Botswana – Kgalagadi

4 – 10 December 2014
Al direct nadat wij de duinenrij in het Kgalagadi Transfrontier National Park overgestoken waren werd het avontuurlijker. Dit was de grensovergang van Zuid Afrika naar Botswana. t1 Kgaligadi BW_026De weg slingerde zich door de duinen en het zachte fijne zand vormde op sommige plekken een ware uitdaging om de duintop te bereiken. De rivier lag er droog bij maar liet ons glibberen door het grove rivierzand. Deze route werd duidelijk erg weinig bereden, de meeste bandensporen lagen onder het zand verstopt. Een combinatie van wasboard en zand veroorzaakte het gevoel van een kamelenrit door de woestijn. De snelheid lag niet veel hoger dan 20 km/u waardoor wij er twee dagen over deden om dit gedeelte van het park te doorkruizen, een afstand van slechts 200km.

Een zwerm witte vlindertjes cirkelde rond de auto, het rode hartenbeest keek op gepaste afstand toe. Twee kleine Afrikaanse steenbokjes staken nog snel even het pad over terwijl wij de grijze roofvogel van dichterbij bekeken. t1 Kgaligadi BW_037Het landschap was hier aanzienlijk ruiger dan aan de Zuid Afrikaanse kant en de vegetatie afwisselender. Afgezien van wat groepen spiesbokken en hartenbeesten en enkele steenbokjes waren hier minder dieren aanwezig, ondanks de grote voedselvoorziening. Waarschijnlijk was de waterschaarste hier debet aan, in tegenstelling tot in Zuid Afrika waren hier geen kunstmatige water holes aanwezig.

t1 Kgaligadi BW_055We volgden de sporen waarin wij leeuwen een cheetah voeten dachten te herkennen. Wij tuurden in het hoge gras, inspecteerden de ‘cat-looking-trees’ maar helaas, de katten lieten zich niet zien. Vijf grote uilen poseerden echter wel voor de camera. Eerder waren we al uilenballen tegengekomen. Onder een struik zagen we twee grote oren bewegen, behorend bij een spits koppie. Toen hij opstond herkende we hem pas, dit was een bat-eared-fox, die hadden we nog niet eerder hier gezien.

In de schaduw van twee grote bomen hingen wij onze hangmatjes op, dit werd de plek van onze bushcamp voor vanavond. t1 Kgaligadi BW_031Talloze vliegen en grote mieren hielden ons gezelschap. Voorzichtig kwam de hoornbil Zsazsu dichterbij om het stukje brood op te halen wat wij hem toewierpen. Kleine witte vlindertjes zaten op Ray’s handen. In de verte hoorden we leeuwen brullen, ze kwamen duidelijk onze kant op. We besloten onze spulletjes op te ruimen en vanuit de daktent toe te kijken, deze campplek was tenslotte niet omheind. Helaas kozen de stoere katten een andere route waardoor de ontmoeting uitbleef.

Flexibele route naar het noorden
Al weken was Ray bezig geweest om een boeking voor onze volgende bestemming te regelen: de Central Kalahari Game Reserve. t2 Onderweg zuid west BW_029Toen we op vrijdagmiddag nog steeds geen bevestiging hadden gekregen voor maandagmorgen besloten we van het plan af te zien. Het weekend brak aan en zonder reservering kregen we zeker geen toestemming om het park te betreden. Helaas, maar het was niet anders. In plaats van naar het oosten stuurden wij onze land Rover naar het noorden van Botswana. Grote groepen witte en gele vlinders vlogen om ons heen. Wij waren weer duidelijk terug in Botswana, het land van de talloze vlinders. Zwaluwen aasden op de gekleurde beestjes en vlogen een stuk met ons mee, af en toe dook er eentje vlak voor de auto om zijn prooi te pakken te krijgen.

Wij werden gewekt door het gebrul van een leeuw, onze wildkampeerplek lag niet ver van het park af en het was niet omheind dus de dieren waren vrij om te gaan. t2 Onderweg zuid west BW_054Tijdens het ontbijt hoorden we het gebrul opnieuw maar toen klonk het van verder weg, hij had een andere route gekozen. Ook voor ons was het tijd om te gaan, het zandpad leidde ons naar het noorden. Glibberend en zigzaggend volgden we de sporen in het diepe zand, de auto werd van links naar rechts getrokken. Een grote groep gemsbokken keek geamuseerd toe. Plotseling klonk er een gek geratel, alsof er een tak klem zat onder de auto. Het geluid herhaalde zich een aantal keren en toen zagen we de grappenmaker: een zwarte vogel vloog vlak boven de auto mee een maakte dit geluid. Toen hij zich betrapt voelde schaterde hij nog een keer en verdween in westelijke richting.

t2 Onderweg zuid west BW_022Snel stak hij nog even de weg over maar bleef toen staan kijken, de grote oren van de bat-eared-fox waren gespitst. Deze keer konden wij het dier goed bekijken, zo staarden we elkaar aan. Het zand ging over op grove brokken steengruis waar onze voorgangers al diepe sporen in getrokken hadden. De meeste sporen waren van vrachtwagens dus de breedte kwam niet echt goed overeen. We lieten de auto even rusten, dit soort wegomstandigheden vroegen heel wat van onze reisgenoot. Gelukkig was het zware werk kort daarna over en ging de weg over in strak nieuw asfalt. Niet zo avontuurlijk maar wel comfortabel na 4,5 dag grond-, en zandpaden rijden.

In de schaduw van een grote boom zat een ondernemer. Een aantal 1,5 ltr flessen stonden keurig in een rij opgesteld, allen gevuld met brandstof. Aangezien de benzinestations langs deze snelweg zo’n 200km uit elkaar lagen zag hij zijn kans schoon om hier een eigen bedrijfje te beginnen. ‘Pats!’ Met een enorme knal landde een grote mestkever op de voorruit, wij schrokken ons rot en de kever kon het helaas niet meer navertellen. Even later volgde zijn broer en kort daarna kregen we zijn neef op de voorruit. Het werd een enorme smeerboel maar we konden de insecten onmogelijk ontwijken. Voor de koeien, ezels en paarden op de weg konden we gemakkelijker afremmen waardoor de moeders met hun baby’tjes aan de overkant verder konden grazen.

Maun
Het was een gezellige drukte bij de Holiday Camps. In tegenstelling tot de meeste campsites waar wij vrijwel alleen maar blanke bezoekers tegenkwamen had de zwarte bevolking zich hier verzameld. Tentjes in allerlei kleuren en formaten stonden opgesteld, de picknick mandjes werden uitgepakt. Kinderen renden achter een bal aan of klommen in de bomen. De vrouwen kletsten gezellig in het Setswana, de lokale taal, terwijl de mannen elkaars auto bewonderden. Hoewel Engels al geruime tijd de officiële voertaal in Botswana is spreekt ongeveer 90% van de bevolking onderling vooral Setswana. Een taal die voor ons onmogelijk te verstaan was.

t2 onderweg naar Tsodilo Hills_001In de buurt van Maun was de kerkdienst net afgelopen, mensen in mooie stralend witte kleding kwamen naar buiten. Verderop liepen een aantal statige dames in de kleurrijke Herero klederdracht. Wijde lange rokken, breed ingezette schouderstukken compleet met de typerende hoed. In de stad droegen de jongeren hippe westerse kleding volgens de laatste mode. De felle kleuren staken mooi af tegen de donkere huid.

Werk te doen
Daar gaan we weer… wederom een sleuteldag aan de auto. Ray plaatste de nieuwe schokbrekers, wij waren tenslotte tot testteam benoemd door het Engelse bedrijf Terrafirma. tt4 Werk aan de schokbrekers_018We hadden een complete set van het allernieuwste type schokbrekers gekregen in ruil voor feedback tijdens onze Afrika rit. Een leuke uitdaging die wij graag aangingen. Tevens controleerde Ray het vet in de wiellagers. Door het vele zware zand rijden en de hoge temperaturen had het vet de neiging om dunner te worden en tussen de lagers door te sijpelen met als gevolg dat de wiellagers zouden slijten. Gelukkig was dit allemaal niet het geval maar een tussentijdse controle was op zijn plaats. In het kader van de algehele olie check-up werd ook de stand van de voor en achter differentieel olie nagekeken en de olie in de versnellingsbak en de tussenbak. Voor de volledigheid ook de peilstok nog even in de motorolie.

tt4 Werk aan de schokbrekers_021Het offroad rijden tijdens de trip had haar tol geëist en vroeg om het opnieuw uitlijnen van de wielen, het stuur stond inmiddels flink scheef. Dit was een klusje voor de garage. Met een grote grijns reed de monteur de auto op de garagebrug. Even dreigde hij net naast de rails te raken maar gelukkig zag hij zijn manoeuvres in de spiegel en kon hij corrigeren. Na wat gesleutel leek alles weer in orde. Wat onwennig reed de monteur de weg op voor een testrit. Hij hing half over Ray heen om vervolgens de auto ergens halverwege de middenlijn op te sturen, de tegenliggers weken gelukkig net genoeg uit om onze landy niet te raken. tt4 Werk aan de schokbrekers_027Weer verscheen de grote glimlach op het gezicht van de man, hij was niet echt gewend om in een ‘left hand drive’ auto te rijden. Met zo’n 50 km per uur naderde hij de bocht. Vlak voor de bocht trok hij hard aan het stuur en hield het vervolgens triomfantelijk in zijn handen. Ray keek hem met grote ogen aan. Snel plaatste hij het stuur weer terug om de truc even later weer te herhalen tot de juiste stuurstand bereikt was. Ray was inmiddels bij gekomen van de schrik en schaterlachend arriveerden ze weer bij de garage. Voor de zekerheid werden de moeren nog even extra aangedraaid waarna de klus echt geklaard was en wij weer op pad konden.

Foto album Botswana Kgalagadi: 

Botswana Kgalagadi
Botswana Kgalagadidec 4, 2014Photos: 21
 

We bleven nog even in het noorden van Botswana om een bezoek te brengen aan
Moremi en de Tsodilo Hills….