Sihanoukville
Vanaf Phnom Penh zijn we naar Sihanoukville gegaan, 230 kilometer van de hoofdstad. Een busreis van 4,5 uur. Omdat we hier al eerder een guesthouse hadden geboekt via internet werden we opgehaald. Het was even een vreemde gewaarwording want Wendy werd met tas en al achterop een brommer gezet en een jongen vertrok met Ray’s tas de andere kant op maar het bleek dat het de bedoeling was dat Ray zijn tas zou volgen naar een andere brommer en we werden keurig met twee brommers bij Orchidee Guesthouse afgezet. We waren op een prachtige plek aangekomen. Een heerlijk strand met wit zand, veel strandtentjes, zon en een verkoelende wind: geweldig! Tevens de beschikking over een zwembad, niets stond de ontspanning in de weg.
We hebben een dagtocht gemaakt naar Ream National Park. We zijn met een boot langs
de mangrove gevaren. Onderweg zagen we veel grote roofvogels en zelfs een dolfijntje!
Na 1,5 uur kwamen we op een “bounty-
Toch hebben we niet alleen maar op het strand gelegen maar ook nog wel wat ondernomen. Zo hebben we een motor gehuurd en zijn we langs de zuidkust gereden wat een prachtige route opleverde. We zijn bij de oude haven geweest, een plek waar vrijwel geen toeristen komen omdat men veelal naar de strandjes trekt. Waar nu de haven van Sihanoukville ligt, lag oorsronkelijk het vissersdorpje Kompong Som. Cambodjanen noemen de stad nog steeds zo, maar de officiële naam is Sihanoukville.
De bevolking vond het prachtig om ons op de motor te zien en we werden dan ook uitgebreid begroet en uitgezwaaid. Ze moesten erg lachen toen de motor afsloeg en Ray en een stukje mee moest rennen op hem weer aan de praat te krijgen. Op deze route hebben we veel mooie plekjes gezien.
Omdat een strand toeristen aantrekt is het ook voor bedelaars, verkopers en dieven een interessante plek. Veel bedelaars zijn gehandicapt. Dit is vaak het gevolg van hun werk in de rijstvelden. Omdat er nog duizenden mijnen liggen komt het nog steeds dagelijks voor dat een mijn ontploft als men rijst plant. Omdat er geen sociale voorzieningen in Cambodja zijn moeten deze mensen vaak, ver van huis, bedelen. Gelukkig zijn er diverse projecten waarbij men probeert deze mensen om te scholen zodat weer zelfstandig kunnen zijn.
De dieven zijn natuurlijk wel heel vervelend. Vooral omdat het kleine kinderen zijn die van de oudere bendeleden niet meer naar school mogen maar moeten stelen. Gelukkig hadden wij hun trucjes snel door.
