Woestijn
Vanaf Windhoek zijn we met onze Toyota Hilux 4x4 met daktent via de Streetshoogte pas D1275 naar het zuiden richting Sesriem in het Namib Naukluft Park gegaan. Wat een prachtige route door de bergen, afgewisseld met uitgestrekte duinlandschappen! Door de gravelwegen ligt de gemiddelde snelheid niet erg hoog: vaak maar 40 à 50 km per uur.
We hebben overnacht bij de Tsondab Valley campsite in de buurt van Solitaire. Hier zagen we onze eerste struisvogels, wat een grappige dieren!
Vanaf Windhoek zijn we met onze Toyota Hilux 4x4 met daktent via de Streetshoogte pas D1275 naar het zuiden richting Sesriem in het Namib Naukluft Park gegaan. Wat een prachtige route door de bergen, afgewisseld met uitgestrekte duinlandschappen! Door de gravelwegen ligt de gemiddelde snelheid niet erg hoog: vaak maar 40 à 50 km per uur.
We hebben overnacht bij de Tsondab Valley campsite in de buurt van Solitaire. Hier zagen we onze eerste struisvogels, wat een grappige dieren!
Het was wat lastig om Tsondab Valley te bereiken want na het toegangshek kwam er een oprit van wel 18 km door het mulle zand wat duidelijk een nieuwe rijervaring voor ons was. Gas erop houden was het advies maar dat kon toch niet voorkomen dat de wielen en het stuur allebei iets anders gingen doen... Het was echter de moeite waard: wat een geweldige plek! Een douche en toilet zonder deuren maar met een prachtig uitzicht op de duinen en woestijn. De eerste ochtend ontwaken met zo'n overweldigend uitzicht vanaf de daktent was zeer indrukwekkend!
Het Namib Naukluft National Park is een beschermd natuurgebied van bijna 50.000 km2 en bevat de Naukluft bergen en de Namib woestijn. De woestijn wordt beschouwd als de oudste woestijn ter wereld: haar ouderdom wordt op 80 miljoen jaar geschat. Dit gedeelte van Namibië is zeer droog: de gemiddelde jaarlijkse neerslag bedraagt hier amper 10 mm. De Namib Desert is 400 kilometer lang en loopt langs de kust van Walvisbaai in het Noorden tot Lüderitz in het Zuiden.
Bij Solitaire hebben we de inmiddels zeer beroemde en lekkere appeltaart gegeten en werden daarbij vergezeld door vele vogeltjes. Solitaire is bekend geworden door de Nederlander Ton van der Lee die een boek heeft geschreven over deze plek. Hij schrijft:
“In 1996 had ik mijn leven als filmproducent opgegeven en was ik zonder duidelijke plannen naar Afrika vertrokken. Ik kocht een auto in Kaapstad en reed naar het noorden. Ik kwam terecht in het woestijngehucht Solitaire in Namibië, dat bestond uit een benzinepomp (zonder benzine), een winkeltje en een oud huis.
Er woonden twee mannen. Ze leefden voornamelijk van de jacht. Een of tweemaal per week kwam er een auto langs. Ik sloot me bij hen aan en bleef er uiteindelijk drie jaar. Ik begon in Solitiare een kleine camping en een restaurantje waar ik appeltaart serveerde. Het was het begin van een stormachtige ontwikkeling; inmiddels staat er een hotel en wonen er vijftig mensen.
Toen het te druk werd, vertrok ik. Vier jaar later schreef ik een boek over de avonturen die ik er meemaakte”.
“In 1996 had ik mijn leven als filmproducent opgegeven en was ik zonder duidelijke plannen naar Afrika vertrokken. Ik kocht een auto in Kaapstad en reed naar het noorden. Ik kwam terecht in het woestijngehucht Solitaire in Namibië, dat bestond uit een benzinepomp (zonder benzine), een winkeltje en een oud huis.
Er woonden twee mannen. Ze leefden voornamelijk van de jacht. Een of tweemaal per week kwam er een auto langs. Ik sloot me bij hen aan en bleef er uiteindelijk drie jaar. Ik begon in Solitiare een kleine camping en een restaurantje waar ik appeltaart serveerde. Het was het begin van een stormachtige ontwikkeling; inmiddels staat er een hotel en wonen er vijftig mensen.
Toen het te druk werd, vertrok ik. Vier jaar later schreef ik een boek over de avonturen die ik er meemaakte”.
Eén van de weinige bevolkte plekken in dit gebied is Sesriem bij de Sossusvlei, een vallei met hoge oranje duinen. De duinen kleuren van abrikoos tot fel oranje en dieprood. De kleur geeft hun ouderdom aan. Oranje gaat na verloop van tijd in het zand oxyderen en wordt dan een roestkleur. Hoe ouder de duin, hoe feller de kleur. In sommige duinen kunnen nog boomskeletten worden aangetroffen. Vanaf Sesriem hebben we de woestijn op een hele bijzondere manier ervaren: vanaf een luchtballon zwevend boven de duinen en de woestijn!
We zijn nog enkele dagen in Sesriem gebleven en hebben de duinen beklommen en de Sesriem canyon bekeken, grove rotsblokken met grillige vormen. Het was een stevige wandeling, vooral omdat het erg warm was, in de middag tot wel 45 graden.
Op het heetst van de dag bleven we dan ook in de schaduw onder “onze” boom zitten of liggen (in de hangmat). De camping was overboekt dus een Afrikaans stel (Bonnie & Dave) vroeg of ze bij ons op de campeer plek mochten staan. Aangezien de plek groot genoegwas voor 15 tenten was dat natuurlijk geen probleem. Die nacht is vrijwel al hun eten gestolen door een Jakhals, ondanks dat het in afgeloten plastic kratten was opgeslagen.
Op het heetst van de dag bleven we dan ook in de schaduw onder “onze” boom zitten of liggen (in de hangmat). De camping was overboekt dus een Afrikaans stel (Bonnie & Dave) vroeg of ze bij ons op de campeer plek mochten staan. Aangezien de plek groot genoegwas voor 15 tenten was dat natuurlijk geen probleem. Die nacht is vrijwel al hun eten gestolen door een Jakhals, ondanks dat het in afgeloten plastic kratten was opgeslagen.
Bonnie en Dave nodigden ons uit om bij hun te logeren als we in Zuid Afrkia zouden zijn, zij wonen in de West Kaap, nog geen 60 km. van Kaapstad. Tijdens onze rondrit door de West Kaap hebben we ze bezocht.
