heerlijk in de zon op de camping in Asuz, in afwachting van de bootovertocht…. de komende dagen wordt het volgens de voorspellingen steeds warmer, gelukkig hebben we de zee op korte loopafstand. Kortom: wij vermaken ons wel!

Zojuist een Turks muziekfeestje gehoord door en voor locals. Viool, klarinet, slagwerk en zang. Ligt het aan mijn ‘westerse symfonie orkest gehoor’ of was het gewoon knetter vals en ongelijk? Ze hadden het wel erg naar hun zin, dat is natuurlijk belangrijker dan wat die ene toerist ervan vindt…

Voor de liefhebbers: Er staan weer nieuwe paginas van Turkije op de site, tekst en fotos van de westkust en Pamakkule…. veel lees en kijkplezier!

Vandaag door hele mooie bergen gereden, eerst op asfalt maar later ook echt off-road.
één weg dwars door het bos was smal en hobbelig maar er hadden al auto’s gereden. Toen het nog smaller werd zijn we uitgestapt om de situatie verder op te bekijken; waar we stonden konden we nog keren.

In het bos hadden we al een paar keer een auto met jong stel “betrapt” maar hier, op deze plek was meer aan de hand. Toen we buiten stonden zagen we te veel tissues, een spannend roze kanten slipje en een te grote witte zeeman onderbroek tussen de dennennaalden. Tissues hadden we wel vaker gezien maar met nog veel meer afval er omheen, dit leek wel een afwerkplek.
Snel ingeschat hoe de weg verder ging. Verderop zagen we weer asfalt dus dat moest kunnen.
Alles ging soepel, in de normale (hoge) versnelling maar vlak voor de asfaltweg was een enorme greppel met keien, takken en gaten, wel zonder tissues. 🙂
De auto in de lage versnelling gezet en er voor gegaan. Het gat was diep en wij kwamen te recht aan, de voorbumper stak recht de muur van aarde en steen in. Achteruit terug naar links gestuurd en weer vooruit, schuiner nu, door de greppel. Nu kwam de neus langzaam omhoog en boven de weg. Dat ziet er goed uit tot dat…. KLANG!… een flinke kei had zich onder de achterkant van de auto schrap gezet, de beschermplaat van de tank geraakt (die zit er gelukkig op) en vervolgens was de beugel van de trekhaak er op gekomen. Dit was te veel voor de kei en deze was onder veel protest doorgebroken. De beschermplaat was licht gekrast maar verder was alles in orde. Pheew, ik zag al weer een klus dag voor het differentieel in het verschiet.
Een ander bospad was nog smaller, er lagen al fietsen in de struiken dus onze voorgangers waren verder gaan lopen. Wij hebben niet voor niets zo’n auto en om nou 2 km te lopen als het niet strikt noodzakelijk is, we stelden het nog even uit, we kijken wel hoever de Defender ons brengt.
Op een geven moment konden we niet verder met de auto vanwege een afgebroken boom. Het pad leidde naar een oud klooster. Lopend zijn we verder gegaan en de beloning was een ruïne…. maar met een geweldig uitzicht over de berg en azuurblauwe baai. Het klooster was deels in de rots uitgehakt en de kamers waren nog open. Via de trappen kwamen we op het balkon dat uitzicht gaf over het hoofdgebouw en de berg en baai. Daarna weer hossend met de auto over de keien en door de modder.
De rest van de weg was normaal, asfalt met gaten tot aan het eind, het strand in een baai met het azuurblauwe water. Natuurlijk was de parkeerplek van de plaatselijke ondernemer dus eerst een drankje voor we verder konden lopen. Helaas was het strand bezet door slechts 6 mensen, de te schaars geklede engelse Onslow’s, tokkies of hoe je ze ook wilt noemen maakten zoveel kabaal dat we besloten een rustigere baai te zoeken. Het was een prachtige plek mocht je er ooit naar toe willen, ga niet in de zomer als er 100 Onslow’s zitten 🙂

We zitten nu een paar dagen in het zelfde hotel met een ruime parkeerplek voor de deur en mooi weer; het moment om even aan de auto te knutselen.

Voor Defenders is er van alles te koop wat accessoires betreft. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is verkrijgbaar. Een aantal van dit soort producten heb ik dan ook niet zelf gemaakt maar besteld. Helaas bleek al snel dat of alles slecht gemaakt is of dat alle Defenders net even anders zijn, vreemd voor een auto die van de lopende band komt maar toch. Tot nu toe heb ik thuis alles aangepast voordat het gemonteerd kon worden ook de producten die speciaal voor ons bouwjaar gemaakt waren. Op zich geen probleem met alle gereedschap, machines en een werkplaats maar wel gek dat niets past. Behalve de set luchtvering voor de Defender 110. Dat bleek goed te passen, althans, ik had mijn twijfels maar na de montage heb ik het door de garage waar ik het gekocht had laten controleren en het was goed gemonteerd.

Tijdens het stuiteren in Albanië voelde ik ineens dat de vering anders was. Bij controle bleek dat de top door de beugel heen kwam zoals ik al beredeneerd had; stom volgende keer direct naar mezelf luisteren….

Vandaag dus op zoek naar staal strips en een bedrijfje waar ik mocht lassen. Omdat ik geen Turks spreek heb ik maar bij het hotel gevraagd of ze wisten waar ik terecht kon. Nu bleek het hotel een lasapparaat te hebben en met wat zoeken ook wel wat stukjes staal van hun sierhek…. Dit paste niet maar in het centrum was een constructie bedrijf waar ze de juiste staal plaatjes hadden. Geweldig, nu kon ik het gewoon voor de deur, in de zon repareren. De zeer behulpzame mensen van het hotel maar ook de buren en gasten van het restaurant ernaast kwamen regelmatig even vragen of ze nog konden helpen of gewoon even kijken en kletsen. Super vriendelijk!

Al met al was het een leuke afwisseling op de vele, overigens zeer indrukwekkende, ruïne bezoeken van de afgelopen dagen, hierover later meer.

Het peurd van Troye, 30ste generatie…. deze was voor,de film Troy gemaakt uit purschuim. Staat in Çanakkale, Turkije.

Morgen naar de ruïnes van Troye.

Wat doe je op een regenachtige dag in Istabul? Naar de Hamam, inclusief uitgebreid turks bad, schrub en schuim en een massage…. heerlijk ontspannen! Dank voor dit kado Roos en Sinan!