31 December 2014 – 2 Januari 2015
Net op tijd voor de jaarwisseling bereikten we Blantyre. In het centrum werd hard gewerkt aan de opbouw van de podia, de eetstalletjes verspreidden heerlijke geuren van verschillende snacks. Vele kratten met frisdrank werden klaar gezet en de vrachtwagen van Carlsberg kwam zijn lading bier bij het feestterrein afleveren.

2014 – 2015
Tegen de avond waren de straten omgetoverd tot een modderboel en hoewel het nog steeds regende besloten we richting het centrum te gaan voor de festiviteiten. Omdat ze bij de receptie van de campsite geen idee hadden hoe ze een taxi voor ons konden regelen zat er niets anders op dan in het donker te wandelen, de auto namen we liever niet mee. Grote groepen luidruchtige gasten liepen naar de stad, wij volgden de meute. ‘Mzungu, you want Hasjiesj? Or Marihuana?’ Een rasta man kwam op ons af, vriendelijk bedankten wij hem en wensten hem een fijne jaarwisseling.

Bij het feestterrein aangekomen zagen we dat we niet de enigen waren, wel de enige blanken. Terwijl de agenten een groepje dronken vechtersbazen arresteerden begaven wij ons in het feestgedruis. Dansende mensen werden echter al snel minder vriendelijk waardoor een geduw en getrek ontstond. De alcohol versterkte het machogedrag en Ray werd dan ook meerdere keren met een flinke duw of harde por uitgedaagd voor een knokpartijtje. Ray bedankte echter voor de eer en liep door, zijn gezicht zoveel mogelijk in de plooi houdend. Toen dezelfde gasten steeds handtastelijker werden naar Wendy toe was voor ons de gezelligheidsgrens echter wel bereikt. ‘Mzungu, mzungu!’ klonk het van alle kanten. Het was alweer even geleden dat we deze naam toegeroepen kregen en hoewel het letterlijk gewoon blanke betekent gaf de agressieve manier waarop het naar ons hoofd geslingerd werd in combinatie met de gespannen sfeer en de grijpgrage handjes ons toch geen prettig gevoel. We besloten het feestgedruis te verlaten maar helaas was dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zo snel mogelijk wriemelden we tussen de menigte door, Wendy vinnig om zich heen meppend naar al die handen op zeer ongewenste plaatsen. Om ons heen zagen we de dronken gasten vechten. Gestrest en toch ook wel angstig verlieten we uiteindelijk de drukte, op naar een veiligere omgeving.

Terug bij de auto sloeg de klok 12, verderop werd vuurwerk de lucht in geschoten. Wij proostte met water en chips en keken terug op een fantastisch 2014, plannen bedenkend voor het vervolg van onze bijzondere trip in 2015. Hoewel wij de negatieve gevoelens van het mislukte jaarswisselings feestje in Malawi zo snel mogelijk probeerden te vergeten hielden ze ons toch nog een tijdje in hun greep. Gelukkig maakte het nieuwjaarsfeestje de volgende dag in de kroeg veel goed.

Shire Highlands
Een vrouw was op het land aan het werk, haar 2 jarige zoontje en zijn iets oudere zusje zaten een meter verderop rustig te wachten tot ze weer naar huis gingen. Ondertussen speelden ze wat met de omslagdoek van hun moeder en probeerden een tentje te bouwen. Een aan eenschakeling van dorpjes sierden de omgeving, vele mensen liepen over straat. Vrouwen met waterjerrycans en brandhout op hun hoofd, mannen slechts slenterend. Door kinderen werden we om geld en snoep geroepen, een hard fluitgeluid trok onze aandacht naar een groepje jong volwassen mannen die op dwingende toon om sigaretten vroegen.

De weg slingerde door het heuvelachtige Shire Highland. De bomen waren al lang geleden vervormd tot houtskool en hadden plaatsgemaakt voor landbouwgrond en struiken. Wat een verschil met het bosrijke Zimbabwe. De wolken lagen als een sluier over de bergen, verderop was de eerste regenbui alweer een feit. Een volgeladen ambulance passeerde ons, net als de politie auto’s werd deze ambulance duidelijk als taxi ingezet. We hielden kletspraatjes bij de talloze politie stops en toonden desgewenst onze papieren waarna wij onze weg mochten vervolgen door de mooie zuidelijke omgeving. Onder de grote baobab boom was een transport reparatie bedrijfje gevestigd: een schoenen en fietsen herstel plaats.

National Park
Vanwege het weer hadden we besloten om het Wildlife Reserve Majete over te slaan maar Liwonde National park stond hoog op ons lijstje dus opgetogen gingen we op pad. Hoewel het een bewolkte dag was liet de zon zich heel af en toe voorzichtig zien. Zoete sappige mango’s werden langs de weg verkocht maar wij lieten ze nog even liggen. Met het bezoek aan een park vol olifanten leek het ons niet verstandig om vruchten in de auto te hebben.

Helaas… Liwonde bleek gesloten voor selfdrive tours en aangezien we geen zin hadden in nog meer modderavonturen besloten we het verder niet te pushen. Slechte wegen, kapotte bruggen en onbegaanbare gebieden waren de redenen geweest om het park voor bezoekers te sluiten in deze periode.

Foto album Malawi Blantyre:

Wederom zaten we gebogen over de kaart om tot een nieuw plan te komen.
Op naar Cape Maclear, Lake Malawi….