Botswana – Chobe

17 – 19 December 2014
Aan de ene kant van de brug zaten we nog in Namibië, aan de andere kant reden we Botswana binnen. De rivier vormde de natuurlijke grens tussen de twee landen, iets wat we in Latijns Amerika ook vaak tegen waren gekomen.

t1 Chobe_010Zes olifanten kwamen op hun gemak richting de weg. Wij reden dan wel op de snelweg maar deze voerde letterlijk door het national park, het woongebied van de olifanten. De dieren keken netjes links en rechts en deden een stapje achteruit toen er een auto met razende vaart aan kwam rijden. Snel renden ze daarna over, aan de overkant keken ze nog eenmaal om om daarna weer in het bos te verdwijnen. Verderop stond een olifant uitgebreid te drinken, hij trok zich niets aan van de voorbij razende auto’s. Het gat in het wegdek was gevuld met heerlijk vers regenwater, dit liet hij niet zomaar aan zijn lange slurf voorbij gaan. De auto’s moesten maar voor hem stoppen. Toen een van onze tegenliggers daar geen zin in had en besloot om vlak langs de olifant door te rijden werd hij boos en begon te stampvoeten en met zijn oren te klapperen. Wij lieten hem even drinken en passeerden hem daarna voorzichtig, zijn reactie ondertussen goed in de gaten houdend. Een stel buffels stond onder de bomen toe te kijken, zij hielden liever meer afstand van de weg.

Chobe National Park
De maribu’s stonden samen met de waterbokken bij de rivier. t1 Chobe_020De mongoose rende door het zand. Eentje had een gewond voorpootje maar hupte vrolijk op drie pootjes achter zijn vriendjes aan. Buffels hadden zojuist een modderbad genomen, ze zagen er stralend uit in hun zwarte pakking. Een klein beauty-vogeltje was bezig om de binnenkant van een buffel oor te poetsen, ze pikte met haar snaveltje terwijl zij aan het buffeloor slingerde.

Twee jakhalzen lagen lekker te slapen, we zagen alleen de t1 Chobe_065oortjes en af en toe een staartje bewegen in het gras. Omdat het om deze tijd nog niet zo warm was waren de hippo’s de kant opgekomen om te grazen. Hun logge grijze lichamen met kleine ronde oortjes staken duidelijk af tegen het helder groene gras. Ook de buffels en een groep impala’s knabbelden aan de grasstengels terwijl de grote vogels naar visjes loerden in de rivier. De zwarte sable antelope liep eenzaam langs de waterkant, zijn vriendjes was hij kwijtgeraakt.

Niet alleen de dieren maar ook wij hadden inmiddels trek gekregen. Net na zonsopgang waren we vertrokken voor de game drive, nu werd het tijd voor een kopje koffie. Interesse in de koffie hadden ze niet maar die croissantjes met ei leek ze wel wat. Omdat ze wel inzagen dat we die niet uit zouden delen sprongen de vervet apen op de picknick tafel en graaiden snel wat mee. Helaas hadden ze niet goed opgelet, slechts een zakje met eierschillen was de vangst. Teleurgesteld werd dit achtergelaten maar toen we per ongeluk een stukje brood en ei lieten vallen waren de brutale apen er weer snel bij. Het grijze baby aapje op moeders buik leerde de handelswijze rap kennen. Twee totaal verschillende uiterlijken: de moeder met een licht bruine vacht en een zwart gezicht, de baby met een blank gezicht en een grijze vacht. Naarmate de kleine ouder zou worden, zo rond de pubertijd, zouden de kleuren net als moeder worden.

Er klonk een waarschuwende blaf waarop de baboon de boom in vluchtte. Vanaf deze hoogte keek hij goed in de rondte en wederom klonk zijn geblaf, t1 Chobe_106gevolgd door een aantal apen die hem achterna klommen. Ook de volgende boom werd bezet met baboons en allen keken ze dezelfde kant op. De impala’s werden onrustig en renden heen en weer waarop ook de ‘waarschuwvogel’ in actie kwam. Toen er nog eens twee apen de boom in vluchtte werd het de dorre tak teveel en met veel lawaai stortte hij naar beneden, samen met de schreeuwende apen. Aandachtig keken de zes leeuwinnen toe, zich nauwelijks bewust van het feit dat zij de aanleiding vormde voor alle commotie onder de andere dieren.

Terwijl wij ons vermaakten met de kudu’s aan de rechterkant verschenen er een aantal olifanten aan de linkerkant. Voorzichtig kwamen ze onze kant op, ze wilden graag oversteken om naar de rivier te gaan. t1 Chobe_185Verderop lag een leguaan lekker te zonnen en net op het moment dat wij hem op de gevoelige plaat vast wilden leggen schrok hij wakker. Met een vreemde draaibeweging in zijn poten snelde hij door het zand op zoek naar een schuilplekje. Drie giraffen staken boven de bosjes uit, de langnekken hadden we al langere tijd niet meer gezien. De meeste waren samen met de zebra’s naar het Makgadikgadi NP vertrokken, op zoek naar vers gras en een nieuwe omgeving. Over een aantal maanden zouden ze weer terugkeren naar Chobe.

Temidden van de gele bloementjes stonden zeker dertig olifanten te knabbelen, een lekkere afwisseling op de bekende acaciablaadjes. Een stukje verder stond nog een flinke groep, voorzichtig reden wij tussen de dieren door. t1 Chobe_198Stampvoetend banjerde de kleine olifant door de modderpoel, hoe viezer hij werd hoe leuker hij het scheen te vinden. Hoofdschuddend keek de grote olifant toe waarna hij weer een heerlijke slok van het modderwater nam. Eigenlijk wilde pumba ook wel graag in bad maar daar waren de olifanten het niet mee eens, zonder pardon stuurden ze het wrattenzwijn de kant weer op. Twee tiener olifanten daagden elkaar uit en stoeiden samen. Op een drafje kwam de volgende groep olifanten aan, over een lengte van slechts een paar kilometer waren we al zeker 150 olifanten tegengekomen. Op het open veld bij de rivier hadden nog eens 100 dombo’s zich verzameld, we hadden ons olifantendagje wel. Terwijl de groep richting de rivier trok besloot een jonge stoere bul onze kant op te komen. Met zijn macho tred kwam hij naar ons toe, stoer maar tegelijk heel onzeker. Op slechts drie meter afstand veranderde hij van koers en sjokte hij eenzaam het bos in. Hij was weggestuurd door de groep, zijn zelfstandige traject was begonnen. Zijn kop hing zo laag dat zijn slurf over de grond sleepte. Eigenlijk hadden we best met hem te doen.

Een honeybadger schoot snel de bosjes in en met dit dier namen wij afscheid van Chobe National Park. Een kort bezoekje aan Botswana op onze route naar Zimbabwe. In de stad kochten we nieuwe rood en witte reflector stickers, een verplicht item voor de auto in Zimbabwe. t1 Chobe_242Ons eerder aangeschafte setje zat tenslotte in de tas die gestolen was. Door de agent bij de roadblock werden we nog even op de verkeersregels gewezen: het ‘STOP’ bord betekende dat we moesten stoppen en wachten op het teken van de officier om dichterbij te komen. Aansluiten bij de voor ons stilstaande auto was niet wat er bedoeld werd met stoppen. Hij gebood ons deel te nemen aan de ‘Road Safety lecture’ die door zijn collega’s gehouden werd maar moest toen zelf ook wel lachen om zijn voorstel. Met ongeveer 80.000km op onze reis-kilometer-teller hadden we inmiddels al heel wat veilige rij ervaring opgedaan. Hij waarschuwde ons nog voor het overstekende wild en wenste ons verder een veilige reis richting Europa.

Foto album Botswana Chobe National Park:

Botswana Chobe
Botswana Chobedec 18, 2014Photos: 21
 

Wij gaan naar een nieuw land: Zimbabwe – Hwange….