2 –  6 Januari 2015
Bij zonsopgang werden wij gewekt door het gezang van de imam, een geluid wat we al geruime tijd niet meer gehoord hadden. Even later klonken de Jehova vrolijke gospels uit de speakers van de televisie. Toen we een uurtje later door het dorp reden passeerden een klein apostolisch kerkje waarna wij de grotere St Michael and All Angels Church uit 1876 bezochten. Een gebouw wat vooral uitblonk in haar rijke metselwerk. Binnen was een plechtigheid aan de gang waardoor wij het interieur helaas niet konden bewonderen.

Bepaalde regio’s op de route, vooral in het zuidelijke deel langs het meer waren duidelijk meer islamistisch georiënteerd compleet met geloofsgerichte scholen inclusief een Islamistische hoge school voor meisjes. In andere gebieden kwam dit minder sterk naar voren. Een groot aantal heren was gekleed in lange witte jurken, het was immers vrijdag. De deur van de halal slagerij stond open, de moskees werden druk bezocht. Een grote groep mannen verzamelden zich onder de boom, geknield in de richting van Mekka.

Route langs Lake Malawi
Het water klotste gemoedelijk en de zon verwarmde het witte strand, een heerlijke plek aan het zuidelijkste punt van het meer. Ons kampeerplekje bevond zich vrijwel op het strand een bood een prachtig uitzicht, een heerlijke duik in het lauwwarme water volgde.  Met een zachte dreun belandde een rijpe mango afkomstig van de zwaar beladen boom op het zand. Snel voordat de bewakers het zagen vlogen we er op af om een heerlijke zoete vrucht te bemachtigen. Ook de security mensen waren uit op de mango’s, naarstig verzamelden ze de vruchten om ze later te verkopen vermoedelijk. Die nacht stak de wind op vanuit het meer, al snel veranderend in een heftige storm. Hoewel de grote mangoboom erg haar best deed om ons te beschermen met haar bladeren slaagde ze daar toch niet in, toen het eenmaal goed begon te regenen werd alles drijf en drijf nat. Bliksemschichten scheerden over het water en de storm schudde de auto heftig heen en weer.

De volgende ochtend werd duidelijk welke sporen de regen en de heftige wind achter hadden gelaten in het dorp. Grote plassen water, omgevallen bamboeschuttingen en kapot gewaaide rieten daken waren het gevolg. Voorzichtig doorwaadde wij het water in de hoop de mensen niet teveel nat te spetteren. Het voetbalveld was veranderd in een buitenzwembad maar dat scheen de kinderen niet te deren, het spel werd gewoon aangepast. 

We volgden de route langs het meer maar helaas kregen we maar weinig van het een na grootste meer van Afrika te zien, afgezien van de momenten dat we van de hoofdweg af gingen en via privégrond richting de oevers reden. Ieder stukje langs het meer had een bestemming, veelal dorpjes maar ook landbouw en privé gebied al dan niet in bezit van lodge eigenaren.

In alle gebieden waar wij kwamen waren mensen, we geloofden het direct toen we hoorden dat Malawi het dichtst bevolkte land van zuidelijk Afrika was. Vooral langs het zuidelijk deel van de route langs het meer was een aaneenschakeling van bebouwing, huizen en marktjes. Op de markt maar ook langs de weg werd verse vis verkocht, direct afkomstig uit het meer maar ook bergen kleine visjes lagen te drogen in de zon van waaruit een sterke lucht op steeg. Voorop een taxibusje hing een tros vissen te bungelen, de aangewezen plek voor visbagage van een van de passagiers.

Overal zagen we fietsers, de taxifietsen hadden achterop een lekker zacht kussentje bevestigd voor personen. Bergopwaarts viel het echter niet mee voor de fietser, staand op de trappers zette hij zoveel mogelijk kracht om zijn passagiers op de plaats van bestemming te brengen. Stijl naar beneden was een andere uitdaging, de meeste remmen functioneerden immers niet zo goed. Het goederen fiets vervoer ging iets anders: volgestouwd met zoveel mogelijk zakken of takken zat er niets anders op dan naar boven lopen. Op de top aangekomen klom de fietser op de fiets om vervolgens in een noodvaart aan de andere kant naar beneden te racen. Er was overigens maar een maat en model fiets aanwezig. Hier werd het rijwiel dus niet aangepast aan de berijder maar de fietser paste zich maar aan aan de fiets. Dames in een lange strakke rok op een herenfiets, kinderen steppend omdat hun benen nog te kort waren. Regelmatig zagen we mensen langs de kant van de weg bezig om hun fiets te repareren, kettingen die er af gelopen waren of lekke banden, hoe herkenbaar voor ons als Nederlandse fietsers. Kapotte binnenbanden kregen hier een tweede leven in de vorm van elastieke snelbinders waarmee de bergen bagage op de fietsen geknoopt werd.

Aan de horizon vlak boven het meer stegen zwarte wolken op die constant veranderden van vorm en structuur, gevormd door miljoenen kleine vliegen. De Lake Flies waren van dichtbij nauwelijks waarneembaar maar gezamenlijk vormden ze de prachtigste vormen die deden denken aan draaiende zandstormen in de woestijn. De zon begon te zakken en wierp haar rode schaduw over het water. Rond de schemering glansden de vuurvliegjes tussen de bomen en naarmate het donkerder werd nam het aantal toe. Ze dansten als elfjes door het bos terwijl de kikkers kwaakten in het meer. Lichtjes op het meer verraadde de vissersbootjes die ’s nachts hun vangst probeerden binnen te halen. Zo kreeg het meer steeds een andere sfeer, afhankelijk van het tijdstip en de bezoekers.

De omgeving ging over in een meer bergachtig gebied en de route slingerde naar zo’n 1000mtr boven zeeniveau om vervolgens weer stijl af te dalen. Een grote boom was verheven tot speelboom door een groepje kinderen. Aan de grote takken hingen een paar schommels, de flexibele tak werd gebruikt als wip door er flink op te springen en de tak te laten veren. Ze zwaaiden uitbundig toen ze ons voorbij zagen komen. Verderop probeerden een paar kinderen wat bij te verdienen door een schep zand in de gaten van de weg te gooien en vervolgens hun hand op te houden voor ‘money or sweets’, het was hen om het even. Snel werden de gaten weer leeg geschept, in afwachting van de volgende voorbijganger die ze konden ‘bedienen’.

Politiestops
De zwaar bewapende politie agent vroeg een nieuwjaarsdonatie waarop wij hem overlaadde met goede wensen, zowel in het Engels als in het Nederlands. De lokale 
Chichewa taal hadden wij niet onder de knie gekregen maar gelukkig konden wij met de meeste mensen in het Engels communiceren hoewel het soms op de marktjes beperkt bleef tot een paar woordjes. Het betrof de zoveelste stop op deze route, inmiddels waren we al ruim 40 wegversperring en politiestop gepasseerd, bij 24 daarvan werden we aangehouden. Hoewel ze meestal alleen geïnteresseerd waren in waar wij naartoe gingen en we met een kletspraatje weer door mochten bedachten sommigen andere zaken. Zo dacht er eentje dat we een medisch hospitaal waren, wat zat er anders in al die keurig geordende boxen? Een andere agent was benieuwd in onze geloofsovertuiging, dat vond hij veel interessanter dan een rijbewijs en geldige papieren. Een vrolijke agente vertelde ons over de beroemde Malawische muzikante Wendy Halawa. We beloofden haar de naamgenote eens op te zoeken op youtube. Na een gezellig kletspraatje namen wij afscheid en reden wij weer verder, het betrof nog maar een klein stukje tot aan de grens met Tanzania.


Foto album Lake Malawi:

Malawi Lakejan 3, 2015Photos: 18