18:00 uur gepasseerd was begrepen we dat we te laat zouden komen, de poort was inmiddels gesloten. De Maasai die we onderweg een lift hadden gegeven probeerden nog te bellen met de gate maar er werd niet opgenomen. Om 18:45 uur bereikten wij de uitgang en ons uitgebreid verontschuldigend probeerden wij de portier uit te leggen hoe het kwam dat we te laat waren. Terwijl wij nog volop in ons verhaal zaten onderbrak de man ons met de vraag: ‘Did you have a nice day in the park? Seen enough animals?’ Toen wij dit ruimschoots beaamde was zijn antwoord: ‘That’s the most important, keep that good feeling and enjoy your evening’ waarop hij knikte dat we ongestraft door mochten, op naar de camping in Karatu.

Foto album Tanzania Ngorongoro:

Tanzania Ngorongoro
Tanzania Ngorongorojan 23, 2015Photos: 39
 

Wij rijden naar het zuiden van Tanzania, Kipili….